Boşanmış olmak...
Kişi evliliğini bitirmiş veya bitirmek durumunda kalmıştır. Bu sebeple hukuk mezunu bir insan önünde durumunu anlatmak suretiyle resmen aile birlikteliğini ortadan kaldırmış ve akabinde boşanmış olmayı tercih etmiştir.
Kimse evlenirken ben bir kaç zaman sonra boşanacağım diye hayal kurmaz ve evlenmez. Belediyenin memuru önünde yapılan 5 dk.lık seromoni, adliyenin memuru önünde anlaşmalı ise bir hafta, çekişmeli ise en az 3 yıl süren bir süreçte acılara derdest edilir.
Yani boşanmışlık bir suç değil, genellikle zorunlulukla gelen büyük bir acıdır. Bunu böyle değerlendirmek gerekir.
Çocuklu olmak...
İnsanların büyük bir kısmının hayali, iyi bir eşe sahip olduktan sonra evliliği geleceğe yönelik olarak çocukla taçlandırmaktır. Çünkü anne ve baba olma duygusu yetişkin kişilerde önemli derecede baskındır. Evlilik ve çocuk aksi bir durum olmadığı müddetçe ayrılmaz bir ikilidir. Ama parçalanmış ailenin maalesef en hüzünlü tarafı da mutlu bir aile hayali ile dünyaya gelen o çocukların çektiği ıstıraplardır. Bu toplumda maalesef çocukların hakkını gasp eden yeni nesil anne babalar ile içiçe yaşıyoruz. Okulda yarış atı misali hazırlıyoruz, boşanma esnasında ise hangi ebeveynde kaldıysa diğeri ile münasebetini yok ederek cezalandırıyoruz. Sonuç, sevgisiz yetişmiş küçük minik bedenler.
Dul kelimesi doğru olmayan bir şekilde kullanılmış, eşini kaybeden kadın veya erkeğe dul denir. Boşananlara ise boşanmış demek daha doğru olur diye düşünüyorum.
Kadın...
Bir an hayal ediyorum, boşanan kişi erkek olsaydı ve çocukları olsaydı kaç tane kadın bu konuyu direk sorun ederdi? Evet çoğu kadın ederdi ancak erkekler kadar hayatın orjinine koyup keskin çizgiler çizmezdi ve sayısı da erkekler kadar olmazdı. Demek ki bu konuda kadının iç dünyasındaki duygusal zeka bu açıdan bakıldığında erkeğin önüne geçiyor. Yine bu açıdan bakıldığında erkeklere nazaran daha cesur ve daha güçlüler.
Sonuç...
Ben evlenmeyi isteseydim, boşanmış ve çocukları olan bir kadınla da pek âlâ evlenebilirdim. Ne çocukları beni enterese ederdi, ne de medeni hal durumu. Kadının kişilik ve toplumsal farkındalık değerlerine odaklanırdım. Hayatıma girecek kadın beni daha inançlı, daha sağlıklı, daha güçlü, daha zeki ve daha huzurlu kılacak mı, buna bakardım.
Kadın benim eksiklerimi tamamlamak için benden yaratılmış bir canlı, ben de onun eksiklerini kapatmak için yaratıldığı mın bilincinde olarak bunu söyleyebilirim.
Hayattan ve bir(*) kadından ne istiyorsunuz, bunun cevabını verin önce. Sonra çorap söküğü gibi geliyor zaten. Aynı durum kadınlar için geçerli.
(*) Tek eşli olmak zor olmasa gerek, neden evlendikten sonra hala arayış içinde insan, işte bunu anlayamıyorum???
Selametle.
Boşanmış olmak...
Kişi evliliğini bitirmiş veya bitirmek durumunda kalmıştır. Bu sebeple hukuk mezunu bir insan önünde durumunu anlatmak suretiyle resmen aile birlikteliğini ortadan kaldırmış ve akabinde boşanmış olmayı tercih etmiştir.
Kimse evlenirken ben bir kaç zaman sonra boşanacağım diye hayal kurmaz ve evlenmez. Belediyenin memuru önünde yapılan 5 dk.lık seromoni, adliyenin memuru önünde anlaşmalı ise bir hafta, çekişmeli ise en az 3 yıl süren bir süreçte acılara derdest edilir.
Yani boşanmışlık bir suç değil, genellikle zorunlulukla gelen büyük bir acıdır. Bunu böyle değerlendirmek gerekir.
Çocuklu olmak...
İnsanların büyük bir kısmının hayali, iyi bir eşe sahip olduktan sonra evliliği geleceğe yönelik olarak çocukla taçlandırmaktır. Çünkü anne ve baba olma duygusu yetişkin kişilerde önemli derecede baskındır. Evlilik ve çocuk aksi bir durum olmadığı müddetçe ayrılmaz bir ikilidir. Ama parçalanmış ailenin maalesef en hüzünlü tarafı da mutlu bir aile hayali ile dünyaya gelen o çocukların çektiği ıstıraplardır. Bu toplumda maalesef çocukların hakkını gasp eden yeni nesil anne babalar ile içiçe yaşıyoruz. Okulda yarış atı misali hazırlıyoruz, boşanma esnasında ise hangi ebeveynde kaldıysa diğeri ile münasebetini yok ederek cezalandırıyoruz. Sonuç, sevgisiz yetişmiş küçük minik bedenler.
Dul kelimesi doğru olmayan bir şekilde kullanılmış, eşini kaybeden kadın veya erkeğe dul denir. Boşananlara ise boşanmış demek daha doğru olur diye düşünüyorum.
Kadın...
Bir an hayal ediyorum, boşanan kişi erkek olsaydı ve çocukları olsaydı kaç tane kadın bu konuyu direk sorun ederdi? Evet çoğu kadın ederdi ancak erkekler kadar hayatın orjinine koyup keskin çizgiler çizmezdi ve sayısı da erkekler kadar olmazdı. Demek ki bu konuda kadının iç dünyasındaki duygusal zeka bu açıdan bakıldığında erkeğin önüne geçiyor. Yine bu açıdan bakıldığında erkeklere nazaran daha cesur ve daha güçlüler.
Sonuç...
Ben evlenmeyi isteseydim, boşanmış ve çocukları olan bir kadınla da pek âlâ evlenebilirdim. Ne çocukları beni enterese ederdi, ne de medeni hal durumu. Kadının kişilik ve toplumsal farkındalık değerlerine odaklanırdım. Hayatıma girecek kadın beni daha inançlı, daha sağlıklı, daha güçlü, daha zeki ve daha huzurlu kılacak mı, buna bakardım.
Kadın benim eksiklerimi tamamlamak için benden yaratılmış bir canlı, ben de onun eksiklerini kapatmak için yaratıldığı mın bilincinde olarak bunu söyleyebilirim.
Hayattan ve bir(*) kadından ne istiyorsunuz, bunun cevabını verin önce. Sonra çorap söküğü gibi geliyor zaten. Aynı durum kadınlar için geçerli.
(*) Tek eşli olmak zor olmasa gerek, neden evlendikten sonra hala arayış içinde insan, işte bunu anlayamıyorum???
Selametle.
supporters.
