kim açısından bakıyosun , eden mi yoksa geride kalanlar mı ?
eden muhtemelen burdaki hesabı kapatıp diğer taraftaki aslolan hesab zamanını beklemeye başlıyo kabul , belki burdaki sıkıntısı üzüntüsü katlanılmaz olabilir ona göre tabi çünkü yarende demişya dünyada herkesin binbir türlü sıkıntısı üzüntüsü hatta çaresizliği var yani tek dertli ne biziz nede en dertli biz değiliz ,
geride kalanlar içinse , bu çok büyük bi ızdırap , bunu çok rahat söyleye biliyorum çünkü bende yaşadım... henüz 18 yaşında çok sevdiğim bi kuzenimi kaybettim, gidene mi kızdım hayır herkes gibi bende kendime kızdım , nasıl olduda bu kadar bunalmış haldeyken bunu fark edemedim o neden bana herşeyi anlatan çocuk bunu anlatmadı yada ben belkide dinlemeyi neden beceremedim ki iyi dinleyiciyim oysa ...
beni aradığında ona kıyamayıp telefonu kapattırmıştır ben arıcam diye ama o ısrarla abla kapatma bi daha belki konuşamayız demişti bende üstüne bi de kızmıştım , olurmu öyle şey ben senle konuşmadan duramam hemen arıyorum diye , teli babası açtı hal hatır sorasında telefona onu istedim ama yok kızım dedi burda zaten konuştuk zaten ne konuşucaksınız size yazık ( bu kezde eniştem bana kıyamamıştı tel faturası için, ne garip ... ) , en kötüsü onunla son konuşmam bu oldu ... bu unutulur mu bilmem ama yıllar geçti bigün bian bile unutmadım unutamadım. onun "abla kapatma bi daha belki konuşamayız hiç " dediği ses tonu hala kulaklarımda ...
sonuç mu : kim bencil yada bencillikmi bilemem ama acısı yenilir yutulur unutulur bişey değil geride kalanlar için.
kim açısından bakıyosun , eden mi yoksa geride kalanlar mı ?
eden muhtemelen burdaki hesabı kapatıp diğer taraftaki aslolan hesab zamanını beklemeye başlıyo kabul , belki burdaki sıkıntısı üzüntüsü katlanılmaz olabilir ona göre tabi çünkü yarende demişya dünyada herkesin binbir türlü sıkıntısı üzüntüsü hatta çaresizliği var yani tek dertli ne biziz nede en dertli biz değiliz ,
geride kalanlar içinse , bu çok büyük bi ızdırap , bunu çok rahat söyleye biliyorum çünkü bende yaşadım... henüz 18 yaşında çok sevdiğim bi kuzenimi kaybettim, gidene mi kızdım hayır herkes gibi bende kendime kızdım , nasıl olduda bu kadar bunalmış haldeyken bunu fark edemedim o neden bana herşeyi anlatan çocuk bunu anlatmadı yada ben belkide dinlemeyi neden beceremedim ki iyi dinleyiciyim oysa ...
beni aradığında ona kıyamayıp telefonu kapattırmıştır ben arıcam diye ama o ısrarla abla kapatma bi daha belki konuşamayız demişti bende üstüne bi de kızmıştım , olurmu öyle şey ben senle konuşmadan duramam hemen arıyorum diye , teli babası açtı hal hatır sorasında telefona onu istedim ama yok kızım dedi burda zaten konuştuk zaten ne konuşucaksınız size yazık ( bu kezde eniştem bana kıyamamıştı tel faturası için, ne garip ... ) , en kötüsü onunla son konuşmam bu oldu ... bu unutulur mu bilmem ama yıllar geçti bigün bian bile unutmadım unutamadım. onun "abla kapatma bi daha belki konuşamayız hiç " dediği ses tonu hala kulaklarımda ...
sonuç mu : kim bencil yada bencillikmi bilemem ama acısı yenilir yutulur unutulur bişey değil geride kalanlar için.