öncelikli olarak meslekdaşlarımın kaygılarını benden paylaşmaktayım. varolan duruma ve duruma dair tespitlerimse şöyle
1) Nedret Hanım cv sini inceleme fırsatım oldu. kendisi psikologtur ve bu alanda master ve doktorasını tamamlamıştır. ancak kendisi 1986 yılından başlayarak bir süre Ankara Üniv Eğitim Fakültesinde çalışmıştır. bunun ardından bilkentte öğrencilerle çalışmış ardından yarı zamanlı olarak öğretim görevlisi olarak görevine devam etmektedir. Bunun yanı sıra1998 yılında Ankara?da Psikolojik Hizmetler Entitüsünü kurmuştur. bir kaç meslekdaşımzıla birlikte özel danışan almaya başlamıştır. Burada dikkatimi çeken kurucusu ve yöneticisi olduğu merkezde çalışan meslekdaşımız psk Füsun Kurtoğlu Marmara Üniversitesi PDR bölümünde yüksek lisans yaparak uzman ünvanını kullanmaya başlamıştır. burada garip gelen nokta Sayın Nedret Hanım klinik masterı olmayan hiç kimsenin danışan alamayacağını savunmasına rağmen kurucusu ve yöneticisi olduğu Ankara gibi çok sayıda Klinik psikoloğu bulunduğu bir ilde PDR de master yapan bir meslekdaşımızla uzun yıllardır hala çalışıyor olması. burada vurgu yapmak istediğim şey Nedret Hanım?ın düşünceleri ile uygulamaları arasındaki çelişkidir. Bana kalırsa Füsun Hanım?ın CV sini incelediğinde kendisinin oldukça donanımlı ve deneyimli biri olduğu anlaşılacaktır. ancak yasa sonrası kendisinin durumunun ne oacağı elbette ki muğlaktır.
2) Nedret Hanım eğitim Fakültesinde çalışmıştır, sayın Üstün Dökmen doktorasını PDR de yapmış ve hala aynı bölümde çalışmaktadır. Dokuz eylül Üniv. PDR bölümünün neredeyse tüm hocaları psikologtur. Adnan Menderes üniv sağlık bilimleri enstitüsüne bağlı klinik psikoloji yüksek lisans ve bu yıl açılacak olan doktora programında 2 klinik psikolog profesörü ve bir psikiyatri profesörü bulunmaktadır, ve bildiğim kadarıyla öğrencilerin ders dışındaki tüm zamanlarda hastanede bulunma ve çalışma mecburuiyetleri vardır. Peki nasıl olurda bu bölümlerin ya da hocaların yeterliliklerini yalnızca hangi enstitüye bağlı oladuklarıyla ölçer ve karar verirsiniz.
3) lisans eğitimimiz boyunca yaklaşık 60 ders alıyoruz ve bu danışan almamız için yeterli olmuyorken. master eğitimi boyunca yaklaşık 10 ders alınıyor ve bunların istatistik, araştırma teknikleri, gelişim vs lerini çıkınca geriye danışma amacı ile verilen yaklaşık 5 ders kalıyor. binlerce kişiyi klinik psikolog olmaktan ayrı tutan şey yalnızca bu derslerse dernek bunlarla ilgili çalışmalar yapabilir. 2006 da mersin üniv. psikoloji bölümnden mezun olduktan sonra izmire yerleşmemin tek nedeni bilişsel davranışçı terapiler vb TPD eğitimleri almaktı. ancak geçen 5 yıllık sürede içinde terapi sözcüğü geçen tek bir eğitim açılmadı. yalnızca Wics-r, MMPI, çocuk değerlendirme testleri ve sınav kaygısı eğitimleri açıldı. hocalar çok yoğun olduk ya da verilen ücretler yeterli olmadığı için dışarda danışan almayı ya da dışarda özel eğitimler vermeyi tercih ederken. alandaki binlerce psikoloğa kim nasıl 1 yıllık eğitim verecek merak ediyorum.
4) yeni taslağa göre yalnzıca klinik psikoloji masterı yapan kişiler alanda çalışabilecek, ancak tam gün yasa tasarısı her ne kadar şimdilik beklemeye alınmış olsa dahi çıkacak gibi görünüyor. Tam gun yasasının çıkması durumunda üniversitelerde çalışan hocalar, devlette çalışan psikologlarda özel olarak çalışamayınca ki doktora yapan kişilerin çok büyük çoğunluğunun akademik alanda çalıştıkları gerçeğinide göz önüne alcak olursak 70 milyonluk bir ülkede her halde özel çalışan 50 psikolog falan kalacaktır. diğer taraftan en büyük pay yarı zamanlı çalışan hocalara düşecektir ki dernek yönetiminde ki bir çok kişinin bu özellikte olduğunu varsayacak olursak bu tasarının çıkarcı bir yaklaşımla hazırlandığı düşüncesi beraberinde gelecektir.
5) DSM de yaklaşık 400 civarında tanı yer almaktadır. bunun yanı sıra gündelik yaşam sıkıntıları aile ve çift sorunları gibi psikolojik danışma ve psikoterapi gerektiren konular bulunmaktadır. klinik psikoloji master programlarının büyük çoğunluğun bilişsel davranışçı terapiler, psikopatoloji dersleri ve bazı programlarda ek bir terapi yaklaşımı ya da aile terapisi dersleri mevcuttur. bir klinik psikologun alınan 4 dersle yukarıda değindiğim 400 küsür alanda başarılı olabileceğine inanıyorsanız ciddi bir handikap içinde olunduğunu belirtmek isterim.
6) son 20 yıldır tüm bilim alanları alt alanlara bölünmüş ve yan alanlarla işbirliği yaparak multidipliner çalışmalar yapmaya başlamış, buna bağlı multi disipliner programlar açılmıştır. kendi okuduğum eğitim bilimleri enstitüsüne bağlı Aile Eğitimi ve Danışmanlığı yüksek lisans programından örnek verek olursam
aile hukuku, aile sağlığına genel bir bakış, çocuk ve ergenledre görülen dav. bzk, aile teorileri, aile ve çift danışma teknikleri, yas danışmanlığı, krize müdehale, bireyi tanıma teknikleri, aile hukuku, çocuk hukuku, anlaşmazlık çözüm sürecinde problem çözme ve arabuluculuk, yardım edenlere yardım, yetişkin psikolojisi, etkli anne baba eğitimi vb bir çok dersi, aile hekimi, psikiyatrist, hukukçu ve psikolog olan hocalarımızdan aldıktan sonra sadece eğitim bilimleri entitüsüne bağlı olduğum için danışan çift yada aile göremeyecekken bir ihtimal seçmeli olarak aile terapileri adı altında bir ders gören klinik psikoloğun bu işi benden daha iyi yapacağı düşünülüyorsa, size dünya literatürüne bakmanızı ve aile ve çiftle çalışanlarının büyük bölümünün psikoloji dışından olduğu ve hatta özellikle klinik psikologların psikopatolojik bakış açıları nedeniyle aileyle çalışmalarının doğru olmadığı görüşünü değerlendirmenizi öneririm.
7) yaşamın devam ettirilebilemesi için para gerekli ama yeterli koşul olmamıştır hiç bir zaman için. benim bildiğim psikolojinin yaklaşık 60 alt alanı var. özel eğitim, adli psikoloji, psikoteknik, huzur evleri, sosyal hizmetler, vb alanlarıyla ilgili olarak spesifik bir eğitim almadan ya da en fazla yüzeysel seçmeli bir ders alarak tüm bu alanlarda çalışmamızla ilgili olarak kimse birşey demezken, özel danışan alarak para kazanılan bir alan olduğu için yalnızca klinik alanla ilgili olarak düzenleme yapılıyor olması büyük bir hatadır. adliyede çalışan bir psikolog olarak; babasının tecavüzüne uğramış 6 yaşında bir kız çocuğuyla çalışıyor olmak, yada anne babası boşanma aşamasında olan bir çocuğun hayatının geri kalanını kiminle geçireceğini, yaşamının geri kalanını kimi özleyerek geçireceğini belirlemenin, bir OKB hastasının ellerini günde kaç kez yıkadığı kadar önemli olduğunu düşünüyorum.Burdan yola çıkarak bir klinik psikoloğun fazladan 3-5 ders alarak her şey hakkında yeterliliğe sahip olduğunu düşünmek egosantirizmden başka bişey olmayacaktır. eğer dernek gerçekten de iyi niyetli bir tutum sergilemek istiyosa diğer çalışma alanlarındada somut girişimlerde bulunmalıdır.
ülkemizdeki psikoloji bölüm sayısı son 10 yılda inanılmaz derecede artmıştır ve bu artışın büyük çoğunluğu özel üniversitelerin kontenjanlarına dayanmaktadır. tahmini olarak 4000 civarında psikolog mezun olmaktadır. klinik psikoloji master programlarını özel üniversiteler ve devlet üniversiteleri diye ikiye ayırdığımzıda ege üniv ortalama 6 yılda bir 8 kişi, ankara üniv 2-3 yılda bir 10 kişi , hacettepe her yıl 10 kişi ODTÜ ve Boğaziçi düzensiz aralılarla 5-10 kişi, istanbul Üniv 3 yılda bir 5-10 arasında kişi, Uludağ Üniv. 3-5 yılda bir 6-8 kişi almaktadır. (sayılar ortalamadır). bunun anlamı ülkemizde yılda en fazla 20 ila 30 klinik psikolog mezun olacaktır. bunların bir bölümü doktoraya devam edip klinik alanda belkide hiç çalışmayacaklardır. özel üniversitelerin fahiş fiyat uygulamarı ise aylık 1000-2000 tl geliri bulunan bir çok meslekdaşımız için masterı imkansız kılmaktadır. kişisel gözlemim özel üniversitelerde master yapan bir çok meslekdaşımızın lisansınında yine özel üniversiteden olmasıdır. özel üniversitelere karşı değilim ancak maddi yetersizlikten dolayı sınırlı olan devlet üniversitelerine bir çok meslekdaşımız klinik masterına giremezken, maddi durumu daha iyi bir meslekdaşımın özel üniversitede klinik masterı yaparak dışarda çalışma hakkı kazanarak çok daha fazla para kazanma şansına sahip oluyor olmasının tek açıklamasının kapitalizm olduğu düşüncesindeyim. şöyle düşünün ÖSS de ilk 5000 ine girmiş ve türkiyenin en iyi üniversitelerinde psikoloji bölümünden mezun bir kişi kontenjan azlığı nedeni ile devlet üniversitesinde yada maddi yetersizlik nedeni ile özel üniversitede klinik masterı yapamayıp düz psikolog (artık ne demekse) olarak kalırken. ÖSS de 400000. sırada yer alan birinin özel üniversitede lisansın ardından yine özel üniversitede klinik master yapıyor olmasını açıkçası adil ve insan temelli bir meslek elamanı olarak onaylamıyorum. özel ya da devlet üniversitesinden mezun herkese okudukları lisans eğitminin hakkı olan ünvan ve haklar verilmelidir.
9) derneğin yasa tasarısıyla ilgili olarak psikologların büyük çoğunluğundan fikir almadığı kanaatindeyim. farkındalık düzeyi bu kadar yüksek bir grubun, örgütlenme ve iletişim düzeyinin bu kadar düşük olması oldukça çelişik bir durumdur. bir kaç meslekdaşımızın gruba attığı mail olmasa tüm bu süreçten haberimiz dahi olmayacaktı. klinik master programı mezunu olmanın dünya standartlarına ulaşmak olduğu yorumu yapılmaktadır. ABD de aile terapisti olmak için 800 saatlik süpervisyon gerekmektedir. ancak ülkemizdeki hiç bir master programında bu şekilde bir uygulama yapılmamaktadır. 34 yıldır üzerinde çaba harcanan meslek yasasının elitist yada akademisyen odaklı bir bir oluşumla sonlanmasının gerek camiyamız gerekse de ülkemiz için ciddi bir kayıp olacağı görüşündeyim. tüm bu gerçekleri yadsıyan bir dernek ya da dernek yönetiminin gerekli bilgi ve yapıcı yaklaşıma sahip olamayacağı düşüncesindeyim. işi insanla çalışmak olan bir meslek kuruluşunun bu alanlarda farkındalık ve gerekli hareket sahibi olmaması durumunda yapması gereken 2 şey olduğunu düşünüyorum. 1. si kitlesine dönerek bir mutabakata varmak için çalışmalar yapması, eğer bunu yapamıyorsa istifa ederek temsil ettiği kitlenin hak ihlalerine son vermek olmalıdır.
saygılarımla
?
Psk. Mehmet KILIÇ
9 Eylül Üniv. Aile Eğt. ve Danışmanlığı Y.L
İzmir Adliyesi 2. Aile Mahkemesi
http://antipsikiyatri.org/yasa-tasla...mizdeki-durum/
öncelikli olarak meslekdaşlarımın kaygılarını benden paylaşmaktayım. varolan duruma ve duruma dair tespitlerimse şöyle
1) Nedret Hanım cv sini inceleme fırsatım oldu. kendisi psikologtur ve bu alanda master ve doktorasını tamamlamıştır. ancak kendisi 1986 yılından başlayarak bir süre Ankara Üniv Eğitim Fakültesinde çalışmıştır. bunun ardından bilkentte öğrencilerle çalışmış ardından yarı zamanlı olarak öğretim görevlisi olarak görevine devam etmektedir. Bunun yanı sıra1998 yılında Ankara?da Psikolojik Hizmetler Entitüsünü kurmuştur. bir kaç meslekdaşımzıla birlikte özel danışan almaya başlamıştır. Burada dikkatimi çeken kurucusu ve yöneticisi olduğu merkezde çalışan meslekdaşımız psk Füsun Kurtoğlu Marmara Üniversitesi PDR bölümünde yüksek lisans yaparak uzman ünvanını kullanmaya başlamıştır. burada garip gelen nokta Sayın Nedret Hanım klinik masterı olmayan hiç kimsenin danışan alamayacağını savunmasına rağmen kurucusu ve yöneticisi olduğu Ankara gibi çok sayıda Klinik psikoloğu bulunduğu bir ilde PDR de master yapan bir meslekdaşımızla uzun yıllardır hala çalışıyor olması. burada vurgu yapmak istediğim şey Nedret Hanım?ın düşünceleri ile uygulamaları arasındaki çelişkidir. Bana kalırsa Füsun Hanım?ın CV sini incelediğinde kendisinin oldukça donanımlı ve deneyimli biri olduğu anlaşılacaktır. ancak yasa sonrası kendisinin durumunun ne oacağı elbette ki muğlaktır.
2) Nedret Hanım eğitim Fakültesinde çalışmıştır, sayın Üstün Dökmen doktorasını PDR de yapmış ve hala aynı bölümde çalışmaktadır. Dokuz eylül Üniv. PDR bölümünün neredeyse tüm hocaları psikologtur. Adnan Menderes üniv sağlık bilimleri enstitüsüne bağlı klinik psikoloji yüksek lisans ve bu yıl açılacak olan doktora programında 2 klinik psikolog profesörü ve bir psikiyatri profesörü bulunmaktadır, ve bildiğim kadarıyla öğrencilerin ders dışındaki tüm zamanlarda hastanede bulunma ve çalışma mecburuiyetleri vardır. Peki nasıl olurda bu bölümlerin ya da hocaların yeterliliklerini yalnızca hangi enstitüye bağlı oladuklarıyla ölçer ve karar verirsiniz.
3) lisans eğitimimiz boyunca yaklaşık 60 ders alıyoruz ve bu danışan almamız için yeterli olmuyorken. master eğitimi boyunca yaklaşık 10 ders alınıyor ve bunların istatistik, araştırma teknikleri, gelişim vs lerini çıkınca geriye danışma amacı ile verilen yaklaşık 5 ders kalıyor. binlerce kişiyi klinik psikolog olmaktan ayrı tutan şey yalnızca bu derslerse dernek bunlarla ilgili çalışmalar yapabilir. 2006 da mersin üniv. psikoloji bölümnden mezun olduktan sonra izmire yerleşmemin tek nedeni bilişsel davranışçı terapiler vb TPD eğitimleri almaktı. ancak geçen 5 yıllık sürede içinde terapi sözcüğü geçen tek bir eğitim açılmadı. yalnızca Wics-r, MMPI, çocuk değerlendirme testleri ve sınav kaygısı eğitimleri açıldı. hocalar çok yoğun olduk ya da verilen ücretler yeterli olmadığı için dışarda danışan almayı ya da dışarda özel eğitimler vermeyi tercih ederken. alandaki binlerce psikoloğa kim nasıl 1 yıllık eğitim verecek merak ediyorum.
4) yeni taslağa göre yalnzıca klinik psikoloji masterı yapan kişiler alanda çalışabilecek, ancak tam gün yasa tasarısı her ne kadar şimdilik beklemeye alınmış olsa dahi çıkacak gibi görünüyor. Tam gun yasasının çıkması durumunda üniversitelerde çalışan hocalar, devlette çalışan psikologlarda özel olarak çalışamayınca ki doktora yapan kişilerin çok büyük çoğunluğunun akademik alanda çalıştıkları gerçeğinide göz önüne alcak olursak 70 milyonluk bir ülkede her halde özel çalışan 50 psikolog falan kalacaktır. diğer taraftan en büyük pay yarı zamanlı çalışan hocalara düşecektir ki dernek yönetiminde ki bir çok kişinin bu özellikte olduğunu varsayacak olursak bu tasarının çıkarcı bir yaklaşımla hazırlandığı düşüncesi beraberinde gelecektir.
5) DSM de yaklaşık 400 civarında tanı yer almaktadır. bunun yanı sıra gündelik yaşam sıkıntıları aile ve çift sorunları gibi psikolojik danışma ve psikoterapi gerektiren konular bulunmaktadır. klinik psikoloji master programlarının büyük çoğunluğun bilişsel davranışçı terapiler, psikopatoloji dersleri ve bazı programlarda ek bir terapi yaklaşımı ya da aile terapisi dersleri mevcuttur. bir klinik psikologun alınan 4 dersle yukarıda değindiğim 400 küsür alanda başarılı olabileceğine inanıyorsanız ciddi bir handikap içinde olunduğunu belirtmek isterim.
6) son 20 yıldır tüm bilim alanları alt alanlara bölünmüş ve yan alanlarla işbirliği yaparak multidipliner çalışmalar yapmaya başlamış, buna bağlı multi disipliner programlar açılmıştır. kendi okuduğum eğitim bilimleri enstitüsüne bağlı Aile Eğitimi ve Danışmanlığı yüksek lisans programından örnek verek olursam
aile hukuku, aile sağlığına genel bir bakış, çocuk ve ergenledre görülen dav. bzk, aile teorileri, aile ve çift danışma teknikleri, yas danışmanlığı, krize müdehale, bireyi tanıma teknikleri, aile hukuku, çocuk hukuku, anlaşmazlık çözüm sürecinde problem çözme ve arabuluculuk, yardım edenlere yardım, yetişkin psikolojisi, etkli anne baba eğitimi vb bir çok dersi, aile hekimi, psikiyatrist, hukukçu ve psikolog olan hocalarımızdan aldıktan sonra sadece eğitim bilimleri entitüsüne bağlı olduğum için danışan çift yada aile göremeyecekken bir ihtimal seçmeli olarak aile terapileri adı altında bir ders gören klinik psikoloğun bu işi benden daha iyi yapacağı düşünülüyorsa, size dünya literatürüne bakmanızı ve aile ve çiftle çalışanlarının büyük bölümünün psikoloji dışından olduğu ve hatta özellikle klinik psikologların psikopatolojik bakış açıları nedeniyle aileyle çalışmalarının doğru olmadığı görüşünü değerlendirmenizi öneririm.
7) yaşamın devam ettirilebilemesi için para gerekli ama yeterli koşul olmamıştır hiç bir zaman için. benim bildiğim psikolojinin yaklaşık 60 alt alanı var. özel eğitim, adli psikoloji, psikoteknik, huzur evleri, sosyal hizmetler, vb alanlarıyla ilgili olarak spesifik bir eğitim almadan ya da en fazla yüzeysel seçmeli bir ders alarak tüm bu alanlarda çalışmamızla ilgili olarak kimse birşey demezken, özel danışan alarak para kazanılan bir alan olduğu için yalnızca klinik alanla ilgili olarak düzenleme yapılıyor olması büyük bir hatadır. adliyede çalışan bir psikolog olarak; babasının tecavüzüne uğramış 6 yaşında bir kız çocuğuyla çalışıyor olmak, yada anne babası boşanma aşamasında olan bir çocuğun hayatının geri kalanını kiminle geçireceğini, yaşamının geri kalanını kimi özleyerek geçireceğini belirlemenin, bir OKB hastasının ellerini günde kaç kez yıkadığı kadar önemli olduğunu düşünüyorum.Burdan yola çıkarak bir klinik psikoloğun fazladan 3-5 ders alarak her şey hakkında yeterliliğe sahip olduğunu düşünmek egosantirizmden başka bişey olmayacaktır. eğer dernek gerçekten de iyi niyetli bir tutum sergilemek istiyosa diğer çalışma alanlarındada somut girişimlerde bulunmalıdır.
ülkemizdeki psikoloji bölüm sayısı son 10 yılda inanılmaz derecede artmıştır ve bu artışın büyük çoğunluğu özel üniversitelerin kontenjanlarına dayanmaktadır. tahmini olarak 4000 civarında psikolog mezun olmaktadır. klinik psikoloji master programlarını özel üniversiteler ve devlet üniversiteleri diye ikiye ayırdığımzıda ege üniv ortalama 6 yılda bir 8 kişi, ankara üniv 2-3 yılda bir 10 kişi , hacettepe her yıl 10 kişi ODTÜ ve Boğaziçi düzensiz aralılarla 5-10 kişi, istanbul Üniv 3 yılda bir 5-10 arasında kişi, Uludağ Üniv. 3-5 yılda bir 6-8 kişi almaktadır. (sayılar ortalamadır). bunun anlamı ülkemizde yılda en fazla 20 ila 30 klinik psikolog mezun olacaktır. bunların bir bölümü doktoraya devam edip klinik alanda belkide hiç çalışmayacaklardır. özel üniversitelerin fahiş fiyat uygulamarı ise aylık 1000-2000 tl geliri bulunan bir çok meslekdaşımız için masterı imkansız kılmaktadır. kişisel gözlemim özel üniversitelerde master yapan bir çok meslekdaşımızın lisansınında yine özel üniversiteden olmasıdır. özel üniversitelere karşı değilim ancak maddi yetersizlikten dolayı sınırlı olan devlet üniversitelerine bir çok meslekdaşımız klinik masterına giremezken, maddi durumu daha iyi bir meslekdaşımın özel üniversitede klinik masterı yaparak dışarda çalışma hakkı kazanarak çok daha fazla para kazanma şansına sahip oluyor olmasının tek açıklamasının kapitalizm olduğu düşüncesindeyim. şöyle düşünün ÖSS de ilk 5000 ine girmiş ve türkiyenin en iyi üniversitelerinde psikoloji bölümünden mezun bir kişi kontenjan azlığı nedeni ile devlet üniversitesinde yada maddi yetersizlik nedeni ile özel üniversitede klinik masterı yapamayıp düz psikolog (artık ne demekse) olarak kalırken. ÖSS de 400000. sırada yer alan birinin özel üniversitede lisansın ardından yine özel üniversitede klinik master yapıyor olmasını açıkçası adil ve insan temelli bir meslek elamanı olarak onaylamıyorum. özel ya da devlet üniversitesinden mezun herkese okudukları lisans eğitminin hakkı olan ünvan ve haklar verilmelidir.
9) derneğin yasa tasarısıyla ilgili olarak psikologların büyük çoğunluğundan fikir almadığı kanaatindeyim. farkındalık düzeyi bu kadar yüksek bir grubun, örgütlenme ve iletişim düzeyinin bu kadar düşük olması oldukça çelişik bir durumdur. bir kaç meslekdaşımızın gruba attığı mail olmasa tüm bu süreçten haberimiz dahi olmayacaktı. klinik master programı mezunu olmanın dünya standartlarına ulaşmak olduğu yorumu yapılmaktadır. ABD de aile terapisti olmak için 800 saatlik süpervisyon gerekmektedir. ancak ülkemizdeki hiç bir master programında bu şekilde bir uygulama yapılmamaktadır. 34 yıldır üzerinde çaba harcanan meslek yasasının elitist yada akademisyen odaklı bir bir oluşumla sonlanmasının gerek camiyamız gerekse de ülkemiz için ciddi bir kayıp olacağı görüşündeyim. tüm bu gerçekleri yadsıyan bir dernek ya da dernek yönetiminin gerekli bilgi ve yapıcı yaklaşıma sahip olamayacağı düşüncesindeyim. işi insanla çalışmak olan bir meslek kuruluşunun bu alanlarda farkındalık ve gerekli hareket sahibi olmaması durumunda yapması gereken 2 şey olduğunu düşünüyorum. 1. si kitlesine dönerek bir mutabakata varmak için çalışmalar yapması, eğer bunu yapamıyorsa istifa ederek temsil ettiği kitlenin hak ihlalerine son vermek olmalıdır.
saygılarımla
?
Psk. Mehmet KILIÇ
9 Eylül Üniv. Aile Eğt. ve Danışmanlığı Y.L
İzmir Adliyesi 2. Aile Mahkemesi
http://antipsikiyatri.org/yasa-tasla...mizdeki-durum/
ayşegül bgm