Sayın Arkadaşım
21. Yüz yılda artık idarecilik amatör olarak yapılacak bir iş değildir. Bu iş profesyonel anlamda yapılmalıdır. Meb öğretmenlerden bu işi yapacak kişiler arasından idareci olacakları sözlüyle değil adam gibi sınavla belirlemelidir. İdareci olacak kişi önce m. yardımcısı sonra okul müdürü sonra şube müdürü, ilçe meb müdürü şeklinde akademik kariyer yaptırılarak idarecilik yapılmalıdır.
Ancak, kim ne derse desin biz tembeliz. Armut piş ağzıma düş misali çalışmayı pek sevmeyiz. Bir kaç siyasetçinin elini eteğini öperiz. En tepeden idareciliğe başlarız. Ondan sonra da o kurumda çalışan herkes şikâyetçi. Ne yapalım. Söyleye söyleye dilimizde tüy bitti. Ama nafile. İnsanlar işine geldikleri şeye inanıyorlar. Sınav ne ki diyorlar. Her şey mülakatla olsun. Her dört yılda bir sınavla olsun. diye aslanlar gibi savunuyorlar. Sonra idareci olunca yahu bu iş çekilmez deyip dertleniyorlar. Ne diyelim. Bırakın kadrolu idareciliği dört yıl sonunda bir daha sınavı kazanamazsa bir de puanı düşükse artık hangi uzak köyde soluğu alır bilmem. Bizim ilçede bir idareci arkadaşın beş yüze yakın puanı vardı. İdarecilikte görev süresini uzatmadılar. İlçenin en uzak dağ köyüne öğretmen olarak verdiler. Bu gerçekler ortada dururken, yöneticilik sınavına on binlerce kişi müracaat ediyor. Ben bakan olsam bende kadro falan vermem.
Kısacası bir atasözüyle konuyu kapatayım. Biz eşek olduktan sonra semer vuran çok olur. Biz hala bir birimizi yemeye, bir birimizin kuyusunu kazmaya devam edelim. Hepimize Allah kolaylık versin.
Sayın Arkadaşım
21. Yüz yılda artık idarecilik amatör olarak yapılacak bir iş değildir. Bu iş profesyonel anlamda yapılmalıdır. Meb öğretmenlerden bu işi yapacak kişiler arasından idareci olacakları sözlüyle değil adam gibi sınavla belirlemelidir. İdareci olacak kişi önce m. yardımcısı sonra okul müdürü sonra şube müdürü, ilçe meb müdürü şeklinde akademik kariyer yaptırılarak idarecilik yapılmalıdır.
Ancak, kim ne derse desin biz tembeliz. Armut piş ağzıma düş misali çalışmayı pek sevmeyiz. Bir kaç siyasetçinin elini eteğini öperiz. En tepeden idareciliğe başlarız. Ondan sonra da o kurumda çalışan herkes şikâyetçi. Ne yapalım. Söyleye söyleye dilimizde tüy bitti. Ama nafile. İnsanlar işine geldikleri şeye inanıyorlar. Sınav ne ki diyorlar. Her şey mülakatla olsun. Her dört yılda bir sınavla olsun. diye aslanlar gibi savunuyorlar. Sonra idareci olunca yahu bu iş çekilmez deyip dertleniyorlar. Ne diyelim. Bırakın kadrolu idareciliği dört yıl sonunda bir daha sınavı kazanamazsa bir de puanı düşükse artık hangi uzak köyde soluğu alır bilmem. Bizim ilçede bir idareci arkadaşın beş yüze yakın puanı vardı. İdarecilikte görev süresini uzatmadılar. İlçenin en uzak dağ köyüne öğretmen olarak verdiler. Bu gerçekler ortada dururken, yöneticilik sınavına on binlerce kişi müracaat ediyor. Ben bakan olsam bende kadro falan vermem.
Kısacası bir atasözüyle konuyu kapatayım. Biz eşek olduktan sonra semer vuran çok olur. Biz hala bir birimizi yemeye, bir birimizin kuyusunu kazmaya devam edelim. Hepimize Allah kolaylık versin.
"eskiyara"