Hayatın içinden insan manzaraları

Fotoğraf çekmek zor ama zevkli bir uğraş. Yukarıda alıntı bir fotoğrafla açılış yaptım fakat bundan sonraki amatörce çekilmiş insan manzaralarını bu başlıkta sizlerle paylaşmaya çalışacağım.

Objektiflerinize yansıyan çekimleriniz, kareye düşenler varsa hep birlikte paylaşalım.

Dünyaya yüreğimizle bakmayı unuttuğumuz gün çığlıkları da, haykırışları da duyamaz olduk...

Birçoğumuz ekmeğini çöpten kazanan ?bir insan?la karşılaşmıştır.

Karanlığının çökmesini sabırsızlıkla beklerler...

İşte o insan, karanlığın çökmesiyle birlikte kendisini sokaklara atarak, ?Bu da benim iki tekerlekli BMW?m?? dediği arabasıyla çöpleri karıştırıp, atıkları toplayarak ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyor.

Yoo, yoo, ona sakın acıyarak bakmayın; o halinden memnun. Bakın ne diyor:?Abla, helalinden olsun da, rızkım çöp konteynırlarından olsun. Allaha şükür elim ayağım tutuyor.?

Bir de nasihat veriyor bizlere: ?Çöplerinizi gelişi güzel atmayın beş dakikanızı almaz abla, ayırın kâğıtları şişeleri v.s ne varsa. Poşetin ağzını sıkı sıkı bağlayıp öyle atın. Bak şu hale! Kimsenin çevreyi kirletmeye hakkı yok!?

Doğru ya, acelece gelişigüzel atışmış çöplerle çevremizi kirletmeye ne hakkımız var.

Hayatın içindeki insan manzaraları merak eden insanlar nerelerde acaba?.. İnsan manzaralarına merakı olan insanların göçüp gitmeden, çekip gitmesi ilginç, değil mi?..

Çekip gitmekle göçüp gitmek arasında pek fark yok galiba...

Kendini keşifse yaşam dediğimiz şey,

Keşif sonrası

İki yol kalıyor,ya çekip gitmek,ya da göçüp gitmek...

Üçüncü yol kendinin tekrarı,kendi kepazeliğine teslimiyet...

Ha itiraf etmek lazım,

Ağırlıklı tercih,üçüncü yol

Koşulsuz üstelik,çukurluğun tanımına yolculuk misali...

Özü şu;

Kendimiz dahil,kimseye bakacak yüzümüz kalmamış...

Bu saatten sonra ancak edebi vızıltı olur söyleyeceklerimiz...

Çekip gitmekle,göçüp gitmek arasında pek bir fark yok galiba...