Hayat, bir ev misalidir. İnsan, zamanının çoğunu evde yaşamaktadır. Bazen mutlu, bazen hüzünden ibarettir. Ne olursa olsun gün geldiğinde, yaşadığı evden bir gün çıkacağını insan bilmektedir. İnsanın yaşadığı bu evde, birden fazla pencere bulunmaktadır. Her bir pencere, insana farklı manzaralar göstermektedir. Bir penceresinde bahar, bir penceresinde yaz, başka bir pencerede sonbahar, bir de bakmışsın ki, diğer pencerede her yer bembeyaz...
Bu hakikati bilerek yaşayan insan, her şeyiyle beraber hayatını yaşadığı bu evde birgün çıkacağını bilen, elbet gün geldiğinde öleceğini de bilmektedir. Hayatı var edenin, ölümü de var ettiği inancıyla beraber bu hayatı yaşadığını söylemektedir. Bunun için gayret eder, hazırlığını bunun için yapar ve yaşadığı her anda kendisini yoktan var edeni zikrederek, her anıyla Rabbini hatırlaya hatırlaya bir ömür geçirir evinde insan...
Düşünür, düşüncelerini tefekkür ettiğinde, yaşadığı bu evde nice insanların gittiğini, bir daha geri gelmediğini görmektedir.
Bunları bilip gören insan, hayatındaki var olmasının sebebi Allah'a kulluk yapmak olduğunu bilmektedir. Bu bilinçle beraber yaşamakta, ilk gayesi Allah'ın rızasını kazanmak olduğu hissiyatıyla beraber hayatını dolu dolu yaşamanın gayreti içinde olmalıdır.
Uzun uzadıya yazmak, olayları örneklendirmek mümkündür ama işin özü şudur:
"Evlerimizi harabeye çevirmeyelim, İslam'ın bir şubesi olarak yaşamaya çalışalım."
Hayat, bir ev misalidir. İnsan, zamanının çoğunu evde yaşamaktadır. Bazen mutlu, bazen hüzünden ibarettir. Ne olursa olsun gün geldiğinde, yaşadığı evden bir gün çıkacağını insan bilmektedir. İnsanın yaşadığı bu evde, birden fazla pencere bulunmaktadır. Her bir pencere, insana farklı manzaralar göstermektedir. Bir penceresinde bahar, bir penceresinde yaz, başka bir pencerede sonbahar, bir de bakmışsın ki, diğer pencerede her yer bembeyaz...
Bu hakikati bilerek yaşayan insan, her şeyiyle beraber hayatını yaşadığı bu evde birgün çıkacağını bilen, elbet gün geldiğinde öleceğini de bilmektedir. Hayatı var edenin, ölümü de var ettiği inancıyla beraber bu hayatı yaşadığını söylemektedir. Bunun için gayret eder, hazırlığını bunun için yapar ve yaşadığı her anda kendisini yoktan var edeni zikrederek, her anıyla Rabbini hatırlaya hatırlaya bir ömür geçirir evinde insan...
Düşünür, düşüncelerini tefekkür ettiğinde, yaşadığı bu evde nice insanların gittiğini, bir daha geri gelmediğini görmektedir.
Bunları bilip gören insan, hayatındaki var olmasının sebebi Allah'a kulluk yapmak olduğunu bilmektedir. Bu bilinçle beraber yaşamakta, ilk gayesi Allah'ın rızasını kazanmak olduğu hissiyatıyla beraber hayatını dolu dolu yaşamanın gayreti içinde olmalıdır.
Uzun uzadıya yazmak, olayları örneklendirmek mümkündür ama işin özü şudur:
"Evlerimizi harabeye çevirmeyelim, İslam'ın bir şubesi olarak yaşamaya çalışalım."
E.Kayı Han
