Gönül Sandığı

Eskici? olmalı insan... Kendinden önce yaşayanların

eskilerini toplamalı ve rehber etmeli kendine...

Belki o zaman, türlü türlü hata ve kusur eklemez defterine...

Meydana getirmeli çekiştire çekiştire. Önce lal etmeli, sonra bıktırana kadar konuşturmalı. Susmalar kar kalmamalı. Anlayan birileri de olmalı. Bugün konuşmalı, konuşturmalı tüm deli cümleleri. Susmak yok bugün, geçmiş günlerden kalanların tadı kalmışsa hala, yansımışsa bugüne, aldırmamalı. Bugün inadına geveze olmalı bir yanı suskun yüregin...

Her gece hezeyanlarla yüreğime oturan masallara sulh gelsin

isterim ki her gece yalnızlığı üstüne yürüyenlere madalya verilsin

ve ben isterim ki

birbirini bulamayan insanların ruhlarına af gelsin.

Çoktan unutulmuş gibi

Zaman'ın mekanın kölesi olmuş sanki

Gönül sandığıma bu gün bu türkü düştü..

Ervah-ı Ezelden

http://www.youtube.com/watch?v=dR8enIV2GWw

susman için daha kaç kelimenin kalbini söküp

kaç masalın kanadını kıracağım ey gönül...

Ruhum, pervasızca dönen dünyanın penahı gibi ...

Hep yoğun yaşadım her şeyi, tıpkı doğup büyüdüğüm şehrim gibi. Acılarım, sevinçlerim kahkahalarım hatta zılgıtlarım..

Üç gün üç gece düğünlerim,

Haftalarca süren tepkilerim,

Yıllarca süren matemlerim oldu.

Oldu da, olan kime oldu..

Ya en dipteydim kadehlerin,

Ya da en üstündeydim denizlerin,

Kıyısında buldum kimi zaman hayatın, kimi zaman da boşa kürek çektiğim bir sandalda..

Çığlıklarım hep geri döndü, duvarlarıma çarpa çarpa,

Uzun lafın kısası, limoniyim hayatla baya baya!

Boşa koysam dolmuyor, doluya koysam almıyor.

Bir çıkar yol da artık bulunmuyor.

Ya o çekecek fişimi hesapsızca,

Ya da ben vuracağım onu, alnının ortasından..

Neyleyim özünde iyi birini

Sözünde bir olmadıktan sonra,

Söz ki, özü yansıtan

Öz ki, söze senet olan..

Asit dökülmüş nice anıların çığlıkları kaldı sadece geriye.

Ruhlar yorgun. Yıkılmış kentim kadar yıkığım şimdi. Tütünümü sardım ama yakmaya

çekiniyorum... Çok dumanlar gördü çünkü göğü bu kentin.

Sarıp sarmaladık acıları nicedir. Bak geldik tekrar kanatmaya.

Ey kentim,

Ey çocukluğum

Anılarım... Çiğdem kokulu baharlarım...

Lâl oldunuz birer birer!..

Toprağım sen ses ver bari.

Kaç kurşun yedin kaç yağmurlu gecede.

Kaç sancılı doğuma şahit oldun

Ölüyü mezarda dirilten kaç ayaza tutuldun.

Tuz bile basamıyoruz artık yaralara.

Tutulduk,ruhsuzlaştık.. bitip tükendik aslında...

Bak geldi haziran, yine de üşütüyor bu sıcaklık. Üşüyoruz iliklerimize kadar.

Ruhunu kaybeden kentlerden geriye, şiirlerini kaybetmiş şairler kaldı.

Kaçak tütün kokmuyor artık parmakları dengbejlerin

Ne yana baksam hiçlik!..

Ölüm kol gezdi ölülerin üstünde..

Önce onlardan başladılar!..

Kimbilir, kaç sancılı gecede dirilip dirilip tekrar öldüler..

Öldüler de, bir gömeni göremediler...

"Biraz zaman geçsin her şeyi unutacaksın.

Biraz daha zaman geçsin, her şey seni unutacak..."

Yeniden su yürüdü, dalıma yaprağıma

Bir bakışın can verdi, kurumuş toprağıma

Erdem Bayazıt

Uzun zamandır dinlememiştim....

https://youtu.be/F41-2TLFkuM?si=KieTrEjo5OCVQiKi