İlkeler - 7
Yazmayı mı Unutuyoruz Yoksa..!
Kıymetli Arkadaşlar,
Sadece bizim forumumuza mahsus bir sorun olmasa da, sanal âlemde adeta meşruiyet kazanmış bir alışkanlığımız var: "özentisiz yazma"...
Yazma eylemini kimileri, diğer esas teşkil eden meşguliyetlerin beraberinde bir alışkanlık; kimileri de, maksadını gerçekleştirip mümkün kılabileceği bir araç olarak görür.
Her ne amaç güdülüyor olsa da, hiçbir gerekçe yazarken dörtnala koşturuyor gibi karalamamızı yahut bir ilkokul çocuğunun ufak ve acemi elleriyle becerebildiğinden öteye geçemememizi haklı gösteremez diye düşünüyorum.
Sanal dünyayı serkeş ve lakayt gören, belki de "yalan" yahut yanılgılarla örülü bir ortamda, öyle dizilimine iki dakika düşünülmüş cümleler tertipleyerek göndermenin çok zor ve "boş" olduğunu düşünenlerimiz çıkabilir. Hâlbuki, yalan dünya olmaz..!
Gerçeklikten kopamazsınız... Onu, kendinizi iyi hissettiğiniz bir ortama da taşımak istersiniz. Bunu yaptığınızda, elle tutup gözle görebildiğiniz ne varsa orada da araç edinirsiniz. Gerçek(!) diyerek adlandırdığımız hayatta bir 'tıkla' kaybolmak imkansızdır. Ardımızda kayıt ve iz bırakırız. Sorgu ve suç kavramları vardır. Bu platform bunların ciddiyetine bağlanmak zorunda olunmama gibi bir imkân sunduğu için tercih ediliyor. Pijamalarınızı giyer, çayınızı alırsınız yanınıza; ayaklarınızı uzatır, başlarsınız yazmaya... Her şey emrimize âmadedir zaten: "düzgün de yazmayıveriyim yahu, neyim ben yazar mı?!"
İyi ama şu kısıtlı imkânlarla iletişim kurulabilen ve çoğu kez intıbalarımızı da belirleyen cümlelerimiz neden kuralsız, imlâsız, başı ve sonu belirsiz, ortalığa öylece bırakılan yetim gibi? Neden? İlk ve orta öğrenimini başarıyla tamamlayıp, yüksek tahsil yapmış bizler, okuyup yazmadık mı bunca yıl?
İki çeşit insan düşünün: Birisi olduğu yerde sayar ve yaptığını sürekli eleştirir, kendi gücünü de azaltır; ilerleyemez, faydası dokunmaz. İkincisi; sorgulamacıdır ama önce mum yakar, değiştirmek ister... Bunun yolu güzel Türkçe 'den geçer arkadaşlar!
Bilhassa yazım kurallarına dikkat etmenizi istirham ediyorum. Hiç değilse tek bir cümle dahi yazıyorsak da harfleri, karakterleri eksiltmeyelim şirin görünmek için... Düşünce hızında, adeta zar zor yakaladığınız şiirsel ilhâmı yitirmemek adına çalakalem yazmaya çalıştığımızda inanın okuyanları da zor bir durumda bulunduruyoruz. Yazmak da başlı başına bir emek? Hepimiz bu ilgiyi hak ediyoruz, özellikle de dilimiz.
Bir söz var der ki: "Okumak bir insanı doldurur, insanlarla konuşmak hazırlar, yazmak ise olgunlaştırır."
Saygıyla...
http://forum.memurlar.net/topic.aspx?id=542462
İlkeler - 7
Yazmayı mı Unutuyoruz Yoksa..!
Kıymetli Arkadaşlar,
Sadece bizim forumumuza mahsus bir sorun olmasa da, sanal âlemde adeta meşruiyet kazanmış bir alışkanlığımız var: "özentisiz yazma"...
Yazma eylemini kimileri, diğer esas teşkil eden meşguliyetlerin beraberinde bir alışkanlık; kimileri de, maksadını gerçekleştirip mümkün kılabileceği bir araç olarak görür.
Her ne amaç güdülüyor olsa da, hiçbir gerekçe yazarken dörtnala koşturuyor gibi karalamamızı yahut bir ilkokul çocuğunun ufak ve acemi elleriyle becerebildiğinden öteye geçemememizi haklı gösteremez diye düşünüyorum.
Sanal dünyayı serkeş ve lakayt gören, belki de "yalan" yahut yanılgılarla örülü bir ortamda, öyle dizilimine iki dakika düşünülmüş cümleler tertipleyerek göndermenin çok zor ve "boş" olduğunu düşünenlerimiz çıkabilir. Hâlbuki, yalan dünya olmaz..!
Gerçeklikten kopamazsınız... Onu, kendinizi iyi hissettiğiniz bir ortama da taşımak istersiniz. Bunu yaptığınızda, elle tutup gözle görebildiğiniz ne varsa orada da araç edinirsiniz. Gerçek(!) diyerek adlandırdığımız hayatta bir 'tıkla' kaybolmak imkansızdır. Ardımızda kayıt ve iz bırakırız. Sorgu ve suç kavramları vardır. Bu platform bunların ciddiyetine bağlanmak zorunda olunmama gibi bir imkân sunduğu için tercih ediliyor. Pijamalarınızı giyer, çayınızı alırsınız yanınıza; ayaklarınızı uzatır, başlarsınız yazmaya... Her şey emrimize âmadedir zaten: "düzgün de yazmayıveriyim yahu, neyim ben yazar mı?!"
İyi ama şu kısıtlı imkânlarla iletişim kurulabilen ve çoğu kez intıbalarımızı da belirleyen cümlelerimiz neden kuralsız, imlâsız, başı ve sonu belirsiz, ortalığa öylece bırakılan yetim gibi? Neden? İlk ve orta öğrenimini başarıyla tamamlayıp, yüksek tahsil yapmış bizler, okuyup yazmadık mı bunca yıl?
İki çeşit insan düşünün: Birisi olduğu yerde sayar ve yaptığını sürekli eleştirir, kendi gücünü de azaltır; ilerleyemez, faydası dokunmaz. İkincisi; sorgulamacıdır ama önce mum yakar, değiştirmek ister... Bunun yolu güzel Türkçe 'den geçer arkadaşlar!
Bilhassa yazım kurallarına dikkat etmenizi istirham ediyorum. Hiç değilse tek bir cümle dahi yazıyorsak da harfleri, karakterleri eksiltmeyelim şirin görünmek için... Düşünce hızında, adeta zar zor yakaladığınız şiirsel ilhâmı yitirmemek adına çalakalem yazmaya çalıştığımızda inanın okuyanları da zor bir durumda bulunduruyoruz. Yazmak da başlı başına bir emek? Hepimiz bu ilgiyi hak ediyoruz, özellikle de dilimiz.
Bir söz var der ki: "Okumak bir insanı doldurur, insanlarla konuşmak hazırlar, yazmak ise olgunlaştırır."
Saygıyla...
http://forum.memurlar.net/topic.aspx?id=542462
Lanet
