Güncelin Güncesi

https://www.youtube.com/watch?v=CippydoAh7E&t=14s

Yada güncemize yeni hikayeler yazarız.

illa ki nefes alıp vermemiz sürdükçe; hikayelerimiz yazılacak.

rüzgarın esmediği yer var mı diye soruyor Anka kuşu..

Birine adanmanın,

Kendi hayatımdan kaçmanın bir yolu olduğunu anladım..

Kendimi düşünmekten çok daha kolaydı,

Başka birinin mutsuzluğunu düşünmek ve mutlu etmeye çabalamak..

Uzun yıllar boyu...

Yitirilen bir ben.. kaybedilen yalnızlık..

Toplasam mahallenin çocuklarını; Taşlatsam kendimi kefarete düşer mi.?..

Kendiyle yüzleşmesi zordur insanın. En ağır bedeli ödemek de bununla başlıyor.

https://youtu.be/Z16jtRZDjvs

Haftaya izne ayrılıyorum; Kim bilir izinde ruhumu toparlar, eteklerimden saçılanları bir araya getirebilir tarihe not düşebiilirim. Siyah kar'ın arkasından benliğimi kırdığım Babilimi yıkan ruhum sevgimim acısını affetirebilir yeryüzüne.. Sahi dokunabilir miyim Yağmurun yüreğine...

66. SONE

Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,

Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.

Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,

Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,

Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,

O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,

Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru,

Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,

Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,

...

William Shakespeare

Yeryüzünde hala güzel yürekli naif insanlar var..

Yaşıyor muyum?

Yolcusun ve bu dünyadan geçiyorsun .

Ne varsa Günceye dair hep güncel kalır insanın ruhunda...

Tıpkı yağmurun yüreği gibi..

Bilir ki rüzgar hiç durmadan yeryüzünde esip durur.

Bundandır kulağı durmaksızın çınlar..

Ve yağmurun yüreğine başı öne eğiktir.

yağmurun yüreği dedim ya; biliyor musun?

Tolstoy diyor ki;

"Sadece derin sevgisi olanlar, derin acıları hissedebilirler."

Dostoyevski de onu şöyle destekliyor;

?Büyük bir akla ve derin bir yüreğe sahip olanlar için acı çekmek kaçınılmazdır.?

sevgili günce;

yaşamın anlamı diyordun ya

hep arayıp , bulduğunu sanıp

bulamadığını anlayıp hep yeniden aramak zorunda kaldığın mı?

oysa

yeryüzüne düşen ne yağmur tanesi nede kar tanesi birbirine benzemez..

bilmeni istedim.

Kapı olmak demek, hem geçit hem sırdaş olmak demek. Biz sabit kalırız ama içimizden geçen herkesin hikâyesine tanıklık ederiz. Zamanın, insanların, düşüncelerin gelip geçişini hissederiz. Kimisi aralayıp bakar geçer, kimisi içeri girer, bir parçasını bırakır bizde.

Çirkinliğimden kurtulmaya çalışırken;

Bilmek kesiyor . Keskin bıçak misali, yollarımın üzerindeki taşları, kalbimin içindeki taşları, aklımdaki taşları , hayatımdaki taşları ayıklamakla geçiyor ömrüm.. Yeryüzüne nasıl da aldanmışım..

kaç kapıdan geçeriz ki dünyada

han kapısı ekmek kapısı ev kapısı araba kapısı

cennetin kapısı cehennemin kapısı

biz de anahtar yok ama her kapıya neden yükleniriz ki

yorgunum ustaa fikirlerim bedenime ağır

şimdi menzilimde bir han kapısı dibine oturup bir kahve içmelik sefa süresim var

şekeri az acısı bünyeme fazla olandan.. boşuna demezler kahve ayıltır denemeli insan..

Belki biz, eski bir tapınakta yitip gitmiş bir kapıyız. Taşlarımızın arasına hiyeroglifler kazınmış, zamanla yosun tutmuşuz ama hâlâ geçit vermeye hazırız. Bir zaman yolcusu yaklaşır , parmak uçlarıyla dokunur benliğimize.

Kalbini sakinleştir

Burası sadece dünya,

nereye varsan varamadığın yerdesin.

Yağmutrun yüreği değil midir; buğu ki camların ortasın da kalp yağtığımız..

Biliyor musun?

özlem , özleneni özlenmesi gerekmezken de özlemek olduğunu..

biliyorum buna anlam veremiyorsun...