Şiirle gel

Hatırlamak üzerine...

''Gerçeğin hayâlden en bariz farkı

Uzağa atarsın , yakına düşer...

Öyle günler , öyle simalar var ki

Unutmak istersin , aklına düşer.''

Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin?

Mesela gökkuşağı senin olacak.

İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.

Mesela turuncuya, ya da pembeye.

Ya da cennete ait olacaksın.

Çok sahiplenmeden,

Çok ait olmadan yaşayacaksın.

Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,

Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.İlişik yaşayacaksın.

Ucundan tutarak?

Can YÜCEL

Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?

Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?

Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?

Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.

Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;

Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;

Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,

Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse..

H.N.A

Martıların gözlerinden dinledim

İstanbul'un boğazı yanmış dün gece

Yıldızlar şahitlik etmiş, güya suçlu benmişim

Oysa can, yemin olsun yanağımdan süzülen denize

Ben bu şehre yüreğimi içirmedim

Göklerden hicran yağdı, İstanbul'lu bir geceydi

Yere düşen her damlanın yüreğinde sen vardın

İsmin dudaklarımda idamlık bilmeceydi

Yalansa kahrolayım, sen İstanbul kokardın

Bilir Misin?

Tam sınırdan kaçarken vurulmak nedir bilir misin?

Nöbetçiler ha gördü, ha görecek

Parmaklarının ucu dikenli tellere değdi değecek...

Ama... Bir adım daha atamazsın.

Uzanıp tutamazsın;

Göz pınarlarında donup kalır hayallerin

Planların, kaçışın, kurtuluşun

Ve deler sevgi dolu yüreğini

Sevgi bilmeyen bir kurşun.

Bir okyanusta boğulmak nedir bilir misin?

Batan bir gemiye el sallayamamak,

Oturup ağlayamamak,

Birkaç kulaç ötedeki

Bir tahta parçasını tutamamak,

Nedir bilir misin?

Sevmek nedir bilir misin?

Bir şeyler tutuşur yüreğinde kıpır kıpır

Bütün benliğini sarar, ısıtır.

Her gülüşte yeniden doğarsın

Ve bin kere ölürsün her iç çekişte

Nasıl anlatsam bilmem ki.

Yani "sevmek" işte.

Duymak nedir bilir misin?

Duymak, ama anlatamamak

Çemberini kıramamak kelimelerin.

Tam dilinin ucuna gelmişken söyleyememek

"Seviyorum" diyememek

Yani ölümü yaşamak nedir bilir misin?Ümit Yaşar Oğuzcan

Ah, kimselerin vakti yok

Durup ince şeyleri anlamaya

Kalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar

Evler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya

Yitenler olduğu görülüyor bir türküyü açtılar mı

Bakıp kapatıyorlar

Geceye giriyor türküler ve ince şeyler

G.A.

beninde şiyir yazasım va emme

yazıver öyleyse

Sana gitme demeyeceğim

Üşüyorsun ceketimi al

Günün en güzel saatleri bunlar

Yanımda kal

Sana gitme demeyeceğim

Gene de sen bilirsin

Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim

İncinirsin

Sana gitme demeyeceğim

Ama gitme Lavinia

Adını gizleyeceğim

Sen de bilme Lavinia

Özdemir ASAF

beceremiyom

Ağladığını istemem ben ölürsem

Beni en sevdiğin halimle hatırla

Uzak bir yerde çalıştığımı düşün

Hayatta olduğuma inan

Bir gün gelir kendiliğinden

N.C.

Bana bunu yapmayacaktın

öyle küstürmeyecektin şiirlerimi

Kaz kırmızısı yağmurlar

ağdırmayacaktın gecelerime

Kanatlarını kırmayacaktın umutlarımın

Beni böyle çıldırtmayacaktın!

A.S.İ

Kelebek kanadı kadar nazlı

güvenle, güvensizlik arası

güven! Öyle bir şey ki

ne çok konuşmakla kazanılır

ne de susmaktır işareti.

Doğanın özel bir nimeti.

Gözlerin odak noktası gibi

Hislerin, sezilerin kesiştiği,

Onlar ki, hiç affetmez hileyi

Titrer gözlerin ışıkları,

Sezince tehlikeyi…

Madenci feneri gibi…

Şair: Mehmet Halil

Hayat dur durak bilmeden koşturmaktır

Umut kaçar sen gidersin peşinden

Ayağına takılan taşlara inat

Dönüp bakmak ağır gelse de

Kendini tanımaktır ayak seslerinden

Bir kuş olacağına inanmaktır hayat

Koca bir nefes alırsın derinden

Mümkün olmasa da havalanman

Elindeki birkaç tüyle zaman harcamaktır

Akan kumları seyredersin ömür saatinden

Kim bilir kaç yanılgıya düştün bilmeden

Takvimden düşen her yaprak yaranı sancıtır

Bu duyduğun o martıların sesi değil

Belki bir çığlık yada bir feryat yüreğinden

Koca bir çelişkiye ortak olmaktır hayat

Hayat kollarını açıp beklemektir

Elde ettiklerin edemediklerin

Bir tren istasyonunda ansızın düşer gözlerin

Hayat dilden dile öyle bir sır ki

Göğü yeni kucaklamış serçelerde gizlidir

Soner Hançer

Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da

Uzun bir hastalık gibi

Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi

Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı

Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi

Bitti.

Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da

Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi

Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır

İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım

Pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim

Belki bir yağmur yağar akşama doğru

Yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım

Aşk da bitti diyordu ya bir şair

Aşk bitti işte tam da öyle

Kalbim yine üzgün, seni andım da derinden

Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden

Yorgun ve kırılmış gibi en ince yerinden

Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden

Senden boşalan bağrıma gözyaşları dolmuş

Gördüm ki yazın bastığımız otları solmuş

Son demde bu mevsim gibi benzim de kül olmuş

Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden

Yahya Kemal Beyatlı

Yollar ne kadar güzel olsa,

Gece ne kadar serin olsa,

Beden yorulur

Baş ağrısı yorulmaz.

Şimdi evime girsem bile

Biraz sonra çıkabilirim

Mademki bu esvaplarla ayakkaplar benim

Ve madem ki sokaklar kimsenin değil.

OVK

Ateş İle Su

ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında;

sevdalanmış onun deli dalgalarına.

hırçın hırçın kayalara vuruşuna,

yüreğindeki duruluğa...

...demiş ki suya:

gel sevdalım ol,

hayatıma anlam veren mucizem ol...

su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa, al demiş;

yüreğim sana armağan...

sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına.

zamanla su, buhar olmaya, ateş, kül olmaya başlamış.

ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı...

baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de

yüreğindeki kederi de alıp gitmiş uzak diyarlara su...

ateş kızmış, ateş yakmış ormanları...

aramış suyu diyarlar boyu,

günler boyu, geceler boyu

bir gün gelmiş, suya varmış yolu

bakmış o duru gözlerine suyun,

biraz kırgın, biraz hırçın.

ve o an anlamış;

aşkın bazen gitmek olduğunu,

ama gitmenin yitirmek olmadığını.

ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla.

işte o zamandan beridir ki:

ateş sudan, su ateşten kaçar olmuş...

ateşin yüreğini sadece su,

suyun yüreğini sadece ateş alır olmuş...

Can YÜCEL

Bilmelisin ki... Bilmelisin ki ...

Duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez.

Bilmelisin ki ...

Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa,

anlam yükü o kadar azalır.

Bilmelisin ki ...

Karsındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında

çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.

Bilmelisin ki ...

Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez.

Gerçek aşkların da!

Bilmelisin ki ... Tecübenin kaç yasgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok,

ne tür deneyimler yaşadığınızla var.

Bilmelisin ki ...

Aile hep insanın yanında olmuyor.

Akrabanız olmayan insanlardan ilgi,sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz.

Aile her zaman biyolojik değil

Bilmelisin ki ...

Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir.

Onları affetmek gerekir.

Bilmelisin ki ...

Bazen başkalarını affetmek yetmiyor.

Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.

Bilmelisin ki ...

Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın

dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.

Bilmelisin ki ...

Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir.

Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz

Bilmelisin ki ...

İki kişi münakaşa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez.

Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.

Bilmelisin ki ...

Her problem kendi içinde bir fırsat saklar.

Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır.

Bilmelisin ki ...

sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.

C.Y.