Mesleğimin 8.yılındayım tükenmişlik sendromu yaşıyorum

Benle aynı durumda olan var mı?

Görmek istemiyorsan okuma. Daha kötü durumda biri var diye başkasının yaşadığı problemi küçümsemek senin ne haddine.

Normalde sekizinci ayda başlaması lazım.

Muhtemelen berbat bir okulda çalışıyorsunuz. Acilen tayin isteyin. Çalıştığınız öğrenci grubu iyi olursa mesleğe yeniden aşık olursunuz

Ben ozeldeyken idealistim birkaç ay sürmedi realist oldum. Devlette artık sürrealist takılıyorum. Doğudan geçen sene geldim. Geldigime geleceğime bin pişman oldum. Zumrelerim aynı okulda 13 14. Yıllarını çalışıyorlar yaşım da küçük zaten uyum saglayamiyorum bugun aslında dün gezi yapma kararı almışlar. 4 zumreyiz üçünün haberi var benim yok. Yahu madem ayrı takilacaksiniz zümre başkanlığını bana niye itelediniz? Bir de 2 yıllık olmuş covid de. ;))))) Hülasa hepimiz sorunlar yaşıyoruz ben artık sürrealist takılıyorum;)))) hayat sadece okuldan ibaret değil.

Benim sorunum daha başka çok severek yapıyordum ha keza başarı belgesi üstün başarılar takdirler tebrikler. Okulumuzdan ayrılma sakınlar, kıvançlar gururlar, çocukların hayatına dokunmak ve karşılığını almak. Vs vs Artık başka bir iş yapmak istiyorum. Evet bir sürü gerekçem de var ama sanki asıl mevzu gerekçelerde değil her şey çiçek gibi olsaydıda sanki benim öğretmenlik misyonum buymuş ve buraya kadarmış diye düşünüyorum. Üzüyor bu beni. Ama evetbittim benden bu kadar başka bir işe sağlam adımlarla atıldığım an istifamı vereceğim. Maalesef böyle. :(

Tükenmiş hissetmenin çok fazla sebebi olabilir.

-maddi doyum olmayışı

-cocuklarin disiplinsiz, saygısız davranışları nedeniyle çocuğa olan masum duygularımızın yitmesi

-okul idaresinin kötü olması(size mobbing yapıp, hakkınızda yalan yanlış sorusturma acmalari)

-velilerle sık sık ciddi sorunlar yaşanması

-aileden ve çevreden olumsuz cümleler duymak.

-idare yalakası veya yalaka olmasa bile bana dokuyan bin yıl yaşasın ben maaşımı alır çeker giderim diyen sadece çıkar odaklı olan mesleğin itibarını batıran öğretmenler ile birlikte çalışmak zorunda kalmak

Aslında bu ve benzeri pek çok şey insanı meslekten soğutuyor. Henüz ikinci yılım mobbing nedeniyle soğudum, ayaklarım geri geri gidiyor ama çocuklarla iletişim kurmak kısa süreli de olsa toparlıyorum sonra başa sarıyor. 8. Yılınız olduğunu belirttiniz, biraz araştırıp güzel bir okula tayin isteyebilirsiniz. Lise kademesindeyseniz uzakta olsa merkezi puanla alan veya yerel yerleştirme de oldukça yüksek kapatan okulları seçebilirsiniz. Ortaokul kademesi için proje imam hatip ortaokullari veya her çevrede biraz daha iyi ortaokul oluyor onları seçebilirsiniz. İlkokul ve okul öncesi sanırım okul fark etmiyor, profil ve sorunlar hemen hemen aynı oluyor.

Ders saatinizin az olmasını özellikle belirtebilirsiniz. Birde hayat okuldan ibaret değil. Çeşitli kurslar oluyor gençlik merkezleri, halk eğitimlere basvuru yapılabilir kafa dağıtmak için faydalı olacağını düşünüyorum.

Bana kalırsa en büyük sorun okul yönetimi ve öğretmenler. Benim ikinci yılım ve gerçekten mesleğin hakkini vererek çalışan nadiren gördüm. Adam kayırma, dedikodu, türlü oyunlar ile okulda gün geçiyor

Böyle bir ortamda eğitim öğretim faaliyetlerini yürütmek zorken birde üstüne veli ve öğrenci ekleniyor birde aldığın maaşı görünce zaten motivasyon kalmıyor.

Maaş az olsaydı ama şu saydığım olumsuzluklar olmasaydı ben yine mutlu olurdum diye düşünüyorum

Bu nasıl bir üsluptur, günümüz öğrencileriyle uğraşmak kolay mı sanıyorsun, bacak kadar çocuk bir yaşına başına bakmadan öğretmene dayılık yapıyor/alaycı bir şekilde sırıtıyor, öğrenci artık dokunulmaz hâle getirilmiştir, bu da öğretmeni/öğretmenliği madden/manen bitirmiştir!!?

Artık çocuğa "niye ödevini yapmadın/ders çalışmadın bile diyemezsin, şimdi eğitimdeki amaç hiçbir şey bilmeden sınıf geçen diplomalı cahiller ordusu yetiştirmektir, eğitim/terbiyeden yoksun nesiller oluşturmaktır, öğretmenin görevi ise modern dadılıktan başka bir şey değildir, mesleki zevk yerini günü kurtarmaya bırakmıştır!!?

17. yılımdayım; gümbür gümbür görevimin başındayım. ülkem ortaçağ karanlığına giderken benim şahsımla ilgili dertleri düşünmeye hakkım yok. elbette bir sürü zorlukla uğraşıyorum ama zorluklar işin en keyifli tarafı zaten. etrafımda sadece ekonomik kaygılarını dillendiren ya da parasını borsada nerede değerlendireceğini düşünüp duran, öğrencilerden başka her şeyle ilgilnenler yok mu? elbette var ama önemli değil benim için. gerekirse onların yerine de anlatırım, onların boşluğunu da doldururum. pes etmek yok..

Romantik ve heyecanlı geçen o ilk günlerimdeki performansı şimdi de aynen gösterebiliyorum. Her günüm, ilk günüm gibi.

"Nassı yaa?" diyeceğinizi biliyordum, o nedenle cevabım da hazır. Bunu daha önce konuştuk:

"Bir öğretmeni sabah yataktan kaldırıp güne mutlu başlatan güç ne olabilir?"

https://forum.memurlar.net/konu/2477106/

ah hocam ah

yazıp yazıp içimi dağlıyorsun

60 yaş diyorlar emeklilik için bana

40ı bulmadan tükendim nasıl olacak bilmiyorum

Allah sağlıklı ve uzun bir emeklilik hayatı nasip etsin

size

bize ne olacak bilmiyorum

bir okul koridoru köşesinde ölüp gideceğiz bu kanunla giderse

konuyu görünce kendi okulumda gördüğüm mutlu öğretmenlerin profil özelliklerini yazmak istedim okulumuz baya kalabalık bir okul bir kaç grup öğretmenin geldiğimden beri hep çok mutlu insanlar olduğunu farkettim o kişilerde ben şunu gördüm içsel olarak çok mutlular ,sıfır kıskançlık çokça paylaşımcılık hatta şöyle söyliym hepsinin sınıfında tanılı ciddi anlamda birebir takip ettikleri öğrenciler var öyleki tenefüste diğer çocuklar zarar görmesin diye öğrencilerini yanlarından ayırmıyorlar.hani desemki sınıfları kolay öylede değil ,birbirlerindeki davranış şekillerini öööö tüh dedikleri bir eksiklik olarak değil farklılık olarak görüyorlar ben hiç birbirleriyle ne mesleki anlamda nede kişisel anlamda yargılayıcı bir şekilde ne arkalarından nede yüzlerine karşı konuştuklarını yada ima ettiklerini görmedim.bence onlar zümre olarak çok mutlu oldukları için mutluluğu birbirlerine bulaştırıyorlar çünki 2 yıl önce bir öğretmen tayin olup okulumuza geldi oda onlarla birlikte olduğu için oda çok mutlu,öğrencilerine karşıda ne zaman görsem '' sen aslansın kaplansın sana güveniyorum felan modundalar yani sanırım mutluluk çevreyle ve kendi içsel kontrolümüzlede ilgili

"çok mutlu oldukları için mutluluğu birbirlerine bulaştırıyorlar"

Güzel ve doğru bir söz. Mutluluk bulaşıcıdır.

Ayrıca görev yaptığınız okulda olumlu bir okul kültürü, okul ruhu oluşturulmuş. Eskiden beri devam eden veya 3-5 yıl içinde yeni oluştrulmuş bir ruh da olabilir. Bu tür okulların kadrosu genelde gençtir, son 5-10 yılda atanmış nitelikli ve genç öğretmenlerden oluşur. Ve böyle bir okul genelde ya doğuda ya da batının kenar mahallesinde, küyünde ya da kasabasında olur... Çünkü şehir merkezlerinde puanı yüksek kartlaşmış 20 yıllık öğretmenler çalışıyor ve onlar da at yarışı , araba, futbol, sendika ve siyaet dedikodusu yapıyor. Tiplerini görsen öğretmen demezsin.