İşsizlik ve İntihar Psikolojisi

intihar eden bir çok kişinin etme gerekçesine bakınca aslında söyleminizde ki haklılık payı oldukça yüksek diyebilirim.

peki ya sorun işsizlik mi ? yoksa kendine göre bulunamayan iş mi ?

intihara meyilliyse bir insan her şey onu intihara sürükleyebilir. Analitik olmak lazım içinde olduğumuz durumda intihar bir çözüm mü, sonrası ne olacak düşünmek lazım:))

intihar hiç bir zaman çözüm olamaz en güzel çözüm sabretmek ve zamandır

Aslında büyük şehirlerde iş sıkıntıı yok gibi tabi eğer şöförlük, sekreterlik, hamallık ya da pazarda limon satmak gibi işleri yaparsanız.

Ya da iş hayatında kurumsal şirket olsun demiyorsanız, büyük şehirde iş bulunur...

İntihar tabiki çözüm değil.Fakat bir gerçek varki işsizlik hat safhada seyrediyor.Gidiyorsun o deneyimin varmı bu deneyimin varmı diye diye her kapıdan dönüyorsun 4 aydan beri o sıkıntıyı çekiyorum bigün hangisine fena patlıycam onuda bilmiyorum...Devletimizde sırtını çeviriyor oda ayrı bi konu.Neden devlete ait işletmeler yok yada daha çok işyeri fabrika açılması için teşvik edin.Örneğin ben kimyagerim devletim adam gibi sayıda kimyager çalıştırmıyor.eee nerde kaldı gdo yasası şu bu kontroller.

7 yıldır çekiyorum bu durumu elimde 3 diplomayla..Çalıştığım kurumlar dersaneler oluyor ne yazık ki ve her biri ayrı ömür törpüsü..Ben çok mücadeleciyim; ama artık yorulduğumu hissediyorum. Yaşamak ağrısı asılı boynuma..

ortaokuldan beri çalışıyorum yaz tatillerinde çalış lise bitti yine çalış ünv bitti yine çalış ama bu özel sektör artık canıma taaak dedi

belki kamu olsa bu kadar sıklmam fakat özel sektör yüzünden intihar olmasada hemen hemen intihara yakın bir ruh hali var bende

işsizlik de insanı intihara sürükler..

içinde bulundugum ruh halini özetlemişsin:(

işsizlik gerçekten çok zor bir durum allah herkesin yardımcısı olsun

sabretmek lazım intihar bir kaçıştır ve bu kaçış,yağmurdan kaçarken

doluya tutulmak gibi bişey aslında:)

o intiharın hesabını vermek işsizlikten sınır konulamayacak kadar

zordur.

tek ilaç sabır ve zaman ama beklemk gerçktn çok zor...

gerçekten işsizlik çok zor...en zoru da size hissetirdikleri. bir sizin hissetikleriniz iki çevrenizin hissettirdikleri. siz zaten onca zaman okumuşsunuz kendinize göre bir meslek istiyorsunuz.ilk zamanlar daha idealist yaklaşırken olaya zamanla parasından da kariyerinden de geçip herhangi bir iş peşine düşüyorsunuz. Çalışmayınca kendinizi işe yaramaz biri gibi hissedip varlığınızı sorgulamaya başlıyorsunuz. zamanla özgüveni de alıp götürüyor.

sonra çevreniz...yine mi atanamadın, yine mi olmadı...ayşe şurayı kazandı,mehmet burada işe girdi..bağırasın çağırasın geliyor ya sabır diyip susuyorsun:) cebinde para yok babadan almakta zoruna gidiyor zamanla...arkadaşlarınla dilediğince görüşemiyor eğer ilişkin varsa onuda sekteye uğratıyor. birde hayatınızda başka sorunlar sizi üzen şeyler varsa kafayı çizmeye başlıyorsunuz yavaş yavaş. ama ne olursa olsun bu bir süreç...arkadaşlarında söylediği gibi sabretmek ve biraz zamana bırakmak en önemlisi sanırım...

türkiye'de gençlerin iş hayatı içler acısıymış. nasıl bir ülkede yaşıyoruz. iyi üniv.den mezun olmuş nitelikli gençler iş hayatının ilk yıllarında resmen boğaz tokluğuna çalışıyorlar. özel sektörde 1200-1500 TL maaşa iyi diyorlar, o tip işlere girebilmek için can atıyorlar. devlette doktora yapan, makale yayınlatma derdine düşmüş asistanlara bile devlet 2000 TL maaşı zar zor lutfedebiliyor, ama bu sefer de 40 yaşında doçent olana kadar 2500 TL'yi hayal edemiyorsunuz. halbuki gençler hayatının en güzel döneminde ay sonunu güç bela getirebiliyorken hayata nasıl olumlu bakabilirler. resmen türkiye'de genç olmak, her gün oruç tutmakla eşdeğer sabır gerektiriyor. insanlar bu koşullara isyan etmemek için kendilerini nasıl tutuyorlar anlamıyorum.

ve bir çok insan asgari ücretle çalışıyor.. Bunun yanı sıra tonla üniversite mezunu gençte işsiz.. Çok yazık.

Memurlar net'in ana sayfasında şimdi okudum kahroldum:((

10 yaşındaki çocuğun intiharı, ne işsizliği olsun bu el kadar çocuğun..

10 yaş bir çocuğun ne sorunları vardı acaba böyle bir girişimde bulundu?

Toplum giderek çareyi yaşamını sonlandırmakta buluyor sebep ne işsizlik mi, aşk mı, çaresizlik mi, maneviyat eksikliği mi?

Bu intihar eden ''çocuk'' offf ne acı, yürekleri dağladın be çocuğum..

Ana baba işte ve binlerce ailenin durumunda olduğu gibi daha rahat bir yaşam için çalışan anneler babalar sevgiden, ilgiden mahrum kaldı belki de çocuk..

Anlatamadı mı sıkıntılarını, görsel medyadan mı etkilendi, okulda canını sıkan durumlar mu oldu?

Okullarda rehberlik servisleri ciddi anlamda iyileştirilmeli, toplumun böyle girişimlerde bulunmasını engelleyecek politikalar üretilmeli..

İntihar yaşı gün geçtikçe düşmeye başladıysa aman Allah'ım düşünmek bile istemiyorum!!!! :(((

ben de bazen düşünmüyor değilim. ben de üniversite mezunu işsizlerdenim hem de birkaç aylık ufak tecrübelerimi saymazsak 3 yıldır işsizlikle boğuşuyorum. hayatım mahvoldu hiçbir şeye olumlu bakamaz oldum, kimseyle konuşmak istemiyorum, tanıdıkları akrabaları filan geçtim annemin babamın yüzüne bile bakmaya utanıyorum durumumdan ötürü. iş başvurusu yaptığım yerler görüşmeye bile çağırmıyor, kpss yi kazanma şansım zaten yok. bu kadar okuduktan, aileme para döktürdükten sonra ele güne karşı kasiyerlik, reyon elemanlığı filanda yapamam ailem utançtan yerin dibine girer. zaman herşeyin ilacıdır derler ama hiçbirşey iyiye gitmiyor ve hiç gitmeyecek gibi gözüküyor, nereye kadar dayanabilirimki. devlete ülkeyi, insanları soktuğu bu durumdan ötürü ne kadar sövsen boş, anca kendi kendiğini yediğinle kalıyorsun. çoğunuz "yok canım" der geçersiniz, ben de hala umudum varken anlayamazdım intihar edenleri ama şimdi çok iyi anlıyorum. benim gibi dibi görmüş, artık seçeneği kalmamış insanlara çok da uzak değil intihar.

Çok düşündüm ne çıkar ki? Ben kimim dedim? Kaç defa yasamak zoruma gitti? Ben oturup 5.üniversiteyi okuyorum. Düşün ya isin yoksa 4 tane bitir simdi 5?oku.ne iş be?

Otuz yaşına geldim hic ses çıkarmadan da yaşadım sordum neden ben neden? Ne desek bos? Hic kız arkadaşım olmadı hep kaçtım insanlardan ? Üstüme giyecek elbisem olmadı bir asalak gibi yaşadım hep anne baba maaşı yedim Calissam da düzen tutturamadim.psikiyatrist gittim selectra yazdı birakti. Kimse anlamaz ki işsizlikten ? Kimse anlamaz ki arzulardan . Allaha havale ettim her şeyi ben nasıl kan agladiysam. Allah da aynısını yasatsin bir şey demek artik bos.

Necibim ne demiş. "Devler gibi eserler vermek için karıncalar gibi çalışmalıyız." katılıyor.

Belki klişe bir yorum gibi görebilirsiniz,üniversite mezunu işsizseniz çıkın asgari üsrette iş bile olsa yapın toplumu önemsemeyin çok kitap okuyun kpss sıkı çalışın elbet atanacaksınız.atanmakla her şey bitmez tâbi

kitap okurum, proje yazarım, ama asla ve asla kpss girmem. Böyle bir sistemde asla girmem. KPSS 11 defa girdim. Ne gördüm. ya ben aptalım ya da sistem aptal. KPSS girerek bu ülkede memur olacağma kendime küfrettiririm daha iyi.Sen düşünsen, özür dilerim ben size(sana) küfür ediyorum. kim ettti ömer etti. adı üzerinde. küfür eden aşağılıkbir adam olurum ama en azından enayi olmam. Sabr ederim. kendi kabuğuma çekilirim hiç bir projede yer almam. Amerika da projelere katılacağım. Ya başarırım ya da kaybederim. Ama asla ve asla Türkiye de bir şeye katılmak istemiyorum Askerlik hzimetim var yapayım bağım bile kalmaz bu ülkeyle bekli. bu suriyeli vatandaşın kaçması gibi bir şey değil tam tersi kendi kabuğuna çekilmektir. suçum dürüst ve doğru olmak. Allah bu ülkeye doğru dürüst güvenilir insan nasip etmesin. Tek dileğim benim bu. nerede kaçakcı, dolandırıcı, kendi hesabını bilen, hilekar, cambaz kim varsa Allah başımıza geçmeyi nasip etsin.