Aşıklar Atışıyor

Güneş kavurur insanı

Yoktur dostu anlayanı

Yorgunluğumun dermanı

Gülüşündür armağanı..

İnsanın en iyi kendisidir dostu

Saklar soğuk günler için postu

Şimdi her yer sıcak yangın yeri

Soğuk ayran iç gelsin gözünün feri

Çalkala evladım ordan ayran

Yoldan geçene herkes hayran

Bakan iç geçirir

Peşinden koşan kazanır :)

Kazanmak ama neyi

Neyzen üfler neyi

Der incitme o yüreği

Baş tacı et hep biçareyi

Önce dertlere yallah

Giderse arkasında el salla

Seni sevdimn diyeni tut bağla

Adını kalbine dağla.

Akacak kan damarda durmaz

Yar ateşi bağıra sığmaz

Gün gelir çeker gider

Tek bir habere muhtaç eder

Ey oğul zalimlere vurulma

El kızından dosta madara olma

Sendeki saflık ondaki kurnazlık

Yardaki güzellik yalancı cennet

Pek yağmurlu havalar

Güzel atışırdık bir zamanlar

Gidenlere selam olsun

Atışmaya gelsin kalanlar

:)

Havalar çok ayazdır,

Karın rengi beyazdır,

Fuzuli üstad gelmiş,

Dörtlükleri feyyazdır...

:)

Atışalım söz ile

Düşünelim öz ile

İnsan korkuyor bazen

Ya umutlar da biterse!

:)

Dağların başında duman kalmamış

Müdavimlerin sesi de kalmamış

Bir gelseler de, duysak seslerini

Yoksa korkup, kaçtılar mı?

korkaklar gizlenip beri gelirmiş

söz bitince herşey onlara engebeymiş

gelin kelimeler konuşssun

sözü olmayan az öteden bunları okusun :)

Korkunun ecele faydası yoktur

Sazının teline güvenen gelir

Gelmeyenlerin kulakları çınlar

Bu kaçışın sonu iyi değildir.

korku başa bela ecele gam yükü

sazın akordu bozulmuş kulaklar yasta

gidenlere selam olsun demişti aşık usta

kalan insanlara merhaba

Akort da yapılır

Teline de tel verilir

Sazına dokunmak isteyene

Kapımız hep açıktır.

Yaz gelmiş, sıcak basmış

Gönlün bir tarafı hep yasmış

İnsan ne kadar büyürse büyüsün

Kalbi hep çocuk kalırmış