İnsan Neden Eskiyi Özler?

genelde özlem daha çok yeni yaşantılardan memnuniyetsizlik sonucunda ortaya çıkar........halbu ki bi süre sonra memnun olmadığımız ve geçmişi özlediğimiz zamanın da özlemeye başlarız çünkü o da artık geeeeçmiş olmuştur ........bunun açıklaması yoktur herhalde insan olmanın bir özelliği olsa gerek.............

aptallık mıdır bilmyrm da bende aynen dedigin gibi oluyor .bazen fazla abartyrm o kdar ki şöyle bi kaç yıl uyusam da uyanmasam hic bişey yasamasam diyrm çok kötü çok.

Çocukluğum Saklanmış Bir Yerlere

Önüm arkam sağım solum sobe..

Saklanmayan ebe...

Bir saklambaç oyunu gibiydi hayat.. çocukluğumuz ve biz.. neler sığdırmıştık içine neler.. bizim çocukluğumuzda saklambaç vardı.. sokaklarda futbol oynanırdı.. Taştandı kalelerimiz.. ve gol yediğimizde taş üstü (direk üstü) diye golleri saydırmamaya çalışmaktı bahanemiz.. yakan top.. ebelemece.. Kemer saklamaca... Daha ne oyunlarımız vardı bizim... Hepsi içimde bir yerlerde saklı ne hatıralar... ne izler bıraktı bana çocukluğum.. şimdi bugüne bakıyorum da hiç birisi kalmamış çocukluğumuzdan ve çocukluğumuzun geçtiği günlerden geriye.. Ne eski dostlar kalmışlar ortada.. ne de bizim zamanımızda yaşadığımız dostluklar.. Şimdiki çocuklar eski oyunları bilmiyorlar.. onlarsız dostluk mu olur.. tabiki dostluklarda kaybolmuş.. İnternet çıktı. Biz çocukluğumuzda özgürce sokaklarda oynayabilirdik.. Şimdi çocukları sokağa çıkarmaya korkuyorlar ebeveynleri.. şimdi arabalar müsade etmiyorlar çocuklara.. o zamanlar arabama top geldi diye çocuklara kızılmazdı.. Bu kadar mı anlayışsız olmuşuz biz.. Anlayacağınız her şeyimizi kaybettiğimiz gibi çocukluklarımızı da kaybettirdiler bizlere.. sokaklarda oynadığımız oyunlardan.. arkadaşlıklarımıza.. Sevdalarımız dan dostluklarımıza... .

Geçmiş zor koşullar da yaşanmış olmasına rağmen dostluklar, arkadaşlıklar, sohbetler art niyetsizdi. Oyunlar gerçekti? Şimdi her şey sanal??

Bence geçmişe özlem, kişinin gelecek kaygısından ve birdaha o denli güzel günleri yaşayıp yaşatamayacağı endişesinden...Hatta bu toplumsal bir problem.Şöyle ki;Bu dahi gelişmemişlik belirtisi ve yarınlarının endişesinde olan insanların, yarınlara umutsuz oluşu yani özet ve genel ifadeyle bu dahi 3.dünya ülkesi oluşun bir nişanesi...

Gelişmiş ülkelerde insanlar, örneğin 80 yaşındaki bir adam, gençlik yıllarına; işçi, öğrencilik yıllarına; veya, bir kadın kaybettiği yakınına karşı ara sıra da olsa özlem duymaz mı?

Elbette geçmişle yaşanmaz veya geçmişe takılıp kalınmaz. Ama öyle anlar olur ki bir anda kısa bir süre için kendinizi geçmişin sihirli dünyasında buluverir ve içinizden "Güzel günlerdi" deyip geçersiniz. Bu bence normal bir insanlık halidir.

Bunun, insanların sosyo-ekonomik durumlarıyla ya da ülkelerin gelişmişlik düzeyleriyle çok da ilgili olacağını sanmıyorum.

Yaşa özlem ile yaşantıya özlem aynı şey değildir. Yaş, her ne kadar ?dünü tebessümle andım ve geçmişin sayfasına kattım? desek de zamansal olarak içimizde ukdedir? Çünkü bu bir gerçek, dün biyolojik olarak en güzel gündü. O gün çocuktuk, gençtik, öğrenciydik, çekirdek ya da geniş aileydik?

Ya yaşantıya neden özlem duyulur? Yaştan kaynaklı yaşantıysa yani bahsi geçen unsurların yokluğuysa, biz biliriz ve ?baki kalan bu kubbede bir hoş seda imiş? der onlarla ebedi buluşacağımız zamanı bekleriz, bekleriz de buna rağmen ?geçmiş? adını duyduğumuzda burnumuzdan sinemize vuran acının kokusu nereden gelir. Öyleyse yaşadığımız o güzel günlerin tekerrürüne inancımızın olmayışından, ya da gerçeğin ta kendisi bizim kendimize ve yaşantımıza olan inanç eksikliğimizden yani henüz yaşanmamış geleceğin bize kapalı ve kaygı dolu oluşundan?

Ve bu sorunun devamında sorgulanması gereken de bu ?neden gelecek kaygısı duyarız? ?

çünkü yaş ilerledikçe "tat alma" duyumuzu yitiriyoruz tıpkı diğer duyularımızı yitirdiğimiz gibi.geçmişin tadı damağımızdan gitmiyor bi türlü :))

3. Dünya ülkelerinin insanları geçmiş yaşantılarını neden özlesin? Ülkeleri geçmişte daha mı zengindi? Dikkat ederseniz özlemle anılan hatıraların maddi ederi yok denecek kadar azdır.

Geçmişin bazı güzelliklerini özlemle andıklarını söyleyen arkadaşların -biri de benim- şu anki yaşamları hiç şüphe yok ki geçmişten daha iyidir. Köyümde ben küçükken elektrik yoktu; televizyonsuz, sobanın başında, kandilin ışığında çok güzel sohbetler olurdu. Yapılan o sohbetleri hâlâ özlemle hatırlarım ama o zamanki imkanlarda yaşamayı hiç istemem; kimse de istemez sanırım.

Ülke bazında şahsileştirirsek; Üçüncü dünya ülkeleri birinci dünya ülkeleri tarafından gelecekte daha fazla sömürüleceklerini bildikleri için; Kişi bazında şahsileştirirsek; yaşama dair dünkü kaygıları bu günkü kaygılarından, dünkü mücadeleleri bu günkü hayat mücadelelerinden daha az olduğu için özlem duyulur geçmişe? Ama şahsileştirilmezse daha genel geçer bir konu olur?

Yani, gelişmiş ülke halkının nostaljiden hiç hoşlanmadığını söylüyorsun...

Peki öyle olsun.

"Öyle" olmasın... Beklediğim şuydu: Son iletimde "Ama şahsileştirilmezse daha genel geçer bir konu olur?"demiştim.Oysa ilk iletiye "bence" diye başlamıştım.Bu bir mantık hatası...

Diğer taraftan; "gelişmiş ülkeler neden nostalji yapmasın" diyecektim ki bir an empati kurdum da hangi geçmişin nostaljisi? Belki yakın zamanda çalıştığım tarih bilgisinin etkisinde kalarak duygusal yazıyorum ama onlar övünüp mutlu olacaksa bu günlerine ve geleceklerine baksınlar.Maziyi özlemle anabilmekte maharettir!

Mazide yapmak istediklerin varsa geçmişini özlersin pişmanlıkların var ve haytında o pişmanlıkların cezasını çekiyorsan her an hayat sana bunu hatırlatıyorsa özlersin çünkü pişmanlıklarınla yaşamak özletir geçmişini... Mutsuzsan hayatında birşeyler yolunda gitmiyorsa özlersin geçmişteki iyi günlerini ve geçmişteki o mutlu olduğun anların tadını bir daha yakalayamazsın...

"geçmiş için hayıflanmaktan, gelecek için kaygı duymaktan Allah'a sığınırım" Hz. Muhammed

insan geçmişte yaşadığı kötü şeyleri zamanla unutuyor, 'şimdi'nin kıymetini bilmiyor..

insan sadece geçmişi değil geriye getiremeyeceği her şeyi özler çünkü imkansızın peşindedir hep

gelecekten kaygılı olan insan geçmişi özler.

her eski özlenmez

kimi eskiler hatırlamak bile istenmez

arkadaşlar hepsi söylenebilir fakat asıl olan şudur ,insan eskiyi özler ve ister çünkü yeniye uyum sağlayamaz tam anlamıyla uyum sağladığını zanneder zihinsel yapımızın doğası böyle ,örneğin insan ihtiyarladıkça gücünü kaybeder yeniliklere uyum sağlayamaz ve eskiyle doyuma ulaşır eskiye yoğunlaşır eskinin tüm ayrıntılarını hatırlamaya başlar tek sebep yeniye uyum sağlayacak ne güç vardır ne donanım neden zihinsel yapı

eskinin farkı nedir? insan küçük olduğu dönemlerdeki bayramlardan oyunlardan ve onların tadından hoşluğundan bahseder durur, şöyle güzeldi böyle özeldi...

ama insan büyüdükçe hayata bulaştıkça sorumlulukları arttıkça ve yaradılış saflığından uzaklaştıkça her şeyin tadı kaçmaya başlamıştır,

çünkü yük artmıştır, sevinmesi gereken bir durum ve ortam da dahi yüz buruk, derin düşünceler içerisinde boğuşuyordur,

yanındaki çocuk ise güllük gülüistanlık içindedir, artık daha güzel şekerler, daha güzel giysiler, daha güzel oyuncaklar parklar arabalar vs vs vardır...

o çok mutludur ve herşey mükkemeldir adeta.... her yeni gün geçmiş bir gün olmaya namzettir, ve hergün eskileşecektir bir gün...

dolayısıyla aslında hergün de güzeldir, özeldir, yaşanacak konuşulacak paylaşılacak tat alınacak çok güzel şeyler vardır...

yeterki hayata biraz da çocuk gözüyle bakabilelim.. ve içimizdeki çocuğu zaman zaman çıkarmayı bilelim... vs vs...

eskı iyiyse özler, haaa bırde yenıyı yasıyamıyorsa özler