Sosyal Bir Yara;Tahammülsüzlük

çağın hastalığı..

normal insanlar eskiden başkalarını şimdi ise kendilerini düşünüyorlar

belki yahudi birine bile müslüman çok güzel davranırken şimdi müslüman müslümana davranmıyor

kimse benden daha üstün olmasın telaşında millet

"ben"lerimiz yüzünden...

biraz da sen demeyi öğrenirsek bir gün; empati yapar, en azından objektif bakabilirsek olaylara, kişilere, işte o gün "neden tahammül" sorusunu bilirkişi açıklar bize; o da vicdanımız.

Ahh o 'ben'lerimiz... Onların elinden neler çekiyoruz neler...:))

İnsanların çoğu mutsuz bu yüzden tahammülsüz bence,mutsuz anne babaların çocukları daha da mutsuz oluyor ve etrafa mutsuzluk ve tahammülsüzlük saçıyorlar ne acıdr ki bu durum mutlu ve tahammül sahibi insanları yalnızlaştırıyor.

yetinmeyi bilmemek de nedendir.

empati kuramamamak yada empati kurmak istememek.

ben duygusu, bireyselleşmiş yaşam,hoşgörüsüzlük gibi birçok neden tahammülsüzlüğe yol açmaktadır.

Herkesin herkese karşı bir tahammülsüzlüğü var maalesef. Müdürün öğretmene, öğretmenin öğrenciye, öğrencinin aileye...

Okurun yazara, yazarın diğer yazara, bir diğerinin yayınevine?

Aslını arasan neredeyse hiçbirinde bir asalet bulamazsın. Her biri bir başka ego çatışmasının yansımasıdır. Ve çoğu bir üstünlük kaygısıdır. Ve yine bu üstünlük taslayanların çoğu kendi gibi olamadığından, keklik gibi yürüme kaygısıyla kendi yürüyüşünden de olan, saksağan misalidir.

Her cümleye öge olmak, her mecaza icaz olmak gibi sosyal bir sorumluluk taşır bu özel insanlar.(!)

Tahammülsüzlüğün tespiti bir nevi bu sosyal yaranın teşhisidir. Ama tedavi edilmediği sürece yara kanamaya devam edecektir...