Nevi şahsına münhasır

.

https://youtu.be/skW_HqRIcvc?si=EOgTA-uli3CFzCcX

Dön devran dön.

Bugün ben öderim kefaretini.

Yarın da başkası öder..

Kimsenin ahı kimsede kalmaz.

Düşmez kalkmaz bir Allah.

Eyvallah.

Bol bol su içmeyi ve

TMK, m.161 i unutmayın!

budala, 1951, akira kurosawa.

bir şeylere sustukça sabrettikçe görmezden geldikçe neden daha kötü şeyler yapıyorsunuz? bu zulmünüz ne zaman bitecek? ben artık yoruldum. tamam siz kazandınız en dürüst en ahlaklı en iyisi sizsiniz en kötü de benim. bırakın peşimi artık. durum daha kötüye gitmeden yaptıklarınıza bi son verin. ne huzurum kaldı ne yaşama sevincim. hiç tanımadığım insanlar tarafından taciz ediliyorum. gittiğim her yerdeler. yeter artık cidden yeter. ortalığı karıştırmak istemiyorum ama devam edilirse polise gidicem bundan sonra.

kimse göründüğü kadar iyi değil.

kimse göründüğü kadar merhametli de değil.

kötülük sizden olunca ne de güzel göz yumuyorsunuz.

öyle olsun bakalım.

Mesaj alımı kapalı olduğu için bu sevgili üyeye ulaşamadım. Umarım kendileri iyidir zira yazdıkları endişe verici.

Evi Nepal'de kalmış

Slovakyalı salyangozdur ruhum.

Ruhunuza iyi gelecek insanlara denk gelmeniz ümidiyle.. Bir yaşam belirtisi gösterip de cevap yazmanıza sevindim.

Düştüğümüz zaman elini uzatan

gerçekten iyi ve merhametli insanlar olmasaydı,

dünya cehenneme dönerdi.

çok şükür ki güzel insanlar var..

iyi diye düşündüğümüz ama

üzerimize basıp geçenler de

hayırlısı olsun diyip yol verenler de..

şifre: katarina rostova

Heves yakan Kırağı

Ne kadar garip, hayatın belki de en kolay kırılabilir şeyi olduğunu bilmemize rağmen yeni hayaller kurmaktan yine de kendimizi alamıyoruz.

Tutması ne kadar zor insanın içinin kuşlarını, parçalarsa bu uçmak hevesi parçalar insanı.

Böyle puslu havalarda gelip içimde çello çalan biri var, canıma okuyup gidiyor.

Dünya, hiç kimsesi olmayan koca bir kalabalıkla ağzına kadar dolmuş durumda...

?Kimse yok mu?? diye seslendi cesaretini toplayan biri, ?Yok!? dediler hep bir ağızdan.

Gelişigüzel numaralar çevirip telefonu her açana ?Aklımı kaçırdım, fidye istiyorum!? diye bağırıyordu. Tabiatıyla hiç kimse ?Ne kadar?? diye sormadı.

İnsanın kırılan dallarını kimse temizlemiyor ve taze filizlenmeleri de kimseyi sevindirmiyor artık.

Takvimde ne yazdığına aldırmadan pembe pembe açtı yine arka bahçedeki toy badem ağacı, günler boyu kırağının derdi yine bana düşecek!

Gençken tek bir hareketle aniden dalından koparılmaktır bazen güzel ölüm!

?Her neyi dilesek burada olmaz/ en büyük erdemi bunun, susamak/ yalar yarasını içte bir geyik/hepsi bu kadardır: adı yaşamak? diyor Süleyman Çobanoğlu.

Derdi o kadar büyüdü, o kadar büyüdü ki, başını yaslamak için bir dağ aramaya çıktı.

Derenin üstüne üç nokta koydu, sonra üstlerinden sekerek neşeyle karşıya geçti.

?Benim!? diyerek fırladı birden yerinden, ne bir kapı çalınmıştı oysa, ne de ?Kim o?? diye soran olmuştu.

Kimden uzaklaştığını tümüyle unutmamak için sık sık çıkarıp eski fotoğraflarına bakıyordu.

?Ben hep bekledim? dedi belli belirsiz, ?olduğunda seni, olmadığında herhangi bir şeyi!?

İnsanlar mı okullarını bitiriyor, okullar mı insanları bitiriyor, ciddi şüphem var!

İnternet çok özgür bir yer diyorlar ama her yere parola ve şifreyle giriliyor!

Bazı sözler sanki ölü doğuyor!

Herkes herkesi durmadan sağduyuya çağırıyor ama hep kendi sağduyusuna!

Bu devirde belki de sadece yanıldığımızı anladığımızda doğrunun varlığından haberimiz oluyor.

Leyla'ya Mektup

Ben senin kapitalist piyasa koşullarına teslim olmana üzülürüm Leyla,

?böyle gelmiş böyle gider? demene üzülürüm,

emek hırsızlığı ile servetine servet katanlara tav olmana üzülürüm?

Ben senin haksızlıklar karşısında kozmetik tutkuna üzülürüm Leyla,

alnı secdeden kalkmayan adamların döktüğü kana ortak olmana üzülürüm,

ekran karşısında her dizide başrol konforuna üzülürüm?

Ben senin cinayetleri kategorize etmene üzülürüm Leyla,

gökyüzünün ötekisi yok ki Leyla, acının ötekisi olsun,

Çocuk Gazze?de de çocuktur, Cizre?de de Leyla?

Ben senin kendi zalimini kendi elinle seçmene üzülürüm Leyla,

kanlı elleri tutanları kendinden olunca aklamana üzülürüm,

toprağa savaş eken beyazların ülkesine tutkuna üzülürüm?

Ben senin çok katlı beton aşkına üzülürüm Leyla,

taşın bir hafızası olduğunu, toprağın kokusunu, çayır çimeni unutmana üzülürüm,

asfalta ekmek banma çabana üzülürüm?

Ben senin çocuklara dört duvar arasında bulut çizdirmene üzülürüm Leyla,

Başını kaldırıp gökyüzüne bakabilecekken hep tavan görmene üzülürüm,

Güneş?in batışını bir Nemrut akşamına tehir etmene üzülürüm?

Ben senin beni anlayıp da yine de barkodların tanrısına teslim olmana üzülürüm Leyla,

Hılfül füdul okuyup Washington?la, Tel-aviv?le, Brüksel?le, Kopenhag?la, Cenevre?yle sözleşmene üzülürüm,

bombardıman uçaklarına ev sahipliği yapmana üzülürüm..

Ben senin beni anlayıp da baraj hesabı yapmana üzülürüm Leyla,

küçücük bir çocuk bile matematik bilir de yine de annesini sever,hakikati yüzdelik dilimlerde aramana üzülürüm?Ben senin, ?dünyayı güzellik kurtaracak? sözünü duyduğunda ayna karşısına geçmene üzülürüm Leyla,güzellik kalptedir,güzellik yeni bir dünya için sarfedilen emektedir?

Tüm kalbimle sana diyorum ki,?dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey? Leyla?

Alengirli Şiir

Ben seni severim sevmesine de toplum buna hazır değil

Nükleer denemeler kyoto sözleşmesi küresel ısınma falan.

Belki sen çok küçüksün belki benim ruhum ölü

Biraz Nietzsche biraz Kant kafan karışmış belki

Parlamaneti de bozdular tutunacak dalımız mı kaldı?

Pavyonda tanıdığım bilge bir pezevenk vardı!

Kötü kitaplar okumak kötü yaşamak gibidir derdi.

İyi kitaplar okudum bir boka yaramadı..

Ben seni severim aslında da düzenim bozulur diye korkuyorum

Durduk yere başımıza saçma sapan bir aşk çıkar

Sinemaya gitmeye ele ele tutuşmaya falan kalkarız

İşin yoksa çiçek al,saç tara, parfüm sık.

Küsmesi,barışması,ayılması,bayılması

Hatta eninde sonunda kaçınılmaz ayrılması

Meyhanede tanıdığım gerzek bir filozof vardı!

Güzel kadınlar insanın ömrünü uzatır derdi.

Bir sürü güzel kadın girdi hayatıma

Hepsi ağzıma sıçtı..

Ben seni severim belki de rabbim buna hazır değil.

Her şeyin güzelini sever o ideal birliktelikler ister

Seninle benim yan yana oturacağımız çekyata

Ne ilahi adalet sığar ne de diyalektik..

İçime çöreklenmiş sığ bir sığır var benim.

Ben seni severim sevmesine de

İş çıkarmasana şimdi ne gerek var güzelim..

Alengirsiz Şiir

Ben seni seviyorum ve sanırım toplum buna hazır

Umurumda bile olmaz nükleer denemeler

Bıraktım Nietzscheyi Kantı kafam hiç karışık değil

Ruhum en güzel yaşında ve sen yeterince büyüksün

Kitaplarda tanıdığım tüm kadınlardan güzelsin..

Ben seni severim ve ikimiz de bundan yararlanırız

Şiirler demlerim sana otlar yetiştiririm

Beşiktaşın maçı olur mesela

Diğer kanalda da senin sevdiğin dizi

Maç için öbür odaya geçmem

Seninle dizi izlerim..

Ben seni severim ve rabbim buna razı olur

Diyalektik dediğin zaten kanıtlanmamış bir varsayım

Kanıtlansa da fark etmez şu dakikadan sonra

Olsa olsa aşkımıza teorik gerekçe olur

Ben seni severim gülüm hadi bana iş çıkar

İşim gücüm sen ol benim ben seninle çok güzelim.

Ağlamak Anlamaktır

O kadar güçsüzüm ki sesim bile çıkmıyor

Saat üçtür belki dört uyusaydım ya keşke

Uyanmaktan korkmasam yüz yıl uyurum sanki

Ağaçlar, evler, kuşlar bile uykuda

Bir garip, bir tuhaf, bir huysuzum ki sorma.

Sana söyleyemediklerimi bak gaybına söylüyorum

İçinden konuşma!

Bu yeryüzü bu gökyüzü iyi güzel amenna

Her işte bir hayır var doğru bunları geçmeyelim

Ama bıktım artık şerden hayır damıtmaktan

Misal şimdi yan yana uyumak var

Uyumamakta hayır var da

Uyumakta ne mahsur var

Bir güzel olsak ya senle bu anlaşmamazlıklar niye

Secdelere küs alnımda bir kara bir kara

Kalksak gitsek ya şimdi

Belki Abant olur belki Porsuğun kenarı

Bayram namazından sonra

Ben anlatsam sen anlasan beraberce ağlasak

Ağlamak anlamaktır benimle ağlasana..

Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Resmin Arkasındaki Satırlar

Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.

Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar

ben yaşarken koptu tufan

ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat

her şeyi gördüm içim rahat

gök yarıldı, çamura can verildi

linç edilmem için artık bütün deliller elde

kazandım nefretini fahişelerin

lanet ediyor bana bakireler de.

Sözlerim var köprüleri geçirmez

kimseyi ateşten korumaz kelimelerim

kılıçsızım, saygım kalmadı buğday saplarına

uçtum ama uçuşum

radarlarla izlendi

gayret ettim ve sövdüm

bu da geçti polis kayıtlarına.

Haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlar

ruhumun peşindedir zaptiyeler ve maliye

kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsa

laboratuvarda çalışanlara sorarsanız

ruhum sahte

evi Nepal'de kalmış

Slovakyalı salyangozdur ruhum

sınıfları doğrudan geçip

gerçekleri gören gençlerin gözünde.

Acaba kim bilen doğrusunu? Hatta ben

kıyı bucak kaçıran ben ruhumu

sanki ne anlıyorum?

Ola ki

şeytana satacak kadar bile bende ondan yok.

Telaş içinde kendime bir devlet sırrı beğeniyorum

çünkü bu, ruhum olmasa da saklanacak bir şeydir

devlet sırrıyla birlikte insanın

sinematografik bir hayatı olabilir

o kibar çevrelerden gizli batakhanelere

yolculuklar, lokantalar, kır gezmeleri

ve sonunda estetik bir

idam belki!

Evet, evet ruhu olmak

bütün bunları sağlayamaz insana.

Doğruysa bu yargı

bu sonuç

bu çıkarsama

neden peki her şeyi bulandırıyor

ertelenen bir konferans

geç kalkan bir otobüs?

Milli şefin treni niçin beyaz?

Ruslar neden yürüyorlar Berlin'e?

Ne saçma! Ne budalaca!

Dört İncil'den Yuhanna'yı

tercih edişim niye?

Ben oysa

herkes gibi

herkesin ortasında

burada, bu istasyonda, bu siyah

paltolu casusun eşliğinde

en okunaklı çehremle bekliyorum

oyundan çıkmıyorum

korkuyorum sıram geçer

biletim yanar diye

önümde bir yığın açalya

bir sürü çarkıfelek

gergin çenekli cesetleriyle

önümde binlerce çiçek

korkuyorum sıra sende

sen de başla ve bitir diyecek.

Yo, hayır

yapamaz bunu, yapmasın bana dünya

söyleyin

aynada iskeletini

görmeye kadar varan kaç

kaç kişi var şunun şurasında?

Gelin

bir pazarlık yapalım sizinle ey insanlar!

Bana kötü

bana terkettiğiniz düşünceleri verin

o vazgeçtiğiniz günler, eski yanlışlarınız

ah, ne aptalmışım dediğiniz zamanlar

onları verin, yakınmalarınızı

artık gülmeye değer bulmadığınız şakalar

ben aştım onları dediğiniz ne varsa

bunda üzülecek ne var dediğiniz neyse onlar

boşa çıkmış çabalar, bozuk niyetleriniz

içinizde kırık dökük, yoksul, yabansı

verin bana

verin taammüden işlediğiniz suçları da.

Bedelinde biliyorum size çek

yazmam yakışık almaz

bunca kaybolmuş talan

parayla ölçülür mü ya?

Bakın ben, bir çok tuhaf

marifetimin yanısıra

ilginç ödeme yolları bulabilen biriyim

üstüme yoktur ödeme hususunda

sözün gelişi

üyesi olduğunuz dernek toplantısında

bir söyleve ne dersiniz?

Bir söylev: Büyük İnsanlık İdeali hakkında!

Yahut adınıza bir çekiliş düzenleyebilirim

kazanana vertigolar, nostaljiler

karasevdalar çıkar.

Yapılsın adil pazarlık

yapılsın yapılacaksa

işte koydum işlemeyi düşündüğüm suçları

sizin geçmiş hatalarınız karşısına.

Ne yapsam

döl saçan her rüzgarın

vebası bende kalacak

varsın bende biriksin

durgun suyun sayhası

yumuşatmayı bilen ateş

öğüt sahibi toprak

nasıl olsa geri verecek

benim kılıcımı.

(1984)

İçimden Şu Zalim Şüpheyi Kaldır Ya Sen Gel Ya Beni Oraya Aldır

Ağzının bir kıvrımından cesaret bularak

ter yürekte susayışlar yaratan yağmurlara açıldım

kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar

kalmışsa bir kaç ısrar ölümle yarışacak

onların yardımıyla dünyamıza acıdım.

Dünya. Çıplak omuzlar üzerinde duran.

Herkes alışkın dölyatağı bersalarla ağulanmış bir dünyaya

Benimse dar

çünkü dargın havsalamın

gücü yok bazı şeyleri taşımaya.

Önce kalbim lanete çarpa çarpa gümrah

sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu

sakın Styks sularının heyulası sanmayın

er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu,

biraz üzgün ve Ömer öfkesinde biraz

öyle hisab katındayım ki katlim savcılardan sorulmaz

ne kireç badanalı evlerde doğmuş olmak

ne ellerin hırsla yaban tutuşu

ne fabrikalarda biteviye üretilmekte olan kahır

dev iştihasıyla bende kabaran aşkı

yetmez karşılamaya.

İnsanlar

hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır

o ferah ve delişmen birçok alınlarda

betondan tanrılara kulluğun zırhı vardır

çelik teller ve baruttan çatılınca iskeletim

şakaklarıma dayanınca güneş

can çekişen bir sansar edasıyla

uğultudan farkedilmez olunca konuştuğum

kadınların sahiden doğurduğuna

toprağın da sürüldüğüne inanmıyorum

nicedir kavrayamam haller içinde halim

demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm

bir somunu bölünce silkinen gökyüzünü

su içtiğim tas bana merhaba dedi, duydum

duydum yağmurların gövdemden ağdığını.

Sen ol küçük bir kıvrımdan, bir heceden

aşk için bir vaha değil aşka otağ yaratan

sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları

bir harfin başlattığı yangın ile söndür

beni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım

öyle mahzun

ki hüzün ciltlerinde adına rastlanmasın.

(1975)

Evet, İsyan

Demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim

göğsünde hazin ayak izleri eski Şubatların

onu yaralar kıpırdatıyor

ve o sertelmektedir yaralardan

kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri

saçları bukleli bir çocuğu öperek uyandıran

içimize güneşler bırakan nal sesleri.

Keserle yontulmuş bir ağzı var sabahın

varınca bayrakları, marşları duyuyorum

başım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor

durup dineliyorum bütün taframla

bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün

hantal yüreklerin olduğu orda.

Kesik kolları var aşkın

döl ve inat barındıran.

Hırpanî bir okşayışla akşam

yanaşınca çocuklara

ben karakavruk yüzümün arkasında

kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum

bana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan

halksa kal'am onu kal'a kılan benim

boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü

çünkü kavganın göbeğidir benim yerim.

Ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri

çünkü kavganın göbeğidir benim yerim

canlarım, kollarında Parti pazubentleri

dik başlar, erkek haykırışlarla

göndere, en yukarlara çekiyorlar

en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yüreklerini.

Yıllardır çocuk başları akıyor yamacımızdan

yıllardır balçıklı bir hayvan çeperlerimizde

kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor

köylü -biraz sessizlik- ne tuhaf bir kelime?

Asfalt yakıyor genzimi

asfalt adamlarını topluyor aramızdan

yıkılıp omuzdaşlarının seslerine

yıkılıp bir boran içinde toplayarak çiçeklerimi.

Ben merd-i meydan

yani toprağın ve kanın gürzü

güllerin bin yıllık mezarı bendedir

yukardan bakarım efendilerin pusatlarına

insanların bütün sabahlarını merak ederim

gök hırpalanmaktadır merakımdan

ıtır kokan benim yumruklarımdır

benim kavgamdır o, aşk diye tanınan.

Alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara

vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın

vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa

Zülküf de vursun.

Yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim.

Yıkılma Sakın

Sana durlanmış kelimeler getireceğim

pörsümüş bir dünyayı kahreden kelimeler

kelimeler, bazısı tüyden bazısı demir

seni çünkü dik tutacak bilirim

kabzenin, çekicin ve divitin

tutulduğu yerden parlayan şiir.

Zorlu bir kış geçirdim, seninki gibi neftî

acıktım, bitlendim, bir yerlerim sancıdı

sökmedi ama hoyrat kuralları faşizmin

çünkü kalbim aşktan çatlayıp yarılırdı.

Her sabah çarpışarak çekilirdi karanlık alnacımdan

acılar bile duymadım kof yürekler önünde

beynim her sabah devrimcinin beyniydi

ayaklarım donukladı gelgelelim

sağlığın yerinde mi?

Yaraların kabuğu kolayca kaldırılıyor

halkın doğurgan dünyasına dalmakla

onların güneşe çarpan sesini anlamayan

dört duvarın, tel örgünün, meşhur yasakların sahipleri

seyir bile edemezken içimizdeki şenliği

yılgı yanımıza yanaşmazken

bizi kıvıl kıvıl bekliyorken hayat

yıkılmak elinde mi?

Boşuna mı sokuldu bankalara

petrol borularına kundak

kurşun işçinin böğrünü boşuna mı örseledi

varsın zındanların uğultusu vursun kulaklarımıza

yaşamak

bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.

Bu yürek gökle barışkın yaşamaya alışmış bir kere

ve inatla çevrilmiş toprağın çılgarına

yazık ki uzaktır kuşları, sokaklarıyla bizim olan şehir

ama ancak laneti hırsla tırpanlayamamak koyuyor insana

öpüşler, yatağa birden yuvarlanışlar

sevgiyle hatırlansa bile hatta.

Köpüren, köpürtücü bir hayatın nadasıdır kardeşim

bütün devrimcilerin çektikleri

biliriz dünyadaki yorgunluk habire mızraklanır

dağlarda gürbüz bir ölümdür bizim arkadaşlarınki

pusmuş bir şahanız şimdilik, ne kadar şahan olsak

ama budandıkça fışkıran da bizleriz

ölüyoruz, demek ki yaşanılacak...