Kuran bana yeter

"Rablerine toplanacaklarından korkanları Kur'an ile uyar, O'ndan başka hiçbir dost ve hiçbir şefaatçileri yoktur, Allah'tan sakınmaları umulur." (En'am, 6/51)

Zumer 22: Allah'ın, göğsünü İslâm'a açtığı, böylece Rabbinden bir nur üzere bulunan kimse, kalbi imana kapalı kimse gibi midir? Allah'ın zikrine karşı kalpleri katı olanların vay haline! İşte onlar açık bir sapıklık içindedirler.

"Gökleri, yeri ve ikisinin arasında bulunanları altı günde yaratan, sonra arşa istiva eden Allah'tır. Ondan başka hiçbir dostunuz ve şefaatçiniz yoktur. Düşünmüyor musunuz?" (Secde, 32/4) Ayrıca bkz. 39/43,44; 6/51; 40/18.

Olá, cães sarnentos da Energisa)

"Kimsenin kimseye hiçbir şey yapamayacağı, kimseden hiçbir şefaatin kabul edilmeyeceği, kimseden hiçbir fidye alınmayacağı ve yardım görülmeyeceği günden sakının." (Bakara, 2/48)

"Kimsenin kimseye hiçbir yarar sağlamayacağı, hiçbir kimseden fidye alınmayacağı, kimseye hiçbir şefaatin yarar vermeyeceği ve onların yardım görmeyeceği günden sakının." (2 Bakara, 2/123)

Bu kadar net bilgiler olmasına rağmen hadise inanıyorsanız ,Resmen kafir oluyorsunuz çünkü kuranı uydurma hadise tercih ediyorsunuz

"Ey inananlar! Hiçbir alışverişin, hiçbir dostluğun, hiçbir şefaatin olmadığı günün gelmesinden önce sizi rızıklandırdığımızdan hayra sarf edin. İnkar edenler ancak kendilerine yazık edenlerdir." (Bakara, 2/254)

"Kıyamet koptuğu gün suçlular umutsuz kalıverirler. Koştukları ortaklan kendilerine şefaatçiler olmadı. Ortaklarını inkar ederler. Kıyamet koptuğu gün, işte o gün, darmadağın olurlar." (Rum, 30/12-14)

Suçlulara: Sizi bu yakıcı ateşe sürükleyen nedir? diye sorarlar. Onlar derler ki: Namaz kılanlardan değildik. Düşkün kimseyi doyurmuyorduk. Batıla dalanlarla biz de dalardık. Ceza gününü yalanlardık. Ölüm bize o haldeyken geldi. Artık onlara, şefaatçilerin şefaati fayda vermez." (Müddessir, 74/41-48).

Bu kadar net anlaşılabilir şekilde şefaatin olmadığına dair ayetler varken bunu hadisler ile çürütmeye çalışan Ahmaklara ne demeli?

yazık

Bakara Suresi, 186. ayet: Kullarım Beni sana soracak olursa, muhakkak ki Ben (onlara) pek yakınım. Bana dua ettiği zaman dua edenin duasına cevap veririm. Öyleyse, onlar da Benim çağrıma cevap versinler ve Bana iman etsinler. Umulur ki irşad (doğru yolu bulmuş) olurlar.

Bakara Suresi, 127. ayet: İbrahim, İsmail'le birlikte Evin (Ka'be'nin) sütunlarını yükselttiğinde (ikisi şöyle dua etmişti): "Rabbimiz bizden (bunu) kabul et. Şüphesiz, Sen işiten ve bilensin";