İsabella'ya mektuplar

Sevdiğine karşı hassas olmalı insan.

Habersiz bırakmamalı ve ilk fırsatta hep ona koşmalı

Koşmuyorsa her zaman ihtiyaç duyulan istenilen değilsindir.

Sıraya konulmuş bir gereksinimi ifade edersin.

Yoksa hayatta her zaman mazeretlerimiz var.

Haklı göstermek istersek yol bulunuyor hep.

Samimi olduğumuz sürece birliktelik daimdir.

Yoksa lafla sözle yapılan iş eylem değildir.

Tesiri o anla sınırlıdır.

Bazı şeyler insanda hevestir.

Tutku ise süreklidir. Geçmez.

Yerine birşey koymazsın ihtiyaç da duymazsın.

Aklının ilk sırasına almadığına sevda denmez.

Sevda, özlem ve tutku içerir.

Yanmıyorsan yokluğunda

Yanılıyorsundur sözlerinde....

Sen bana huzursun İsabella'm

Yorgunluğumu alıp hafifletirsin.

Sevginle bulutların üstüne çıkartıp özgürleştirirsin

Dizlerimi tahtın yapıp, uyurken bir prenses gibi

Seyrine doyum olmaz cemalinin

Varlığın umut, samimiyet ve tutkudur.

Yazın kaynağından içilen soğuk su gibi ferahlatırsın.

Kana kana içersin ama yine doyamazsın.

İşte tam da böyledir halim.

Sana doymak ne mümkün

Senden uzak olmak sensiz kalmak ne mümkün

Bir gece ansızın girdin hayatıma

Çekiliyordum sana doğru.

Büyülenmiş gibiydim.

İşte oydu bu hayatta ruhumun eşi.

Sana geldim ve senin oldum.

Sadece senin.

Ve hiç birşey anlamlı değildi artık sensiz

Hiç birşey güzel değildi.

Eksik kalmış yanım

Artık seninle tamamlanmıştı..

Tek yürek tek ruhtuk artık.

Hangi söz anlatır ki sana olan arzumu

Hangi şiir sana olan özlemimi ifade edebilir

Yürüdüğüm yollarda hep yanımda sen varsın gibi geliyor.

Senin hayalini yaşıyorum her an..

Zihnimi fethetmiş sevdan.

Her geçen gün daha hassas daha kırılgan oluyorum aslında

Bir annenin hassaslığı gibi

Bir babanın heybeti gibi dimdik duruyorum herşeye,

Senden aldığım sevgi ile.

Sen varken hayata yenilmek diye birşey yok

Sen varken huzursuzluk, kötü düşünceler yok

Sen varken cennet var.

Sen varken neşe var, çocuksu gülüşler var.

Gecenin koynuna sığınmak gibiydi bakışlarına sığınmak

Yağmurlu bir sonbahar gününde,

Bir kafede karşılıklı salep içmekti sevdan.

Birbirimizden ayrı kaldığımız anlarda üşürdük sadece.

Yanan sevdamızdı bir kış günü sobada etrafında ikimiz

Üstünde kestaneler çatlarken,

Pişen geçmişimiz, hüznümüzdü

Bir deklanşöre sığmış mutlu gülüşlerdi güzden kalan.

Ey can, sıkıntının ardı sıcak bir yaz günü

Şimdi üşürken ruhun yüreğin

Güneş çıkmış geliyor senin için

Dolmuş gözlerin yüreğin

Şimdi olsam olsaydık yanyana

Ağlar mıydık omuz omuza

Ey can, tuttum elini

Korkma düşmezsin artık.

Geldim sana, yoldaş olmaya.

Yaşlılığında bir baston değneği olmaya

Olur da kızarsan bana, değneklersin beni (gülümsüyoruz burada)

Ey can, bilirim var ile yok arası bir yerdeyim

Dudaklarının arasından çıkacak her söze köleyim.

Bazen imdada yetişen bir lamba cini

Bazen de kaybolan gözlerle sana aşkla bakan bir böcük

Ne yapayım seviyorum seni

İtirazın varsa da kurtuluşun yok benden.

Bilirim belki öyle avutuyorumdur kendimi

"Gitme dersin hep ol yanımda"

Kim giderki seni bulmuşken

Sevilmeyi öğreniyor insan gözlerinde

Ey can, sebeb-i aşktır bakışların

Yoksun eyleme beni senden

Sana dair herşeyden.

Haydi tut elimi

Can'ımın sahibi...

Siz bilir misiniz göz göze gelmenin muhteşemliğini?

Ve gülümseyişi o andaki,

Bir ihtilaldir.

Ruhuma sinmiş mutsuzluğa karşı kazanılmış bir ihtilaldir.

Düzen değişti artık mutluluk hüküm sürecek bende.

Ben artık senin için fethedilmiş bir toprağım.

Sana aitim.

Hükümdarım, varlığımın kaynağısın.

Senden önce bir suya muhtaç çölken

Sen geldin, masal diyarı oldum

Rengarenk açtım.

Bülbüller şakıdı güller açtı.

Her yanım aşk doldu seninle

"imkansız" artık hükmü olmayan bir kelimeydi bana

Senle mümkündü herşey.

Gözlerindi yaşam kaynağım.

Susuzluğumu giderdin.

Neymiş sevda, neymiş aşk

Bildim artık

Sendin herşey....

Yolunu gözlüyorum oturmuş sokak başında.

Bir türkü mırıldanıyorum seni beklerken

Sürekli saate gidiyor gözlerim

Ha geldi ha gelecek

Gözleri gözlerime değecek diye

Bilirim uzun uzun bakamazsın.

Utanır başka yöne bakarsın hemen

"Kimseler gördü mü acaba" diye düşünmekten alamazsın kendini

Ah İsabella'm o bakışını ben görmüşüm

Ben yanmışım sana

Ellerin, ellerin değsin yanaklarıma

Avuçlarının içinde kalayım.

Baş parmağın okşasın yanaklarımı

Ve dudaklarım kurban olmuş sana...

Nefessiz kalmışım

Nefesini ver bana...

Aydınlat gözlerinin ışığı ile beni

Öğret aşkı, sevilmeyi, güzel bakmayı

Bir kalbi mutlu etmeyi.

Vazgeçme bana gelmekten

Bana bakmaktan

Şiirin olayım her gününe

Aklına takılan en önemli detay olayım.

"Çok özledim ülkem" de gel

Sarıl, sarmala İsabella'm

Yatır göğsüne bir bebek gibi

Uyut

Huzurunla.

Şimdi yanımda olsan

Çocuğun gibi baksan bana

Nasıl oldun desen

Saçlarımı okşasan

"kıyamadığım" desen

Sen konuşsan ben dinlesem

Sadece kendini anlatsan

Yaralarını, izlerini bilsem.

Dokunsam onlara, öpsem

Sevsem parmak uçlarım ile

Sonra bana baksan

Gözlerimin ta içine

Yanaklarımı okşarken

"Seni seviyorum" desen

Kalsan öyle, kalsak...

İşte o an tüm herşey hükmünü yitiriyor

Sen ve ben

İki sevdalı iki deli

Sen özgürce uçup gelmek isteyen bir bülbül

Ben yerinden hareket edemeyen bir nergis

İki çaresiz beden.

Ama birbirine ait iki ruhuz biz.

Çoşkun ırmaklar gibi sana akıyorum.

Engelleri aşıp yine sana döküleceğim.

Aç koynunu sana geliyorum...

Bazen diyorum kendime

Bu kadar mutluluk fazla sana

İlla birşeyler olmalıydı..

O ufukta kesin görülen mutluluk

Yerini huzursuzluğa, sıkıntıya bırakmalıydı

Dilimi eşek arıları sokaydı da demeseydim

Ölseydim demeseydim

Hoş zaten senin için ölürdüm.

Her ne kadar böyle bir ölüm hayal etmemiş olsam da

Ölümlerden ölüm beğenme hakkımız da yoktu.

Bir elime şiir bir elime masal alıp gelmiştim.

Belki öpecektik birbirimizin yara izlerini öncesinde.

Kusursuz değildim.

Sadece kusurlarımı bilerek sevsin istedim.

Olduğum gibi değiştirmeden ilk nasıl bulduysa öyle sevsin istedim.

Çünkü ben seni,

Nasılsan öyle seviyorum.

Şiir gibi, masal gibi, yağmurun hüznü gibi

Güzel harika bulduğun yanlarınla da

Akmış rimelli gözlerinle de sümüklü burnunla da seviyorum.

İyi halt ettiğimi biliyorum.

İsabella'm...

Bugüne kadar içmedim sigara

Şimdi canım içmek istiyor.

Yağmur şehrimi yıkarken

Balkonda sigaramı dumanını dağıtsam.

Ben ki üşümeyen bir adam iken

Ne oldu da bir anda tir tir titremeye başladım.

Hangi bilimsel veriye dayanır bu durum

Neyle açıklanır bu durum.

Cevabı bende aslında ben imalat hatasıyım

Hatta kusursuz bir hatayım.

Ömür boyu bende kalacak.

Bir çuval inciri nasıl berbat ettiğim ancak böyle açıklanır.

"Salaksın" da diyebilirsin hak veriyorum.

Ama birşey değişmiyor

Beni bırakıp gitmesen sen

Titremezdim böyle

Belki inanmayacaksın ama sensizlik beni hasta ediyor.

Beni bırakıp gitme öylece.

Öp kokla sarıl...

Şimdi gelsen ne iyi olurdum ben bir anda

Süleyman abimizin dediği gibi

"Seni sevip çekildim dedim dünya bu kadar"

Biliyorum nefesim artık kendime yetmiyor.

Söylediklerimi kendim bile zor duyarken,

Başkasının anlamasını bekliyorum.

BENİ SENSİZ BIRAKMA

Alıştırma yokluğuna

Çünkü insan bu, alışır herşeye.

Severken yeni şeyler de öğreniyor insan.

"Özledim" demenin karşılığı herkeste aynı değilmiş

Ben özledim dediğimde,

Yanımda seni istiyorum ilk fırsatta sana geleceğim demek istiyordum.

Bilmem belki özlemekte bir alışkanlıktır.

İçimde farkındalık barındırmayan her eylem zaten bir alışkanlıktır.

Sonra" özlemek" kelimesi,

Sabah işyerinde herkese "günaydın" demek kadar duygu yükü barındırır.

Bilseydin sesini duymadan geçen her günde ne kadar üzüldüğümü

Ne kadar üzerinde düşündüğümü

Herşeye "şartlar" deyip geçemiyorum.

Yoksa o şartlar hep beni mi buluyordu?

Kurşunlu mu döktürmeliydi yoksa

Evet kabul ediyorum, bazen bu kadar mutluluk bana fazla dediğimi.

Nerede takılıp düşecektim, nerede yara bere içinde kalacağım?

Gökten hüzün yağıyor şemsiyemde yok.

Şimdi fazla ıslanmadan gitme vakti.

Bana her gelişin öyle büyüleyici ki

Kendimi özel ve seçilmiş biri gibi hissediyorum.

Öyle dünya güzeli bir kızı etkilemek,

Milli piyango yılbaşı ikramiyesini kazanmak gibiydi.

Kısmetim açıkmış :))

Kabul edelim ki senin de gözler bozuk.

Beni yakışıklı bulmak nedir?

Kabul biraz sevimliyim birazda yanaklarım ısırmalık

Hatta uzattım ısırr!!

Ayyyhhhh!!!

İnsan bi kıyamam derdi yalandan da olsa.

Hiç affetmedi ısırdı İsabella'm.

Canı tatlı çektiyse sevdamın.

Canım, kurban olsun yoluna

Gözleri sadece mutluyken nemlensin.

Her geldiğinde huzur bulsun yüreğin.

Gülüşlerin odamın rengi olsun.

Her bakışında yeniden aşık olayım sana.

Bir ömür boyu seninim.

Sahibim....

Dudaklarından dökülen her damla sevgi sözün

Ruhumu alıp göğe yükseltiyor

Anlatamıyorum o an mutluluğumu

Sana sıkıca sarılmam lazım sevdam.

Yok başka ifade gücüm.

Yoksa hepsi eksik, hepsi yarım kalır.

Çıktım yola geliyorum, sıkı, sımsıkı sarılmaya

Ruhumu kollarının arasında teslim etmeye..

En güzel veda işte sana ve bana

En sevdiğimin kollarında senin olmak.

Unutursun, başkası da olur diyemeden

Senleyken ve sende kalarak gideceğim...

Belki bir "can yanığı" olacağım,

Kalbinin üzerinden asla silinmeyecek...

Bugün nasıl delice seviyorsam seni

Geleceğin herhangi bir zaman diliminde de

Öyle delice seveceğim seni.

Hiç azalmadan gözlerine baktıkça çoğalarak

Dudaklarını hissettikçe yanarak

Ellerini hissettikçe huzurla seveceğim seni.

İsabella'm

Korktum

Kan ter içinde uyandım

Yoktun yanımda

Sıcaklığını alıp gitmiştin.

Sensizliği hissettim.

Yok böyle berbat bir duygu.

Korktum

Kitaplarım öksüz kalır sensizken

Her yaprağında ellerin dolanırdı

Bazen sen okur gibi hissederdim.

Bilirim sesine hayrandır herkes ama bir bana gülüyor

Kendimi bile kıskanabilirim ilerde

Sana sahip olmanın muhteşemliğinde

"Gebertirim seni" demene bayılıyorum.

Gel katilim ol. Gebert beni sevginle

Senin tarafından sevilmenin paha biçilemez olduğunu bilmez kimse

Bilmesin de zaten.

Dünyanın en güzel kadını tarafından sevilmek

"Seni seviyorum ülkem"

Kulaklarımda seslerin, içim ılık ılık sevginle

Sensizlikte üşüyorum ben İsabella'm

Bırakma ellerimi

Üşümeyelim..

Bir adam düşünün

Hayaller kursun sevdiğine dair

Onun sözleriyle ısınıp mutlu olsun.

Ve onun sözleriyle yerle bir olup üşüsün.

Sonuçta sevmeyi göze alan adam.

Savunmasız ve çırılçıplak kalmayı göze almıştır.

Neresinin yara aldığı, neresinin kırıldığını önemli değildir.

Önemli olan sevenin, sevdiğinindeki hisleridir.

"Lütfunda hoş" ki o anlar zaten dünyanın en mutlu erkeğiyim.

Bir de her geçen gün daha yakışıklısın deyince (yalan da olsa) ben bulutlarda..

Zirveden düşüş sert olur hele ki bulutlardan düşüş ölüm gibidir.

"Kahrında hoş" çünkü güzel sözlerin için sevmedim seni.

Gözlerinde gördüğüm samimiyeti sevdim.

Adımı söylerken ki içimi titreten yankını sevdim.

İkidir üşüyorum sensizlikte

Battaniyeler kar etmiyor ısınmama

Bana sadece sen lazımsın.

Boşuna sevdam demedim sana.

Sende takılıyım ben.

Bir ömür çalakacak plak.

"herşey seninle güzel"

Doyamıyordumki ben, seninle geçen her ana

Özlüyordum, beklerken yolunu

Hayaller kuruyordum sana bana bize dair.

Hiç kaybetmedim heyecanımı

Hiç azalmadı özlemim tutkum

Hep daha fazlasını yaşadım

Daha çok özlem daha çok tutku daha çok sevgi.

Gözlerine bakmaktan kaşlarının güzelliğini geçemiyordum

Gözlerine bakmaktan gülerkenki dudaklarına bakamadım

Çünkü daha gözlerine bile doyamadım ki...

Daha öpülecek yara izlerin benlerin var..

Ömrüm olmayacak sana doyacak kadar biliyorum.

Herşey bir göz açıp kapama süresi gibi gelecek bana.

Hep seni isteyeceğim.

Hep ellerime şiirini alıp kapında bekleyeceğim.

Gelirsin diye...

Sadece sana gelmiştim.

Ya senin yap beni ya da öldür.

Kimseye verme...

Hayat şöyle bir süreçtir İsabella'm

"Gelemezsem huzurlu uykular"

"İyi geceler"

"İyi geceler falan da değil sabaha kadar uyuyama inşallah"

Sen huzurla uyu sevdam.

Kaybetme hiç huzurunu.

Varlığın gülüşün bakışın bana zaten huzur.

İçimdekini ifade edecek cümleler için fazla yeteneksizim.

Sadece demek istediğim şudur

Seni herkesten, herşeyden çok seviyorum.

Pişman değilim.

Seni daha erken bulmanın yolu olsaydı

Gelip bulurdum.

Vermezdim kimseciklere.

Gelemedim

Bulamadım.

İnsanlar, sözler söyler sürekli

Bazısı çok tatlı gelir

Mesela "ben seni hiç üzmem ki"

Sonra bilerek kelimesi gelir "üzmem" kelimesinin önüne

Gözlerine de bakarsın ve inanırsın

Dersin ki bu bana kıymaz.

Çocuk olunca kanmak kolay oluyormuş.

Farkında varıyorsunki

Üzülünce seni de üzerim hatta kırarım olur cümleler.

Bilerek üzüyorlar öğreniyorsun.

Ama öğrenmek birşeye çare değil işte.

Umudun kanatlarını kırıyorlar uçmaya çalıştıkça.

İnsanoğlu şaşırtmıyor artık.

Herkes herkesi üzer.

Evrensel bir gerçek bu.

Bir tek gerçekten seven kalp üzmez.

Onun da payına düşen sadece hüzün...

Şimdi sarılmak varken birbirimize

Nerden nasıl çıkıyor bu hasretlikler

İnsanın imtihanı mıdır en çok istediğine geç kalması?

İnsan anlıyorki diyeceğim yokluğunun berbatlığını

Varken kıymetini bildiğimi düşünmüştüm

Evet ya bildim

Hep sana koştum.

Yağmur altında seni bekledim.

Hiç bir önceliğim olmadı senden başka.

Yaşamak bile...

Gözlerine bakmaktı benim için dünya

Sadece bunu yapabilirdim bir ömür aşkla

Bir ömür beklerdim.

-dim fazla beklerim..

Sen ve ben ayrı yazılınca ne kadar anlamsız geliyor şimdi.

Klavyem bile "seni çok seviyorum"u gömmüş içine.

Hep düşünürdüm bir insana en zor gelen şey nedir diye?

Galiba cevabı biliyorum.

"Anılar ile yaşamak"

Yani yokluk yani manevi ölüm...

Boynunda yine çicekli bir aksesuar

Beyazlar içinde bir prenses bir melek sanki.

Öyle zarif öyle aşk dolu bakışı

Aşkın bir tarifi varsa eğer

Bu senden başkası olamaz.

"Kainat güzeli" tanımlamasının

Bir ömür sahibi sensin.

Yok senden güzeli

Gelmedi gelmez de....

Çıksa gelse şimdi diye hayal etmiyorum desem

Yalan söylemiş olurum.

İçimde hep bir umut.

Gecenin bir araya getirdiği iki insandık biz.

Gözlerimizi kapatıp hayale dalardık.

Sen sımsıkı bana sokulurdun

Bense saçlarını okşardım.

Uyurdun mışıl mışıl

Bense seni seyrederdim.

Sen uyumadan asla uyumazdım

Seni beklerdim hep.

Sevdiğimm güven içinde huzurla uyusun diye.

"İyi geceler" demezdik birbirimize.

Seven kalp öyle gitmezdi

Huzurduk birbirimize.

İsabella'm ellerim senin.

Ruhum esirin.

Vurgunum sana .