narodnick, 1 yıl önce
Küçüklüğüme dair iki şey kaldı aklımda...
İzmir'den Konya'ya dönüyorduk...
Kafam otobüsün camında...
Sanki bir duruyorduk,yerler hızla geçiyordu yanımızdan...
Sonra da kardeşim gelir...
Bir fotograf günüydü...
Her zaman gelmezdi kasabaya..
Benim montumu illa ki ben giyeceğim diye tutturdu...
Kavga dövüş,aldı montu...
O fotografa bakıyorum şimdi...
Siyah beyaz bir gömlek var üzerimde...
Beşiktaşlıyız ya...
O ise çok mağrur...
Mont üzerinde...
Çokta sırıtmamış...
Aramızda 14 ay varmış...
Onun yüzünden erken kesilmişim ana sütünden..
Sonra ne mi oldu...?
Büyüdük,
Kocaman adamlar olduk...
O Elazığ'a gitti
Baktım Ozan arif dinliyor...
Kızdım anlattım kendimce,vazgeçmedi...
Sonucta
Ben solcu oldum,o sağcı...
Bıraktı Elazığ'ı
Niğde'ye öğretmen okuluna gitti...
Elazığ'dan tek farkı Ahmet Kaya'yı sevmeye başlamasıdı..
Bence Ahmet Kaya arabeskti...
Sonra ikimizde öğretmen olduk...
Ben yüksek kürt sempatimle Ağrı'ya gittim...
O da
Yüksek kürt nefretiyle Şırnak'a...
İlk yaz tatilinde döndüğümüzde,ikimizinde yüksek sempatileri insanileşti...
O,o coğrafyayı çok seviyordu...
Bense kaçıp kurtulmak...
Bu döngü hep devam etti...
Babam bazen ilişkimize bakar gülerdi...
Abisi solcu,terörist olacak,kardeşi de polis...
Lan siz birbirinizi mi kavalayacaksınız derdi...
Günler geldi,günler geçti...
Büyüdük ikimizde...
Ve hep çocukluğumuzdaki kaldık onunla...
Ama aramızda paraya dair gram laf olmadı...
Kazandığımız her şey beraberdi...
Beraber kaybettik,beraber kazandık...
Ama hiç bir zaman birbirimize ah etmedik...
2009 başlarıydı..
Tayyipçiydi kendince...
İktidar partisi ilk defa aday çıkardı bizim kasabadan..
Aday olan iyi bir insandı...
Kardeşime gelmiş,oy istemiş...
Kardeşim;
Abi değerlisin ama sana oy verirsem ben abimin yüzüne nasıl bakarım demiş...
Ben bu muhabbeti o öldükten sonra öğrendim...
Şimdi diyorum ki...
Keşke kalsaydın da
Evde bangır bangır Ozan Arif çalsaydın ve ben seninle yaka paça kavga etseydim...
Sonra bir gün
Benim en kötü anımda...
Tek desteğim o olduğu anda...
Öldü...
Kollarımda öldü...
Ve ben elimden gelini yaptığım ana bile kuşkulandım...
Acaba
O yolda indirip acaba o kalp masajını yapmasaydım yaşar mıydı acaba bile dedim..
Hikaye bu ya...
Hastaneye vardık,
Doktor yarım saat sonra geldi...
Doktor geldiğinde o çoktan ölmüştü...
O öldükten sonra ben çok dua ettim...
Allahım dedim,ne olur bir yıl geçsin...
Şimdi bakıyorum...
Bir değil
13 yıl geçmiş...
Her zaman mıh gibi aklımda çocukluğum...
Bazen
İsyan edip yakıp yıkmak geliyor...
Yokluğuna hala alışamadım...
Zor,çok zor...
Sonra bazen insan sümüğünü çeke çeke saldırmak istiyor...
Adressiz,sorgusuz,sualsiz...
https://www.youtube.com/watch?v=PlEEVM39Jrg
Lanet