İnsan Neden Eskiyi Özler?

Eskinin yerine koyacak yeniyi bulamadığı için...Ya da koymak istemediği için...

yeniyi görmedigi için

yeniden korktugu için

yeninin ne getirdigini bilmedigi için

eskinin yerine koyacak iyi bir şey bulamadığı için.

Eskiden daha mutlu olduğu için...mutsuzu geçmişi kimse özlemez

İnsan sürekli atılım halindedir hep yeni bilgiler alır ve sürekli bilge beceri ve pratiğini geliştirir,ancak bir yandanda geçmişini hep özlemle anar şöyleki atıyorum ağrı dağına tırmanıyorsunuz her metre yükselişti ufuk biraz daha genişliyor,farkında değilsiniz zirveye varmışsınız ama halen başladığınız noktayı düşünüyorsunuz,bilmem anlatabildimmi.

kendisinin de birgün eskiyeceğini bildiği için özler eskiyi.. belki eskidiği zaman özlenmek için .. tıpkı eskiyenleri özlediği gibi..

şu ana dair pişmanlığı olan insanlar özler geçmişi.. geçmişin büyüsü farklı gelir insana.. çünkü innsan yaşadığı andan hiç mutlu olmaz hep şikayetleri vardır..

insan, geçmişi değiştiremez, geleceği tümüyle planlayamaz ve içinde bulunduğu anın kıymetini bilmez. ama şimdi olduğu yerden geçmişe bakınca özler, şimdi' yi değerlendirmekten daha kolaydır çünkü...

Kaybettiği için.

Kaybedilenler de hep değerli olduğu için...

eskiyi geçmişi özlemek; herşey o anda yaşandığında güzel olduğu için eskiyi özler.Belkide 10 yıl sonra bu günü çok özlüycem

eski,eskiden sonra yaşanandan daha görkemli ya da şimdisi geçmişinden daha sönük olduğu için belki de

Kaybettiklerimizden dolayıdır sanırım eskiye özlem. Hatırlarız onları mutlu oluruz eski günlere dönünce. Mesela ben 10 yıl öncesini çok özlüyorum çok...

geçmiş geçmişte kaldı anı yaşa..

eski bir evin puslu salonunda bir gece yarısında yağan yağmurun ve akabinde gelen ilhamın tadı başkadır da ondan..eski bir fotoraf bazen herşeyi anlatır..özüne dönersin..bazen eskiyi yırtıp atarsın ama sonra tekrar dönüp baktığında gidip alırsın o eskiyi;bağrına basarsın..

özlenen eski değil aslında özlenen eski insanlar... birbirlerine kardeş gözüyle bakan, yaptığı işi en iyi şekilde yapan insanlar vardı bizim özlemimiz onlara. insan eski evlere baktığında nasıl hayretler içinde kalıyor, yüksek yüksek tavanlar işlemeli kapılar, avlular hiçbirşeyden kaçılmamış herkes üzerine düşeni yapmış marangozu kapıyı güzel yapmış çatıcısı çatıyı...

oysaki şimdi yapılan binalara bakıyoruz herşey standart el değmemiş makineler değmiş... özlem eski insanlara hani ben siftahımı yaptım onu da git karşıdan al diyen insanlara...

bir daha elde edemeyeceği için...

alışkanlıklardan kurtulamadığı için.. yeniye yeniliğe alışmak zaman istediği için..

Mutlu olamadığındaki eski anılardaki mutlu olduğu günlerin özlemiyle kavrulur.

insan büyüdükçe acılarla yüzleşir.

bu yüzleşmeler içini acıtır.zor gelir.

ve her acı bir öncekine göre daha çok mücadele gerektirir.

onun için insan o eski günlerdeki rahat günleri ister.özler.

özlenmesi gerekenler yalnızca eskinin mutluluk anları, rahatlık hisleri değildir muhakkak. Öyle yaşamlar ve zamanlar olur ki, insan heyecan duyma hissini özlemeye başlar birden. Pişman olacak şeyler yapmayı, kaygı duymayı, acı çekmeyi de özler durur acımasızca...