Suya Sabuna Dokunmayangiller

Maaş aldığım bankanın müşteri temsilcisi arıyor;

İyi günler vs vs vs

-Adınıza onaylı 3200 TL'lik esnek hesabın, hesabınıza tanımlanabilmesi için onayınız gerekli...

_ Anladım, eğer hesabıma ve hesaplarıma bakarsanız kredi çekme, kredi kartı kullanma, esnek hesaba sahip olma vs gibi durumlarımın olmadığını göreceksiniz... O sebeple teşekürler, esnek hesap istemiyorum...

- Anladım, ama zor durumda kaldığınızda hesabınızda para olsun istemez misiniz?..

_ Zor durumda kaldığımda arkadaşlarım var!..

- Anladım, yani esnek hesap istemiyorsunuz.

...

@

Bu konuşmayı yaparken neyi fark ettim; hani faiz lobisi, caiz lobisi vs muhabbetlerimiz var ya, aslında yok öyle muhabbetlerimiz... Bizim tek muhabbetimiz Yalnızlık Lobisi...

Bir zamanlar yalnızlık fobi iken şimdi hobi oldu... Ve insan giderek o aradığı, arandığı ve adeta taptığı yalnızlık içerisinde boğulur duruma geldi ve hatta boğuldu...

Birkaç yıl önce üste üste özellikle devlet memurları arasında - çünkü devlet memuruna en çok kredi çekerken güvendiği için çek çekebildiğin kadar modunda- kredi kartı ödeme sorunu sebebiyle intiharlar yaşandı...

Tefeci olmamak kaydıyla en kötü arkadaş, dost bile alacağı sebebiyle sizi ölüme terk etmez... Ama sanal dostluğun dolayısıyla yalnızlığın uzantısı kredi kartı başka...

Müşteri temsilcisi ile yaptığım konuşma doğaçlama bir seyirde gelişti ama kapattıktan sonra düşündüm de, sağ, sol, orta yol hiç fark etmeden hepimizin günahtan kaçar gibi kaçmak istediği, ama günahın cazibesi gibi girdabına yakaladığı kredi olayına dur demenin sanki bireysel anlamda en net tavrı yalnızlığa dur demekten "zor durumda kaldığımda arkadaşlarım var" diyebilmekten geçiyor...

Yanılıyor muyum?..

Sizinle bu konuda aynı düşüncedeyim.

Artık insanların mankurtlaştırılması için en az beş kişiyi bir araya getirip, taze deve derisi bulup, kafasını kazıyıp, kafatasına geçirmeye ve yine en az beş gün kızgın çölde bırakmaya gerek yok... Ayrıca bunca yorgunluğun sonunda bunların beşinin de mankurt olacağının da garantisi yok...

Daha garantili bir yöntem var; insanları iki rengin varlığına inandırmak... Ve üçüncü bir renge tahammülsüz kılmak!..

Ama bu da yetmez... İnsanları her bir rengin bir diğerinden üstün olduğuna ikna etmek!..

İşte size mankurt!.. Ne ana tanır, ne din, ne devlet!.. Gelecek nesiller mi?..

Onlar doğuştan mankurt!..

belki gerçekten her şeyle ama her şeyle bağlarını yitirmişgillerdir.

Anayı geçelim de,din ve devlet dediğimiz şeyler "mankurtlaş(tırıl)manın neresinde duruyor?

Karşısında mı?

*

Böyle çetrefilli işlere girmemek lazım...

Bak şimdi merak bastı pilav üstü az kuru beynimi

Mankurtlaş(tırıl)ma ile

Ulü?l Emr e itaat arasında bir ilişki var mıdır?

Mesela

....... yerde hain saldırı.... Beş şehit vb

Manşetinin altında,üstünde,sağında,solunda bilumum her yer yerinde

Bikinili hatunlar ve kavalyeleri yaşı önemli olmayan beylerin tatil,doğum günü,eğlence çıkışı vb

gündelik atraksiyonlarının olması bir nevi mankurtlaştırma çabası mıdır?

Ya da

İki yıl öncesi asla konjonktürel olmayan nedenlerle özellikle sanat camiamızdan kapanıp hidayete eren hanım sanatçılarımızın,hidayte ermeden evvelki erektif olabilcek tarzda resimleriyle iletişimin her mecrasında boy(dan) verip şehit edebiyatı yapması mankurtlaş mı mankurtlaştırılma mıdır?

Yok yok

Dini devleti geçelim de

Anayı geçmeyelim...

Onlar her zaman ayrı,aynı

Bildiğimiz ana...

*

Ya ben içerken baya bi iyi yazardım

Ama

Bu biranın markasında bir tuhaflık var galiba...

Bırak mankurdu,

Kurtlaştıracak lan neredeyse beni...

Az düzeltme,biraz da ekleme yapacaktım...

Düşündüm

Vazgeçtim...

Suyumuza dokunmayın yeter,sabununuzun canı cehenneme....

Bu gün (ne zamandan beri vardı bilmiyorum) reklâm panoları kaplayan güzide reklâm konusu; "Anne Sevgisi:

159.90 yerine 79.90 tl..."

Anne sevgisinin metalaşmasına mı yanarsın, bu metaya damping uygulanmasına mı?!..

79.90...

Çok para...

Papatyalar açtı kırlarda...

Yaşanmışlıklara dokunmadan, yeniden yürümek eski yollarda...

Yetişmiyor sana sesim?

2 gün uykusuzluk sonunda sesini 2 gün dahi dinlendirebilecek olmanın sevinci ile

başkalarını hâlâ mutlu edebiliyor olmanın sonucunda

kişiliğim hakkındaki olumlu umutvar düşüncelerim eşliğinde hafif tebessümle uykuya dalışım.

Hala uykum var.ben bu dünyaya uyumaya gelmişim.

Bunca kepazeliğin ortasında seninle bir Ege kasabası hayali kurabiliyorum ya...

Demek ki yaşıyorum...

Demek ki halâ bir umut var...

Sana dair,yaşama dair...

Kaç yaşına gelirsen gel, sosyal konumun ne olursa olsun, şayet ailenin yanındaysan; akşam ezanından önce evde ol sözünü duymamak mümkün değil gibi...

Ne diyelim; varlığın yeter!.. :)

Her yıl bir cenin gömüyorum toprağa... Benden olduğunu bile bile, özleye özleye...

Sonra yeniden yeşilleniyorum yeni yaşıma, yeniden sonbahar gelse bile...

Kur?an çarpmaz insana; yaşı çarpar, yaşantısı çarpar... Ama o, Kur?an çarptı zanneder...

Size yaşınız çarpmadı mı bayım?.. Peki ya yaşantınız?..

Katılıyorum size...

Bence de Kur'an çarpmaz...Çarpan ve çarpılan insanın kendisidir..