Tutunamayanlar derken

anneme dedim ki geçenlerde

ben bağırıyorum sen ses etmiyosun

o sırada bana bağır ki hatamı bileyim durayım

o da bana, tabi dedi, karşılıklı deliler gibi bağıralım:D

herkes yarım kalmış vicdanını başkalarının kusurlarını afişe ederek aklıyor azelya

sanırsın herkes insan-ı kamil

kimsenin kusuru yok

kendi kusurlarını yamamış tamir etmiş de insanlar başkalarının sökükleri peşindeler

hep derim

insan içine dalmaya kalksa başkalarına kulaç bile atamaz

hep demem aslında

az önce dedim

ama güzel oldu

bundan sonra derim bunu ben

..

bakma bana öyle herşey beklenir benden kararsız bir elementim sanırım

ben hayal alemindeyim, çok güzelmiş burası, gelsene sen de...

acı eşiğim gibi unutma eşiğim de yüksek benim

o yüzden unutamayıp acı çekiyorum

içimde dönüşüne umut dolu şarkılar söyleyen bir çocuk vardı

önce gidişine ağıtlar yakan

şimdilerde gelmeyeceğini anlayan

ben o çocuğu sevdim belki de...

yumma gözlerini azelya

bak hayata

nasıl da tüm eser ve hasarlarıyla akmakta ısrar ediyor

nasıl da hüzne ve neşeye karışıp devam ediyor

nasıl da bitti derken yeniden başlıyor

bitti deme

yol bitmedikçe yolculuk bitmez...

sen sustukça içimde bir şiir ölüyor...

tabi ki unutmadım her güne bir sitem sığdırdım senin için..

hayat bağıra bağıra türküsünü söylüyor biz kulakları tıkaya tıkaya yaşıyoruz

Umutlarım ben ve sarmaşıklık hali:)

özlemişim bu martı çığlığını:)

sağolun çok naziksiniz radlojici, melankolim ile ben mutluyuz aslında:)

insan özlediği her şeye uzaktan bakarken anlıyor hevesin kursağında kalmasının ne olduğunu

Sarıların sararmışların arasından bir yol çıkar mı aydınlığa?

Sararan yanmadıysa eğer

Sıkıntı yok

Nasıl olsa

Tohumu düşmüştür toprağa aydınlığın...

Yandıysa

Yapacak bir şey yok

Gün erteleme zamanıdır

Her şey

Başka bir bahara...

yine saklanasım geldi azelya bir ağaç kovuğuna..

ben onun umuduna tutunmuştum nasıl silkeledi attı beni azelya