İskender, Elif Şafak

aldım ama henüz okuyamadım. çok methediyorsanız öncelik vereceğim sayın üye:)))

Elif ŞAFAK/ İSKENDER

Yazarın okumadığım kitabı yok galiba-Gazete makalelerinden kitaplaştırdığı Firarperest?i saymasak- Tüm kitaplarındaki ortak payda çok kültürlülük teması galiba.

Farklı düşünce, ırk, din ve cinsler arsındaki zıtlıklarından ziyade ortak noktalarını anlatır durmadan bunun sonucunda da insanların bir toplamın parçaları olduğunu anlatmaya çalışır.

Kitaplarında Sufi geleneğini de bu çerçevede ele alır. Aslında şu bütünlük meselesini Sufilik vasıtasıyla izah etmeye çalışır. En bariz örnekleri de Aşk, Pinhan, Araf?ta mevcuttur.

Gerçi bu olguyu tüm romanlarında fark edersiniz. Zira her cümleye sinmiştir.

En son romanı yani İskender?in yazım tekniği biraz farklıydı bence.

Genelde tüm romanlarında farklı yaşamları anlatır ve sonra hepsini bir paydada buluşturur bunu ilkin anlamazsınız kitabın finaline yakın anlarsınız veya finalde sürpriz yapar size. Bu kitabında heyecana çokta yer vermemiş. Yazarın kitabını etkileyici kılan özelliklerinden biriydi ki bunu da es geçmiş.

Ne yazık ki daha önce Romalarında kullandığı akıcı, canlı ve Türkçeyi renklendiren dili de yoktu bu romanda.

Kitap konu itibariyle zengindi. Yazarın elinin altında çokça geniş bir malzeme yelpazesi vardı aslında. Bunu anlatırken çokta içten ve samimi gelmedi bana. Bu kadar geniş malzeme olmasına rağmen kitabın bu kadar sığ olmasına şaşırdım doğrusu. Elif Şafak bu kitabında beni hayal kırıklığına uğrattı doğrusu.

Beklide bu kadar malzemeyle anlatmak istediğini anlatamama derdi de böyle bir sonuca götürmüştür. Göçmenlik, farklılıklar, inanç, ırkçılık, aşk, ötekiler ve olmazsa olmazı kadın sorunsalını aynı paydada buluşturmaya çalışmıştı beklide bu nedenden o kadarda iyi değildi.

Bir yazarı diğer bir yazarla karşılaştırmayı sevmem çünkü her yazar bir tanedir.

Elif Şafak?ın kitabını okurken aynı dönemde okuduğum kitaplarla gayri ihtiyari karşılaştırdığımı fark ettim. Aslında bu kadar popüler bir yazarın hiç popüler olmayan yâda az popüler olan bir yazara haksızlık ettiğini-ettiğimizi- anladım.

İskender,Elif Şafak

Kitap kapağı ile başlayayım yazacaklarıma. Yazarın son dönem kitaplarında kendi yüz profilini kullanması bir nebze anlaşılabilir ama bu kitap ile kurulabilecek bağlantısı çok zayıf.Bir çok okur için yazar adına bunun bir eksi olduğunu düşünüyorum.Burada okura verdiği /vermek istediği mesaj oldukça kalbur altı.

Çok zengin bir konu genişliği ile karşımıza çıkan kitapta, kitaba ismini veren İskender?i (bu anlamda) çok kısır bir alana sıkışmış buluyoruz.Verilmek istenen duyguda,kurgudaki bütünlükte sıkıntılar olduğu görülüyor.Birbiri ile bağlantılı bir hayat silsilesi içerisinde tam anlamıyla odak noktası diye bir şeyi görmek kolay değil.

İskender?in son dönem duruşunu sûfîlik ile ilişkilendirmesi için seçtiği yöntem sıradandı ve sırf sûfîliği kitaba sokma çabası güdüldüğü görülüyordu ki bu durumun zorlama olduğu hissi tavan yapmıştı.

Tüm kitaplarında alışık olunan din,ırk,cins farklılıkları üzerinden oluşturulan kurgu İskender?de de mevcut.

Farklı bir son oluşturulması ustalıkla başarılmış.Yine farklı hayat tarzları bir yerde birleştirilmiş.Kullanılan dil oldukça hafif.

Ancak genel olarak bakıldığında çok çok farklı bir yanıyla öne çıkan bir kitap olduğunu söylemek mümkün değil.

İskender'de çok fazla hayatlara yer vermesi, İskender'i gölgede bırakmış. Kitapta daha çok Pembe'nin varlığını hissettim desem yeridir. Kitabın ismi, Pembe ve Cemile karakterine uygun bir isim olabilirdi.

Kitap kapağını da hiç beğenmedim. İskender'i itici kılan unsurlardan biriydi.

Bir çırpıda okuyup bitirdiğim kitaptır. Ben her kitabında olduğu gibi İskender'i okurken de Elif Şafak'ın üslubuna hayran kaldım. Bir aileyi oluşturan farklı insanların her birinin hayatının o kadar büyük bir incelikle anlatılmış olması her yazarın harcı değildir diye düşünüyorum.

ustam ve ben,ıskender..ıkısıde bana baba ve pic'ın bıraktıgı etkıyı veremedı..

iskenderi uzun zaman önce okumuştum.. vasatı pek aşamamıştı bana göre..

Yazarın kitaplarıyla beraber kitap kapakları da gündem konusu olmuştur çoğu zaman. Okur dikkatini farklı açıdan çekmek içinde kullanılan bir yöntem de olabilir. İskender' de erkek kıyafeti giyip tepeden tırnağa roman kahramanını ön plana çıkarmış diyebiliriz. Ama tek kahramanın İskender olmadığını söylemek gerekir. Romandaki bütün kişiler başlı başına romana kült gibi oturdular resmen. Doğrusu sönük kalan, gölgede bırakılan kimse yok gibi.

Bir aile dramı işlenmiş daha doğrusu zincirleme bir dram. Üç kuşak acılar, hayaller, kırgınlıklar, buruk kavuşmalar ve ani kopuşlar.

Yabancısı olmadığımız tanıdık bir hikâye...

bence en sönuk kalan ıskender ..