Gönül Koyuyorum...

kalan olmak çok zordu

gönlüm kırık ..

Yüzün ayrılığa döndüğünde,

Pervasız gidişinde,

Kalmana dair tüm sözleri yüreğimde besleyip, yuvarlayan, sese dönüştüremeyen dilime,

Gidişine ayarlanmış damlaları barındıran saklayan, mânâsız bakışlarla uğurlayan gözlerime,

Uzanamayan elime,

Ve dahası,

Sende yer bulamayan yüreğime,

Kendime sevgili,

Kendime,

Gönül koyuyorum...

Gönül koymak yerine, gönül alan olmak, hani Yunusça söylemek gerekirse "sevelim sevilelim dünya kimseye kalmaz" dediği gibi :)

Karşıdakinin insan olduğu gerçeğini kabul edeli çok oldu. O nedenle gönül koyacağım insan sayısı yok denecek kadar az.

Olanlar da derinliklerde,sessizliklerimdeler.

Gönül Yorgunu

Bu gün yorgunum gönlüm
Yılgınım anılardan
Sebepsiz hüzünlerden
Zamansız sevmelerden,
Bırakıp gitmelerden
Ölgünüm....

Bugün; Kırgınım gönlüm
Bezginim acılardan
Uçup giden yıllardan,
Aynadaki suretimden,
Hüzünbaz çizgilerimden,
Heder olan ömrümden
Bıkkınım...

Umutsuzum bugün gönlüm
En çok'ta mutsuz
Dertler kurşun gibi,
Ağır geliyor yaşam
Taşımıyor beden,
Yorgunum...
Bugün; Her günden daha yorgunum gönlüm
Bir yağmur damlasıyla buluşmak istiyorum,
Ve birlikte toprağa düşüp kaybolmak.
Yada..
Belki'de yeniden doğmak

Ayşe Karakaya

İskender Pala, dünkü köşe yazısında şöyle demişti...

"...Gönül kelimesi kalbin manevî yönünü temsil eder. Sevgi ve nefret, iyi ve kötü bütün duyguların kaynaklandığı yerdir. Aşkın ve sevginin kaynağı burasıdır. Sadr bir göl ise, kalb o göle akan ırmak, gönül de o ırmağın suyu kabul edilebilir..."

**********

Üstat kaynaktan bahsemiş, ben de kendi açımdan başlıkla ilintili devam ettireyim.

Gönül koymanın da kaynağında sevgi var. Biraz naz, aman kızmayın içten içe hafiften niyaz...

Özellikle Edebiyat müdavimiyse beslendiği kaynak sevgi olur insanın...

...

Ne diyelim?

"Kaynağı sevgi olanın, otağı Edebiyat olur" diyelim ozaman...:)

dost ise hiç düşünme ver ömrünü gitsin dost değilse hiiiiiiiiiiç üzülme yool ver gitsinn mevlana

Gönül koyanlar aslında gönül koyulanlar da olabilir.

çok güzel ve bir o kadar da haklı yorumlar

ama ben yinede içimden geldiği gibi...

*******

akşamı yolcularken

bir yudum yorgunluk kahvesi

bir yudum gönülden bir dize

unuttururdu herşeyi

ilaç gibi gelirdi

dizelerinden mahrum bırakanlar

sizlere de gönül koyuyorum...

...

sen olmayınca herkese

gönül koyuyorum

...

yanık yürekli

keklik kokulu

şiir sevdalısı

şair

sanada gönül koyuyorum...

Toprağa, huzura sebep kokusunu salması için, vuslatında bu kadar cömert iken,

İliklerime kadar ıslandığımda bile,

Kirpiklerimden süzülen bir damlayı saklayamayan,

Yağmura,

Gönül koyuyorum...

Eski müdavimlerimizi gerçekten çok özlüyorum ve kalan olmak zor imiş...

güzel söz gönülden

güzel söylermiş güzel gören

sanada

gönül koyuyorum

gönlü güzel öğretmen...

olmuyor böyle...

belli ki bir beklediği vardı

ama ne geleni ne de gideni oldu

bir haftası böylece geçti

beklendiği yere gitmeyenlere

gönül koyuyorum...

O kadar çok yere gönül koymuşum ki

Ne yana dönsem

Gönlüme çarpıyorum...

....

....

Ve insan en çok değer verdiğine gönül koyar.

Anlam bulamamış anlamsızlıklarda bir mana arar hep. Çünkü konduramaz.

"Olamaz bu" der "olmamalı" dır çünkü..

Bilmek ister değerini. Bilse de tazelenmek ister. Ya da gömer sessizliklerine yine sessizce.