Hayal kırıklığı

"Hayat denilen bu yolda çıplak ayakla yürümeyeceksin. Yoksa hayal kırıklıkları ayağına batabilir."

....

Hayal kırıklıkları nereye dönsek yüreğimize batıyor. Unutulmaz,kapanmaz yaralar açıyor. Acısı bir yumru misali içimize oturuyor. Gözyaşlarımız şahidimiz oluyor. Kalemlerimiz hakimimiz oluyor. Kimi zaman kırıyoruz o kalemi. Kimi zaman eski bir dost gibi saklıyoruz.

sükut-ı hayal mi diyorsunuz yani..

önceleri nefes almak bile işkence gibi gelir..sanki yaşamın filmi acımızın şiddetinde bir depremle kopmuştur..artçılar,şoklar,panik ataklar,kabuslar..öğütler,nasihatler..hep bayat ve yavan gelen tümceler...

ne gariptir ki en cok canımızı acıttıgı zamanlarda bile sığınmak istediğimiz yer kendi enkazımızdır..tam da hayalimizin kırıklığının enkazı..orayı öylece bırakıp başında bir ömür ağıt yakmak ,ağlamak da bizim tercihimizdir..değerli ve sağlam kalan yanlarımızı toplayıp enkazı temizlemek de bizim yüreğimizde saklıdır..

samimiyetimle söylediğim sözlere verilmeyen cevaplarla...

yanlış anlaşılan uzak durmalarıma yapılan yorumlara...

ve dahi bu kadar samimiyetsizliğin içinde nasıl samimi kaldığıma olan kızgınlığıma...

kırgınım.

beni ne çok hayal kırıklığına uğrattınız...

Hayal kırıklığımıydı yaşananlar,yoksa kırıkmydı zaten hayaller.

En büyük acı değer verdiğin kişinin seni hayal kırıklığına uğratmasıdır. bu ne acı ve keder.

Hiç beklemediğin, ummadığın bir şeyin aniden seni karanlıklarda koyması.

yüreklerimiz yaralı duygu arenasında

dövüştükçe yenilen arzularımızın esiriyiz biz

umutlarımız hep öteler diyarında

düşe kalka yaralanan egolarımızın esiriyiz biz

yalanların söylendiği masallar diyarında

büyütüle büyütüle gerçeklerin acısını en derinlerimizde hissedenleriz biz

şimdi feryatlarımız daha da derinlere gömülmede bağırlarında

ahhhh işitmeleri fezada yankılanlarız biz

biz ki yardımlarına koşan doğada kimseleri olmayanlarız

her yanımız duygu seli paramparça yüreklerimiz

kan revan umutlarımız

tanrım hayal demlerimizi sahipsiz koma

ne geçmiş ne gelecek varsın olmasın

varsın gökyüzü başımızda dolanmasın

ayaklarımızın altından yeryüzü çekilsin

yeter ki senin lütfuna anımızı daim kılsın

kaf dağının ardında ki sevgili......

öyle hayallere dalalım ki bilinmemecesine olsun yaşam ezberlerimiz

çığırtkanlıklarımız cennetlerimizi cehennemlerimizi bertaraf etsin

ki ellerimizi uzattığımız dünyalarımız

sana sana ulaşsın ey Tanrım......

Hayallerin uzantısı kadardır, kırıklarının da büyüklüğü... Tıpkı bir fay hattı gibi...

?Öyleyse büyük hayaller kurmayacaksın kendim! Depremdeki sarsıntılara dayanabilmek için, fay tehlikesine uzak kuracaksın göçebe yüreğinin çadırını... Her bir tehlikede toparlayabilmelisin hayatın tüm iplerini... Yeni yerlerin, tehlikesiz limanların olmalı da, sen med cezirleri seviyorsun, çalkantılar yüreğinin depremi olsa da biliyorsun ki zikzaklar hala nefes alıp vermede olduğunun, kalbinin dostluğunun işareti...

Ya yetişmeye çalıştığın yerde

beklenmiyorsan..?

Bu ihtimal seni de mahvetmez mi..?

İbrahim Tenekeci