Zaman

Ya havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim ...

...

http://www.youtube.com/watch?v=htwAEu7Q7dQ

Hayat akıp giderken avuçlarımdan
Eğilip toplayamıyorum yerden parçalarımı
Ve artık çok geç herşey için
Çok geç demek için belkide çok geç
Şimdi ellerim bomboş
Gözlerim sarhoş
Gönlüm olmuş bin parça
Çoktan terkedip gitmiş içte bu sevda
Gözler olsa ne fayda
Oysa bir umuttu hep gönlü besleyen
Dayan yüreğim diyen
Ama kapkara bir yel her yanı sardı
Bende bir tek can kaldı
Coşkun ırmaklardan
Tozlu yağmurlardan , taşlı yollardan geçtim
Yalan olmuş serden
Nar kokuku yardan
Herşeyimden geçtim ...

...

http://www.youtube.com/watch?v=Uv68txFzoMI

...

ANLAR
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM...
Jorge Luis BORGES

Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!
Hiç bilmiyorum! Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor!
Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı!
Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı!
Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!
Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler!
Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz!
En çok baba yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını! ...

A.Erdem BEYAZIT

...

"Bu arada kendimle kalınca sakin ol diyorum ama ne zamana kadar.
Bu kaçıncı gecedir kendi kendime onunla konuşuyorum. Geçmiş acılı günlerin tartışmasını yapıyorum. Anlatıyor ve bütün yanlış anlaşılmaları, haksızlıkları düzeltiyorum. Onları yeni baştan yaşanacak bir zamanın önüne getiriyorum. Konuşuyorum onunla. Boş zamanlarımda da değil. Günlük çalışmalar sırasında ama gören olmuyor bu yaptığımı. Dış görünüşüm ele vermiyor beni.
Kısa ya da uzun yürüyüşlerde oluyor nedense daha çok. Bir dalgınlığa koyulma gibi başlıyor. Arkadaşlarımı bilmiyorum ama yürüyüşler çok verimli benim için. Hem dışarda görünüyorsun hem içeriye kaybolabiliyorsun. Ayak seslerinin biraz arkasında az bir gayretle bir benzemeden dolayı başka bir ses duyulmaya başlıyor. Adi adıma geçilince bir çözülme, ayak seslerinin birbirine ve oraya buraya çarpması, bir dağınıklık başlıyor. Ama biraz dikkat edilince o dip sesin kaybolmadığını, görünüşte sadece beraberliğin bir parça dağıldığını, zira işin içine sesin sahiplerinin mizaçlarının karıştığını, bir nevi cezbenin başladığını görüyorum. Kendime dair düşüncelerim kayboluyor. Ve bu mizaçların sahiplerine, yüzlerine bakıyorum. Tanıyorum bu insanları. Ve görüyorum ki seslerine sahip çıkıyor değiller. Ve bilmiyorlar. (.....) Ve daha bir çok günlük olay ve eşyanın hemen arkasında kullanmakta olduğum zamana en yakın bir içimde beraberliklerimizi düşünüyorum. Haşa, "marifet" bu olsaydı derecemle övünürdüm. -Bir gün biri çıkar, insanları ölçmek için meslekleri ne olursa olsun aşık olup olmadıklarını sorarsa, anlamaya muvaffak edildiği bir ince güzelliğin hakkını kullanıyor demektir.
Elimizdeki bütün işleri bırakıp, evlerde, parklarda, yollarda öbek öbek toplanıp ve dağ başlarında bir araya gelerek omuz omuza yaslanarak düşünelim.
Hiç aşık olduk mu?
Neye aşık olduk?
Onu nasıl karşıladık?
Onun ilk niyetiyle donduk kaldık mı yoksa ilk nimet gözlerimizi onun gizlediği daha büyük bir nimete mi açtı.
Ve ikincisi üçüncüsüne
ve böylece
gide gide
gerçek marifetle gelebildik mi içiçe.
Oysa ben neler düşünüyorum. Diyorum ki gururumun bu kadar incinmesine dayanmamalıydım. İşte başıma gelen. Daha başlangıçta takılıp kalmışım bile. Böyle olacağına, insan, arkasının gelmeyeceğini bile bile, bir kaç zavallı lirasını ihtiyacı olanlarla bölüşebildiğini düşünüp böbürlensin daha iyi.
Niye yazıyorum ki bunları.
İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Yine de anlatıyoruz ama. Bizi fark edince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım.
Gelecektim. Ama daha bir kötü hatıram olsun istemedim. Ona böyle yazdım. Merhametle bakarak gülümsedim. Görünüşü acımayı da zorlaştırıyor insana.
Nereye varacağı belli olmayan kendi sağlığım taşınmaz bir yük oluyor. Hayret o da gülümsüyor. Yine demiyorum. Bakıyor. Fakat bu defa sanki o değil.
Peki ben kimim?!" ...

C. ZARİFOĞLU

Sabrediyorum ...

SU GİBİ GÖZLERİN YAĞMURU BAHAR

BİN HAYAT GETİRDİN AŞKSIZ ÖMRÜME

KALBİM EBEDİYEN BAĞLIYMIŞ SANA

HER PARÇAM SENİNLE

YÜREĞİMİ SÖKÜP ALDI YERİNDEN GÖZLERİN TESADÜF DEĞİL Kİ BANA

ÖBÜR YARIM KALDI SENİN YANINDA

NE KONUŞUR NE DE SUSAR

AŞK TUTUŞUR ELİNE DOKUNMADAN

SÖZ GEÇMEZ KALBİME YAR

AH TUT BENİ HER YANIM PARAMPARÇA

KADERİM ELİNDE YAR

NE KALIR NE GİDER

NE BAŞLAR NE BİTER

NE ZAMAN SENİ GÖRSEM

AKLIM EVİMDEN GİDER

KİM BAKSA YÜZÜMDE SENİ GÖRECEK

BEN GİTMEK İSTESEM AŞKIM SÜRECEK

HAYAT AYNI YERDEN BAĞLADI BİZİ

VE ASLA ÇÖZÜLMEYECEK

DUR DEDİM BU GECE DUR ŞU GÖNLÜM

KALBİN İNCE İNCE DAMLAR ÜSTÜME

KADERLİ HALİNDE AKLIM BU GECE UYUTMAZ SAATLERCE...

sonra farkettim ki
su akıyor rüzgar esiyor
yağmur yağıyor.
herşey yine ve aynı şekilde oluyor.
öyle bir yere geldim ki sıcak ve soğuk aşk ve nefret,
savaş ve barış, üşümek ve sonrası mahkeme.
gitsem ayrılık oluyor.
kalsam çöl
gidersen bende hasret olur ve belki beni sevenler de özler
ama anladım ki özlemden de hiç kimse ölmüyor
ama ben ölüyorum.
nefes alıyorum önemsiyorum ve gitmek istiyorum .
anladım ki hasret yeni bir aşka kadar sürüyor
sevdiklerim ve beni sevenler bağışlayın
su akıyor ve ben gidiyorum...

...

http://www.youtube.com/watch?v=2CXASqT-fes

...

http://www.youtube.com/watch?v=mQj1EGF0gSI

Bazen kayboluyorum zamanın içinde ...

Öyle tutkuluydun ki hayata başlarken...
Şimdiyse küçücük bir çiçek teselli ediyor ...
Aradaki o büyük boşluğun adı,
aşk olsa gerek...

C.ERSÖZ

http://www.youtube.com/watch?v=wlEYT2F2_R4

Zaman, bazen tek çare(miş)..

Aşk Bize Güvenip Verdiği Büyüsünü,

Sırlarını, Cesaretini, Bilgeliğini ve O İlkel,

O Yaban Ağrısını Geri Alacak

Bunlar Olurken İçimiz Bir an Üşüyecek,

Sonra Geçecek...

Hadi, Oyalanma Birazdan Yarın Olacak...

AŞKTA YARIN YOKTUR SEVGİLİ...

C.ERSÖZ

Belki unuturur belki unutturmaz zaman...

Ya Olmadık Zamanlarda Umutsuzluğa Kapılıp,
Soluğu Evlerde Alacağız,
Ya da Denizler, Kıyılar Çekecek Bizi.
Nasıl Biz Başkalarının Korkularını Taşıyorsak,
Başkaları da Bizim Korkularımızı Taşıyacak,
Yenilgimizi, Umutsuzluğumuzu...

C.ERSÖZ

Benden aldıkların neden benden fazla ...

...

http://www.youtube.com/watch?v=4olxqBV_DTQ

Zamanın hiç şakası yok...