Kimsenin kalbini incitmeyelim gönül yıkmayalım. Allah dostları diyor ki bir gönül yıkmak bin Kâbe yıkmaya bedeldir. İyi düşünelim.
Kırdığımız her bir imanlı kalbi düşünelim.
Kurandaki bir ayet peygamber efendimizi şöyle tanımlıyor: ?Sıkıntıya uğramanız o?na ağır gelir. O, size çok düşkündür. Mü?minler üzerine Rauf ve Rahim?dir.?
Peki, kırdığımız bir mümin kalbi eğer peygamber efendimiz için çok değerliyse, biz o kalbi kırmışsak, o kalpte derin bir yara açmışsak? Gaybı da bilmediğimize göre?
Çok ciddi olarak düşünelim. Neredeyse cinayet kadar ağır olan bu kalp kırma ? gönül yıkma günahımızın önemini anlamamışsak, suçumuzun büyüklüğünü kabullenmemişsek, Allaha da peygamber efendimize de hiç mi hiç değer vermiyoruz demektir.
Düşünelim ve kırdığımız bir kalbin yarası kurumadan önce, iş işten geçmeden önce telafi etmeye çalışalım. Büyük bir kul hakkıdır. Gerçek iman sahibi kimseler bir damla elma suyuna helallik alabilmek için iki yıl köle olmayı kabul edecek kadar Allaha ve peygamber efendimize o derecede bağlı idiler. İmanları o derecede kesin ve kat?i idi. Peki kıyaslayalım düşünelim: Kırılan bir mümin kalbinin, yıkılan bir mümin gönlünün bir damla elma suyu kadar da mı değeri yok? Daha fazla kul hakkı değil midir? Kul hakkı bir yana, kendisine bu cinayeti yakıştırmak, bu vebali umursamamak bir müslümana yakışır mı?
Elbette yakışmaz. Bazen kırıcı olabiliyoruz. Sonra da ben bunu nasıl yaptım diye şaşırıp kalıyoruz, kendimize inanamıyoruz. İnsanlık hali.. Böyle şeyler olabiliyor.. Kim bilir bunlar belki daha büyük güzelliklere açılan kapılar olabilir. Yeter ki çok geç olmadan hatalarımızı hakkıyla telafi edelim bundan hiç çekinmeyelim üşenmeyelim. Hep kötülükleri emreden nefs-i emmareden kurtulmak isteyenlere hodri meydan.. İşte fırsat? Yıktığının daha âlâsını inşa et. Boş durma. Allah da beğensin kul da?
Kimsenin kalbini incitmeyelim gönül yıkmayalım. Allah dostları diyor ki bir gönül yıkmak bin Kâbe yıkmaya bedeldir. İyi düşünelim.
Kırdığımız her bir imanlı kalbi düşünelim.
Kurandaki bir ayet peygamber efendimizi şöyle tanımlıyor: ?Sıkıntıya uğramanız o?na ağır gelir. O, size çok düşkündür. Mü?minler üzerine Rauf ve Rahim?dir.?
Peki, kırdığımız bir mümin kalbi eğer peygamber efendimiz için çok değerliyse, biz o kalbi kırmışsak, o kalpte derin bir yara açmışsak? Gaybı da bilmediğimize göre?
Çok ciddi olarak düşünelim. Neredeyse cinayet kadar ağır olan bu kalp kırma ? gönül yıkma günahımızın önemini anlamamışsak, suçumuzun büyüklüğünü kabullenmemişsek, Allaha da peygamber efendimize de hiç mi hiç değer vermiyoruz demektir.
Düşünelim ve kırdığımız bir kalbin yarası kurumadan önce, iş işten geçmeden önce telafi etmeye çalışalım. Büyük bir kul hakkıdır. Gerçek iman sahibi kimseler bir damla elma suyuna helallik alabilmek için iki yıl köle olmayı kabul edecek kadar Allaha ve peygamber efendimize o derecede bağlı idiler. İmanları o derecede kesin ve kat?i idi. Peki kıyaslayalım düşünelim: Kırılan bir mümin kalbinin, yıkılan bir mümin gönlünün bir damla elma suyu kadar da mı değeri yok? Daha fazla kul hakkı değil midir? Kul hakkı bir yana, kendisine bu cinayeti yakıştırmak, bu vebali umursamamak bir müslümana yakışır mı?
Elbette yakışmaz. Bazen kırıcı olabiliyoruz. Sonra da ben bunu nasıl yaptım diye şaşırıp kalıyoruz, kendimize inanamıyoruz. İnsanlık hali.. Böyle şeyler olabiliyor.. Kim bilir bunlar belki daha büyük güzelliklere açılan kapılar olabilir. Yeter ki çok geç olmadan hatalarımızı hakkıyla telafi edelim bundan hiç çekinmeyelim üşenmeyelim. Hep kötülükleri emreden nefs-i emmareden kurtulmak isteyenlere hodri meydan.. İşte fırsat? Yıktığının daha âlâsını inşa et. Boş durma. Allah da beğensin kul da?
E.Kayı Han
