İsabella'ya mektuplar

Hep uyumak istiyorum bu aralar

Galiba depresyondayım

Eskiden uyuyup hemen sabah olmasını isterdim.

Çünkü sabahları sen gelecektin.

Şimdi ise hiç uyanmak istemiyorum.

"Sensizliğin köşe başındayım" diyor Ahmet Selçuk İlkan

ve ekliyor

"Öylesine eksiğim sensiz. Öylesine sahipsiz"

Gel de sahibim ol...

Çocukluğunun elinden tutup

Göğsüme yaslayıp

Gecelerce dinleyeceğin

Masalcınım ben...

Gözlerin yeterdi bana...

Aynen böyle birşey işte 1.2 dakikalık bakışmalarımız

"dakikalarca yüzünü izleyip iç geçirdiğiniz

andan daha güzel bir an yok bence.

her iç çekiş, bir şiir mısrasının altını çizmek gibi."

"seni görmek sesini duymak bana da iyi geliyor"

"her gün birbirimizi görelim"

Demek ruhen "iyiyse" insan

İhtiyaç duymuyor bazı şeylere.

Ve galiba ben "iyi değilim"

Bunlara ihtiyaç duymam bundan.

Sen aydınlatırsın geceyi,

Yıldız gibi parlayan gözlerinle.

Sen ısıtısın içimi,

Ellerimi tuttuğun ellerinle,

Sen güzelleştirirsin dünyamı,

Utangaç ve samimi gülüşünle.

Sen konuşursun, bütün herşey sessizleşir

Pür dikkat sendedir kulaklar

Senin kokunla dağılır kötü kokular, korkular

Yerini ümide, umuda bırakır.

Yeniden canlanır hayat, yeniden kuşlar öter

Canlanır herşey senin varlığınla.

Leon filminde Matilda aynan şöyle diyordu.

"Uyku umrumda değil, Leon. Ben aşk istiyorum ya da ölüm."

Matilda aşk olarak Leon'u istiyordu da aradaki yaş farkından bu imkansızdı.

Bu ona imkansızı istemekten alıkoymadı. Hep istedi hep istedi.

Tıpkı benim seni istediğim gibi.

Engellerin, şartların yıldırmasına izin vermeden

Hep içimdekini büyüterek istiyorum seni.

Biz sürekli birbirini çeken iki mıknatıs parçasıyız aslında

Hadi gel

Yapışıp kalalım bir ömür..

Bizi toprağa gömmüşler sevdiğim

Üstümüze de beton dökmüşler.

Mevsimler geçmiş zaman akmış.

Ve biz betonu delip çicek olup çıkmışsız.

Rengarenk mis kokulu

Sen yine harikuladesin.

Bakan bir daha bakıyor

Yetmiyor dönüp yine bakıyor

Bense senin yılmaz koruyucun

Sana almaya çalışan ellere dur diyen.

O(sen) benimdir(sin).

Öyle de kalmalısın.

Rüzgarda saçların gibi sallanan yaprakların sürekli kokunu bana getirmeli.

Sürekli sen kokmalıyım.

Kokunu içime çekerken titremeliyim zevkten

Hspsetmeliyim seni içime

Seni kimseler bulmamalı artık.

Sadece benim olmalısın

Benim yaşamım gözlerin gözlerime değdiğinde başlıyor

Yağmurla sulanmış topraklar gibi bereket kazanıyor ruhum

Bedenim ölümsüzlük iksirini içmiş gibi yenilmez oluyor

İçimdeki kıpır kıpır hareketlilik

Dilim çözülüyor her seferinde

Güzelliğini anlatacak kelimeleri ipe diziyorum.

Yine de içimdeki çoşkuyu azaltmıyor

Her seferinde "ah yanımda olsaydın keşke

Sımsıkı sarılsaydım sana" dedirten çaresizlikle kalkıyorum.

Bir gün kalkıp gelir misin?

"Ülkem ben geldim. Sana geldim" der misin?

Gözlerimi yaşlarla doldurur musun?

İşte o zaman ayaklarına kapanıp

Öpmez miyim, yüzüme sürmez miyim seni?

Bir gün...

Ben sevdiğimden önce ölmeliyim

Çünkü önce ölmek en çok sevenin hakkı olmalı

Nasıl dayanır çok sevdiğinin yokluğuna

Bir gün dahi yokluğunu işkence iken aylar yıllar nasıl geçerki

Bakmayın alışırsın diyenlere. Gerçekten seven alışamaz.

Abartma ya derler "sevginize üzüntümüze"

Sana çok güzelsin diyecek yüzlerce insan varken

Bana çoka da gerek yok yakışıklısın diyecek senden başka kim vardı.

Ben sevdiğimden önce ölmeliyim.

Ben şiir yazamam sadece duygularımı yazarım

Sana ise hepsini yaparlar

Benim yokluğumu hissetmezsin bile

Şiir okurlar masal anlatırlar

Ben vurgu nedir bilmem şiirde

Masal okurken bile ağlayan adamdan ne b.k olurdu ki zaten

Ben senden önce ölmeliyim

Sen bensiz yaparsın, ben sensiz yapamam.

Çünkü abartırım herşeyi.

Ben senle kötüyken uyuyamam. Sen gidersin.

Beni bırakma demeye gerek yoktu kalman için

Bilmeliydin aslında seninle ile huzur bulduğumu

Ben senden önce ölmeliyim

Son bir kez o saçlarını dokunmalıyım

Belki biraz gözyaşıma ıslanacak

Belki biraz elimin teri ile kokacak saçların ama

Yine de göğsümde son bir kez olmalısın.

Sonra ölmeliyim.

Belki haklıydı insan hep kendini seviyordu.

Başkasını miş gibi seviyordu

Belki de ihtiyacı kadar seviyordu kim bilir.

İnsan hep kendini sevseydi.

Niye anneler çocukları için ölürdü?

Ben bir çocuktum

Sende bana "ölürüm sana" diyordun.

İnsan kendini seviyorsa başkasını niye ölsün ki.

Bak mesela ben sana ölürdüm

Gözünün önünde olsun istemezdim.

Bir de kavgalı iken ölmek isterdim

O zaman fazla üzülmezdin.

Geçerdi çabucak

Yine de adımı hep hatırla.

İsmet Özel'in bir şiiri vardı

"karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak" diye

Bir gece vakti özleyip aramanı çok isterdim.

Ya da korktum sana geldim demeni

Biliyorum işte hepsi bir hayal

Gecenin bir vakti telefon çalacak

Komik değil mi?

Hele de arayan sen olacaksın.

Kendin bile inanamazdın sanırım.

Benimkisi ise salt bir umut.

Belki bir gün

Yada yanımda uyanan sen olsan.

Hayal mi sence?

İsteyen hayaline ulaşır.

İstiyor musun?

Hep gözyaşı rahatlatırdı beni

Sulu gözdüm küçükken.

Sonra unuttum ağlamayı.

İstesem de yapamazdım

Taki sana kadar.

Bazen mutluluktan bazen üzüntüden

Evet biliyorum seni de ağlattım.

Düşününce kötü biri olduğum aklıma geliyor

Kimisi iyiki buldum der

Kimisi nerden bulaştım der.

Gözlerim dolmadan geçer miydi bu gece?

Aslında sarılsaydım sıkıca geçerdi.

İnsan sevdiği şeyleri daha az sevmeye başlamışsa aşık olmuştur o kişi derler.

Aşk önce seni herşeyden çok sevdiriyor İsabella'm

Sonrada yanıyorsun. Yakıyorlar başka deyişle.

Bazen bilerek bazen bilmeyerek.

Önemli olan sonuçtur.

Sonuçta şuydu hatalıysam düzelt

"ben hep senin kalacağım"

Bende sadece senin.

Garip bir gece

Sensizliğin iliklerime kadar işlendiği

Gözlerimin seni aradğı bir gece

Hayatı güzel kılan tek şeyin

Sen olduğunu anladım.

Herşey kaybedilebilir

Sen hariç

Herşey unutulabilir

Senle geçenler hariç.

Özledim çık gel...

Empati kelimesini karşı eskiden hep olumsuz bakardım.

Ben kim empati kurmak kim derdim.

Kendimi nasıl o insan ile aynı şarta koyabilirim derdim.

Bakış açılarımız bile farklıyken.

Kabul etmiştim bu konuda beceriksiz ve yeteneksiz olduğumu.

Büyüdükçe anladımki olay aslında çok farklıymış.

Empati denilen şey sadece insanların kendi acılarını anlamakmış

Yoksa kimsenin bizim acılarımızı anlamak, duygularımızı hissetmek gibi derdi yokmuş.

Artık yeteneksiz ve beceriksiz olduğumu kabul etmiyorum.

Empati aslında çift taraflı bir kavramken insanoğlu sadece kendine yontmuş.

Ve insanoğlu derken de İlhan Berk'in o muhteşem sözü geliyor aklıma.

"Korkuyorum, bir gün biri çıkıp '" Ey insanoğlu!'" diyecek ve kimse üstüne alınmayacak."

Bugünlerde herşey üst üste geliyor. En çabuk halledeceğimi düşündüğüm işin en zor iş haline gelmesi gibi.

Seni seviyorum İsabella'm

Yedi Numara dizisinden Armağan ile Haydarın diyalogu

H: "O çocuğa evet dedün mü"

A: Bu seni neden ilgilendiriyor?

H: Çünkü evet demenü istemüyom

A: Bak Haydar.

H: Dedün mü cevap ver?

A: Demedim ama demicem anlamına da gelmez

H: Ben. ben seni seviyom Armağan

A: Ne

H: Seni seviyom dedüm. Seni doğduğum..nefes aldığım günden beri,

toprağın sıcağı avuçladuğundan berü,

ağacın dibine oturup yaktığım türkülerden beri seviyom.

Hiç görmeden bildiğüm,

Görünce tandığımsın.

Yanımda yokken sen bende varsın;

Yanımda varken ben sen de yok oluyom.

İşte söyledüm Armağan. 2 Yıllık sessüzlüğümün mührünü su gibi attım.

Gerüsü sana kalmış.

*****

Bende seni seviyorum İsabella'm. Yok duymadım bilmiyorum falan deme diye buraya bıraktım.

Sensizliğin çoğalttığı bir hüzündeyim şimdi

Seni görmek için can attığım aşikarken

Sesine bile hasret kalacak duruma gelmek

Çok istemenin verdiği esrardır

İçinde yokluk geçen, sensizlik geçen

Hiç birşeye alışmamak lazım.

Alıştırmaman gerek.

Çünkü alışmak en acı ölümdür.

Kabullenmektir.

Kaybetmektir.

İşte o zaman insan hissizleşir.

Kokuna duyulan hasret yerine hiçliği geçirir.

Beni sensiz bırakma sevdiğimm.

Beni bırakma

Beni...

İnsan ruhu çok değişik sevdiğim.

Şöyle poz verirsin kamerada

Çekersin resimleri ama beğenmezsin kendini

Sonra karşında sevdiğin varmış gibi hayal edersin

Çektiğin resme şaşarsın.

Ne kadar güzel ve yakışıklıyım dersin kendine.

Bir hayalin bile

Benim duruşumu, gülüşümü,bakışımı adam ediyor.

Gerçeğini düşünmeye gücüm yetmiyor.

Anında bir terleme ve kalp çarpıntısı

Gözlerinden öteye geçemiyorum

Hapsedilmiş ruhum

Kıpırdayamıyorum.

Kapama gözlerini düşerim

Şimdi dizlerine yatıp uyumak vardı

Sessizce ve usulca saçlarımı, yanaklarımı okşardın

Bir annenin çocuğuna bakar gibi bakardın bana

Sevgi, merhamet,sadakat dolu.

Huzur senin dizlerindi.

Tüm yorgunluğuma ilaçtın.

Son nefesimi vermek için en güzel yerdi.