Şimdi

şimdi zamanı kalbura çevirmek vardı

senden arta kalan ihanet kurşunlarıyla...

....

Şimdi yanında olmak vardı, hiç konuşmadan,

Bir çok şeyi anlamış anlatmış gibi,

Ne çok şeyi yaşamadan yaşanmış gibi...

Şimdi hiç konuşmadan yanında olmak vardı,

Susup seyretmek uzak ufuklara bakarken,

Aramızdan akıp giden zamanı.

Karanlıkda unutmak isterdim,

Aramızdaki bu uzaklığı, ama her gün yanıp sönen,

Bu uzaklık hissettiriyor varlığını.

Varsın kalsın, öyle yerli yerinde,

Kimsesizlik saatlerinde...

Bir şeyler eksilip gidiyor ömrümden,

Takvim yaprakları, doldururken yokluğunu...

Halatı olmayan bir gemisin sen!

Ben mi?

Boşver...

Şimdi yanında olmak vardı...

Şimdi, senle başlayan cümleleri bir bir yakıyorum

Seni benden öteye gönderiyorum yüreğimden söküp

Kendimde kendimle bir dirilip bir ölüp

Yapmam gerekendi, elimden başkada bir şey gelmez

Şimdi yolluyorum seni bensiz hayallere

Durma öyle karşımda

Bakamam ki sana bir kez daha

Git sen şimdi

Ben gittim zaten çok zaman önce?

şimdi hayaller ülkesine uçmak vardı

Şimdi |:~ uzaklardasın

Şimdi hayalleri unutup gerçeklerle yüzleşmeli.

Gitmek..!

Gidebilmek vardı yürek elde sevilene'de

sevilen nerede hangi ihaneti tasarlamakta:(

şimdi susmalı...

susmalı ve düşünmeli....

Kendi ayak izlerimi bırakma hevesinden kurtulup,sağlam izleri takip ederek sağlam adımlar atmayı tercih ettiğimde kocaman bir hanım olacağım belki de....

lakin şimdi ne söylenirse söylensin,

geçtiğim yollara ne kadar levha konulursa konulsun,

düşe kalka da olsa ilerliyorum....

düştüğüm anlarda bile,geriye dönüp bakarken kendi ayak izlerimin derinliğini hesaplamak haz veriyor...

bu insanın kendine zulmüdür aslında....

daha evvelden defalarda gidilmiş bir yolda, her adım başı uyarılar konulmuşken,boş çukurları doldurmak pahasına, bildiğinden şaşmamak hangi aklın ürünüdür bilmiyorum....

bildiğim birşey var ki sonu hüsran olsa da insanın kendi bildiğini okuması tutku gibi birşey....

kalıcı öğrenmelerle,hüsranlardan çıkardığı acıyı karıştırarak elde ettiği tat,üretime ve ürettiğini paylaşmaya açık hale getiriyor...

işte acının insandaki mucizesi....

Şimdi bir gelincik bahçesinde olmak vardı..Kırmızının güzelliğine hayran hayran bakıp,seni düşünmek vardı.. Sonunda ne kadar ateşi hatırlatsanda..

Şimdi umudum kelimelerde gizli

Bulmak lazım doğru harfleri

Adımın sessiz harfleri kadar gevezeyim şimdi.

Şimdi bir şarkı söylesem içinde binbir renk çiçeğin oldu..Her çiçeğin bir muştu verdiği bir şarkı olsa..Kelebeklerin yanağımıza konup,birer gamze bıraktığı..

Şimdi sen güldün ya, bir çocuk gibi geveze oldu yüreğim...

şimdi mi anladın

içimdeki çığlığa rağmen

sessizce susmak istiyorum şimdi

beklemeden hiçbir şeyi

dinlemeden içimdeki sesi

susmak istiyorum şimdi

Şimdi sırasımıydı.....

yüreğimi sevda kurşunuyla vurmanın..

....ama....

unutma gülüm....

sevdama kurşun işlemez .!!!

şimdilerde boğazımda düğüm,

sesimde hüzünsün.

suskunluğu beceremeyişim,

sevip de kaybedişimsin.

geçmiş silinmez,yarın bilinmez

bilirsin ikisinden de vazgeçilmez.

velhasıl susmak en güzel bana yakışıyor şimdilerde...

Şimdi sessizliğin fırtınası oldu gönlümün adı.Var git yoluna diyesim alım başımı gidesim var...Amma ne mümkün yüreğimi koyup gitmek...

ne desem boş şimdi

hangi cümleyi kursam eksik

yılları hesaba vursam

yazık

şimdi çok yorgunum

hem vakitte çok geç

şimdi ay doğmalı usulca geceye

bir de nihavent makamında ezgiler

gel keyfim gel!

....