Peygamber Efendimize Yazılmış Övgü Şiirler,

Canında doğan nûru, kalp gözünle okudun;

Bir içli çölde verdin en ağır imtihanı!..

Takvânın tezgâhında bir sevdâyı dokudun;

Uyardın, müjdeledin, şahit tuttun zamanı!..

Tevhît ile yoğurdun kaç yüreğin özünü;

Elif elif nakşoldu nabzına inen fermân!..

Ömrün hüzün yılında hasret yakan izini;

Vuslâtın nûru ile Mir?âç?ta buldu cihân!..

Açtı hicret gülleri ensârın gülzârında;

Sen canlara bir cansın, cânânsın sen Efendim!..

Gül gül ile kaynaştı kardeşlik kararında;

Okunan gül kokulu Kur?ân?sın sen Efendim!..

Bedir?de bir vaattir Mevlâ?dan inen çağrı;

Melekler, ashâp ile iç içe aynı safta!..

Yağdı rahmet bulutu, yeşerdi çölün bağrı;

Âlem âlem içinde tesbih eder tavafta!..

Uhut?da gül matemi damladı dağdan taşa;

Eğildi edep ile gül üstüne âsuman!..

Hayber?de hamd sancağı dikildi arzdan arşa;

Al tüllere büründü güle döndü gülistân!..

Varlığın sırrı sende, sendedir aşk iksiri.

İrâdenle dağıldı idrâki ezen efkâr!..

Kırıldı şirk zinciri ikbâle erdi esir;

Açıldı gül kapısı Kâ?be?ye geldi bahar!..

Kanayan parmağından kaç ensar suya kandı?

Sen damlada bir deryâ, ummansın sen Efendim!..

Hem yer ehli gök ehli, melekler seni andı;

Âlemleri şerh eden lisânsın sen Efendim!..

O derin duâlarda titreyen her dileğin;

Şefâat nağmesidir merhâmet pınarında!..

Bir kulluğun yükünü canda eler eleğin;

Kaç mahşeri yaşadın o gönül diyârında?..

Beyaz, sarı, al güller senden aldı rengini;

Seninle vecde geldi başımda dönen rüzgâr!..

Dilim nasıl anlatır bu aşkın ahengini?

Mâ?rifet ikliminde kızardı, açtı gülzâr!..

Sen, canını Mevlâ?ya kalbini kula verdin;

Bağladın gök ipini sonsuz olan bir sona!..

Sen özünde âlemi, âlemde özü gördün;

Ötenin ötesinden haber sundun dört yana!..

Melekler salat eder, selâm eder şânına;

Devrân içinde dönen devrânsın sen Efendim!..

Takdirin tedbir anı, şahittir imânına;

Sen gönül sahibine mihmânsın sen Efendim!..

Âh bu âlem içinde, ne oldu bende bana?

Sana hangi hâlimle, hangi yüzle geleyim?..

Od almış bir yüreği açmışım senden yana;

Dinmeyen gözyaşımı bir umut ver, sileyim!..

Bir bir kalktı hudutlar mülküm, malım kalmadı;

Her secdede değişti renk, ahenk, biçim, edâ!..

Sınandım nefes nefes tende hâlim kalmadı;

Aşkınla yanan canım uğruna oldu fedâ!..

Her sözün bir diriliş, bir kâinat kitabı;

Sen ezeli bağladın ebedîn menziline!..

Sezdin inceden ince bir ilâhî hesabı;

Hakkı teslim eyledin o hakkın Vekil?ine!..

Zamanı arla süzdün, aşkla sundun âleme;

Sen mü?minin nabzında mîzânsın sen Efendim!..

Âh bu aşkın ahvâli nasıl yansır kaleme?

Bir Sultan?a can sunan Sultan?sın sen Efendim!..

Rıfat ARAZ

Kırk yaşına girdi risalet geldi,

Alemlere rahmet idi peygamber.

Seçilip övülmek ne de güzeldi,

İnsanlığa ışık saçtı peygamber.

Oku dedi Ona Cibril-i emin,

Ben okuma bilmem dedi peygamber.

Nur yağdı semadan, inledi zemin,

Kur'anla muhatap oldu peygamber.

İnsanlar güvenip inandı Ona,

Suffe'de öğretmen idi peygamber.

Canlar feda olsun Onun yoluna,

Savaşlarda komutandı peygamber.

Yeri geldi imam oldu ashaba,

İslamı dünyaya yaydı peygamber.

Yeri geldi evde müşfik bir baba,

Zulmetleri aydınlattı peygamber.

Savaşta düşmanın belini kırdı,

Müşriklere korku saldı peygamber.

Yanında dostu Ebu Bekir vardı,

Kendisine hürmet etti peygamber.

Sonunda ayrılık vakti yaklaştı,

İnsanlara veda etti peygamber.

Aile fertleriyle helallaştı

Faniden bakıye göçtü peygamber.

Yürekler yanıyor ashap perişan,

Ehl-i beyt ağlıyor, yoktu peygamber.

Böyle bir acıya dayanmaz insan,

Bizi yetim koyup gitti peygamber.

Gelseydin

D.Ali ERZİNCANLI

Sevgili!

Ümmü Mektum gibi

Seni görmeden sana sesleniyoruz

Alıp verdiğin nefesi duyar gibi

Sanki açınca gözlerimizi

Seni görecekmişiz gibi

Sana sesleniyoruz.

Senin huzurunda ses yükselmez.

Edeple konuşulur; edeple susulur.

Hele biz ki bu kapının dilencileri,

El açıp beklemekten başka

Bize bir şey düşmezdi ama

Şu araya giren yıllar olmasa

Medine?ne uzak yollar olmasa

İsmin anılınca yürek yanmasa

Kapında beklemekten başka

Bize bir şey düşmezdi.

Bekliyoruz Sultânım!

Rüyada olsa bile

Belki teşrif edersin diye

Hem de hiç kimseyi beklemediğimiz gibi.

Seni bekliyoruz.

Gelseydin,

Bizim için cennet olurdu gelişin.

Gelseydin,

Saadetli asrından gönderdiğin selâmını,

'Kardeşlerim' deyişini

Birbirimize nasıl anlattığımızı görürdün.

Gelseydin,

Dolaşsaydın sofralarımızı,

Bir tabak fazla görecektin,

Bir bardak, bir kaşık fazla...

Ve sofrada bir yer boş,

Baş köşe! ..

Ola ki Sen(A.S.M.) lutfeder gelirsin diye.

Gelseydin,

Dolaşsaydın gecelerimizi,

O 'Kutlu Doğum' gecelerini,

Anneler görecektin.

Yeni doğmuşsun gibi,

Yeryüzünü yeni teşrif etmişsin gibi,

Mışıl mışıl uyuyasın diye

Seni sabahlara kadar

Hayalen ayaklarında sallayan anneler görecektin

Sevgili!

Gelseydin,

Medine-i Münevvere'den dünyaya yayılan Ashabın gibi,

Eyyüb Sultan gibi,

Kab bin Malik gibi,

Bir fecir vaktinde,

Henüz yirmisinde yirmi beşinde,

Bırakarak yurtlarını ocaklarını,

Hedeflerine ilahi rızayı koyan,

Arkalarına bakmayı ar sayan,

Yiğitler görecektin.

Onlar senin yiğidin,

Elleri, o öpülesi elleri,

Kimbilir hangi memleketin zemheri soğuklarında üşürken

Senin köyünün hayaliyle ısındılar.

Gelseydin,

Gecenin zifiri karanlığında,

Uykunun en tatlı aralığında,

Rabiatül Adeviyye gibi Rabbiyle başbaşa

Gençler görecektin.

Gözyaşı dökerken günahlarına,

Veysel Karani'den istediğin gibi,

İnsanlığa dua eden gençler görecektin.

Gelseydin,

Asr-ı saadet gibi olmasa da,

Koklanmaya değer güllerimiz vardı.

Yine senin ikliminde yetişen.

Ama sen gelseydin,

Dikenler bile gül kokardı EFENDİM(A.S.M.) ! ! !

Seninle göz göze gelmeden gizli gizli seni seyretmek...

Hz.Vahşi gibi...

Hani sen Hane-i Saadet'ten Mescid-i Nebevi'ye giderken

Aişe annemiz ardından hayran hayran bakardı.

Seni mescidin önünde bekleyen Ashabı'nınsa

Bakışları yerdeydi.

Edepten göz göze gelmezlerdi.

Sende(A.S.M.) tebessüle nazar ederdin.

Mütebessim çehreni bir Ebu Bekir(R.A.) görürdü,

Bir de Ömer(R.A.) ...

Şimdi okununca Ezan-ı Muhammedi

Pencerelerde, kapı önlerinde,

Seni(A.S.M.) bekleyen nemli gözler var.

Gelseydin,

Ve yürüyüp geçseydin önümüzden,

Gülleri bayıltan o enfes kokunu çekerdik içimize.

Sevgili!

Hakiki aşıkların sana doğru uçarken

Bizim bu yaptığımız yolda emeklemekti.

Dünya güzelliğiyle kollarını açarken

Bize düşen el açıp kapında beklemekti.

Sevgili!

Bekliyoruz! ...

Sen Yoktun

Sen yoktun...

Hz Âdem?deydi nurun

Önce cenneti,

Sonra yeryüzünü şereflendirdin.

Âdem nuruna affedildi

Arafat bu affa şâhitti

Sen yoktun

Nuh?un gemisindeydi Nurun...

Dalgalar yeryüzünü boğarken

Taprağın bağrındaki su

Gökyüzüyle buluşurken

Ve bu bir ilahi azap derken,

Allah nurunu taşıdı binbir sebeple

Tûfan, nurunu selamladı edeple...

Sen yoktun...

Hz.İsmail?in alnındaydı Nurun

İbrahimî bir dua yükseldi kimsesiz çöllerden

?Rabbimiz? dedi,

?Onlara kendi içlerinden

Senin ayetlerini okuyacak

Kitap ve hikmeti öğretecek onlara,

Onları temizleyecek bir elçi gönder,

Amin dedi on sekiz bin âlem

Nurunla aydınlanan minicik ellerini semaya kaldırarak

Amin dedi İsmail.

Hira Nur dağı amin diyerek ayağa kalktı

Medine?den adı Uhud olan bir amin yankılandı sevr dağında.

Sen yoktun...

Hz.İsa ?Ahmed? diye muştuladı seni

Alemlerin efendisi diye sana seslendi.

Artık ben sizinle çok söyleşmem, dedi havarilerine..

Çünkü bu âlemin reisi geliyor...

Bekleyin Ahmed geliyor.

Kainata rahmet geliyor.

Havarilerin yüzünü okşayan,

Ölüleri dirilten bir nefes oldun

Ama sen yoktun...