Bürokratlar ve Herkes İçin Sınıf Ziyareti Adabı

Yanlış bilgi vererek öğretmenleri yanıltmayın.

Protokol kuralları bellidir.

Adab-ı muaşeret diye bir şey vardır.

Sürekli şov videoları çeken eski bir meb bürokratının yanlışlarını doğru diye göstermeyin.

Bu yanlış bir bilgi değildir.

Sınıf içi ve sınıf dışı aynı değildir. Başlıkta sınıf kelimesini özellikle vurguladım. Şahsın kimliğinden uzak bir şekilde ifadesini özellikle kullandım. Adabı muaşeret meselesini de misafirlik kelimesinin geçtiği yerde belirttim.

Eskiden eğitim fakültelerinde, stajyerlik kurslarında bu durum anlatılırdı. Son dönemlerde anlatılmadığı için unutuldu.

25 seneyi aşkın meslek hayatımda buna dikkat ettim. Öğrenci dik duran bir öğretmen görmezse (bu yanlış anlaşılmasın gelen şahsa saygısızlık manasını kastetmiyorum), ezilen bir öğretmen görürse sınıf içinde etkisi kalmadığı gibi yanlış bir rol model olacaktır. Aynı zamanda öğretmen bilim öğretir. İlim küçültülemez.

Çok boş bir konu olmuş açıkçası

Tam tersine bu adaba çoklarının uymadığı ve öğretmenleri ezdiğini görüyorum. Sınıfta top oynanması karşısında nöbetçi öğretmenin topu alması üzerine öğrencinin 'kendisini müdür yardımcısı (burada isim var) zannediyor' diye diklendiğini görebiliyoruz (Gerçi oradan geçerken duyunca sağlam şekilde uyarmıştım.). Bunların hepsi öğretmenin paçavraya çevrilmesinden kaynaklanıyor.

----

Bu konuda olması gerekeni meslek hayatım boyunca yaptım. Ona göre de tavır alındı.

Niye saçma sapan cevaplar verilmiş anlamadım. Teşekkürler.

Niye boş neden boş? İşine gelmediği için mi boş?

Burada hocamın açmış olduğu ve söylediği sözlerde yanlış olan ne var?

Afedersiniz bazı hanzolar, kendisini meb'in sahibi zanneden kalaslar ahıra girer gibi sınıfa giriyor. Bu öğretmene üstten bakma, öğretmene yapılan saygısızlık değil bu kendi kendine yapılan saygısızlıktır, kendisine saygısı olmayan aşağılık kompleksiyle hareket eden insanların hareketi...

Ben okulda kimin odasına gidersem gideyim kapı açık bile olsa kapıyı çalıp içeri girmek için müsade isterim bu kendini küçültmek değildir, en başta 'insan' olarak karşındakine saygı duymaktır, mesleğine meslektaşına saygı duymaktır.

Ahıra girer gibi giren terbiyesizler kendine saygısı olmayan insanlardır

MEB;

Ailem dizisi vs..film çevirmeye destek olacağına, eğitimin lokomotifi öğretmeni hazmedebilmeli!

Siyasi yan yatan tatilci derse, idare yağcılık yandaşlık liyakat esasları çerçevesinde tepe tepe kullanılacak sarf malzemesi zannederse, veli parası devletçe ödenen evladına tahsisli daimi uşak, dadı olarak görürse..

Azar işitmeden, dayak yemeden eve gittiği güne öğretmen şükreder hale gelirse.

Öğretmeni ailesi bile anlamakta güçlük çekiyorsa..

Ultrason şart!!!Ders kaydı şart!!

Okullara periyotlar halinde gözlemci veliler alınarak, gün boyu dersi, derste bir şeyler öğretebilmek için çırpınan öğretmeni, ziyafet sofrasından nasiplenmeyen dersteki öğrencisini, diğerlerini, teneffüslerdeki öğrenci davranışlarını yerinde görürse..

işte o zaman öğretmenin katlandığı eziyet algılanır.

Amiri en bol meslek:))

En Değerli Şey"

Almanya Cumhurbaşkanı, resmi bir programdan dönerken konvoyuyla birlikte kırsal bir bölgeden geçiyordu. Yol kenarındaki küçük bir köy okulunun önünde durmaya karar verdi. Protokol şaşkındı ama o kesin konuştu:

"Biraz çocuklarla konuşmak, öğretmeni görmek istiyorum."

Kapısı gıcırdayarak açılan okul binasına girdi. Küçük sınıflar, tahta sıralar, eski bir soba... Hepsi nostaljikti. Gözleriyle sınıfı taradı. Öğrenciler heyecanla ayağa kalktı, ama öğretmen ? orta yaşlarında, sakin görünümlü bir kadın ? yerinden kıpırdamadı.

Cumhurbaşkanı kadına yaklaştı. Yüzünde bir tebessümle,

?Beni tanımadınız mı?? diye sordu.

Kadın sakince göz göze geldi ve şöyle dedi:

?Tanıdım efendim.?

Kısa bir sessizlik oldu. Cumhurbaşkanı hafifçe kaşlarını çattı.

?Peki, neden hiçbir şey söylemediniz? Neden bir 'hoş geldiniz' bile demediniz??

Öğretmen gözlerini çocuklardan ayırmadan yavaşça yanıtladı:

?Çünkü çocuklarım burada. Onlara yıllardır en değerli şeyin ağzımızdan çıkan kelimeler olduğunu öğretiyorum. Kime, ne zaman, ne söyleyeceğimizin bir anlamı olmalı. Saygı, yalnızca unvanlara değil, sözün değerine bağlıdır.?

O anda sınıfta derin bir sessizlik oldu. Cumhurbaşkanı önce biraz afalladı, sonra başını hafifçe eğerek,

?Teşekkür ederim,? dedi.

?Bu, bugün duyduğum en doğru söz olabilir.?

Ve o köyden ayrıldığında, belki birçok yerde konuşmalar yapmıştı ama ilk kez gerçekten susarak bir şey öğrendiğini hissetti.

(Buna benzer bir anektod vardı ama yapay zeka bu kadarını yazabildi)