Son Kelimeyi Alıp Başa Koyalım

Sana anlatmaya çalıştığım,koskoca bir tarihin ardından,kendi kendini tüketmiş bir düzende,sahte zaferlerle kandırılmış milletimin gözyaşı ya da asr-ı saadeti arzularken,asr-ı zulmün çarkında ezilen başlardır.

Başlardır bu vatan için hiç düşünülmeden ortaya konulan.

konulan bir daldı kuşların,ürkekçe sen de ordaydın

ordaydın gözlerimde bahar neşesi doluyken...şimdi yağmurlu gözlerim nerdesin

nerdesin diye sormayacağım sana kısık ışıklı odamda varsın işte

hem de en güzel saçlarınla

Saçlarınla bağladın gönlümü gönlüne....

Gönlüne girdi de çoban yıldızının ışığı, bir benim ışığımı görmedin.

Görmedin hiçbir zaman kırık kalpler salonundaki gözyaşlarımı...

Gözyaşlarımı silmeseydim sana çağladığını görürdün.

Görürdün gözyaşlarınla yaşamanın seni bir masal diyarında dolaştırdığını belki...

Belki hayat bir masal ve bizler de masal kahramanları...

Kahramanlarının kurduğu keyifli cümleleri zevkle takip ediyorum.

Takip ediyorum batan günü,doğan güneşi.

Güneşi diyorum tüm gezegeni ısıtan güneşi

bi beni mi mahrum bıraktı...

mahrum bırakma şefkatinden...ki bu,hayata dair en derin bağımken...

Bağımken sen;koparma yüreğimi içinin derinliğinden...

Derinlerinde ararken seni hasret denizinin,vuslatım oldun bu garabet şehrinde.

şehrinde esir oldum geceye,ay la güneş gibi olduk şimdi sen varken ben varken sen yoksun...

Yoksun artık seyyale-i esharın esrarında

esrarındanmıdır kelimeleri anlayamamamız:)))