Ve insan

Ardından o kadar çok şey yazıldı ki, insan "ne kadar çok seviliyormuş" diye düşünmeden edemiyor. Öldükten sonra değil yaşarken sevilenlerdendi.

...Ve yine kendi sözleriyle: "Hey gidi Karadeniz/ Doldu da taşamadı/ Etmiyelum sevdaluk/Edenler yaşamadı" sözlerini doğrularcasına aramızdan ayrıldı.

Hayat denen sonsuzluğun karşısında bir çocuğuz

Düşe kalka büyürken kalkamayız bir çoğumuz

Bu hayat böyle mi olur; düşen hep yerde mi kalır?

Gün olur belin doğrulur; kim ne olacak belli mi olur

Ama bitmez yolculuklar; belki biraz canın yanar

Düştüğün yerde doğrulup; başlar yine ilk adımlar

/Hayat

çokça yorgun çokça üzgün çokça bıkkın çokça gergin olsak da

hala yaşıyoruz çokça şükür

biaz insan ol diyeceğim ama seni de zor durumda bırakmak istemiyorum.