Şiir Paylaşım Alanı

FERYAD-I İSYANIM

Mem nelere gark olmadı zinin ateşi için

Ferhat dağı delmedimi Şirinin düşü için

Kusur ise her saniye her yerde seni anmak

Mecnun azmı yemin etti Leylanın başı için

Gözlerinin dokunduğu her mekan memleketim

Bakı verde uzamasın gurbetin esaretin

Ahmet Arif hasretinden prangalar eskitmiş

Beni böyle eskitense prangalı hasretin

Sana yine sana yandım Nesimi ile dün gece

Gözlerinle yüzüleyim bend olayım hallaca

Öyle hüküm duyurmuşlar Tanrılar divanında

Ha ben sana bağlanmışım ha Muhammet miraca

Cümle cihan güzellerin yüzlerine ben örsün

Gözlerin balyozu oldu içerimdeki örsün

Ruhumdaki fırtınalar merihi usandırır

Nuh'a haber eyleyinde gelsinde tufan görsün

Seslendiren : MAZLUM ÇİMEN

Gel gör beni aşk neyledi.

Derde Giriftar eyledi.

Özür dilerim ,yanlış yere açmışım başlığı.

Anlamıştım zaten :)):):):

ziyanı yok.

Olsun Fenerliler de edebiyatın başka türünü yapıyolar zaten

Önemli diil.

Alışkınız:)))

Danone Activa açın benden olsun luise :)

bu şarkı kimindi

şarkıyı b

biliyorumda söyleyenini unuttum

Bir kalem olsam ,

yazabilir miyim seni

sayfalar boyunca,

Üzerine noktalar koyabilir miyim?

umutsuzca..

Kralayabilir miyim

seni anlatan mısraların üzerini.

Silebilir miyim seni sayfalardan,

Seni kalimin en derin yerine yazdım

Ya seni kader denilen sayfalara

yazarken kalemim kırılırsa

Sen devam eder misin...???

Gidişin dönüşünün habercisi olmasa daha çok yaralardı belliki? Masum iç çekişlerim ve olamayışına üzüldüğüm anlar.. Düşünüyorum olabildiğince ve yetebildiğince düşünüyorum? Ruhu kıyametmidir içimde çıldırasıya köpüren? Yoksa boşluğumudur bendeki sensizliğin? Mevsimler boyu sevmeli seni? Yüzyıllar boyu, usanmamacasına?.. Varlığınla yokluğun arasına sıkışmış kalmışım? Sağıma baksam bilmediğim bilmek istemediğim sen? Soluma baksam cesaretsiz,ürkek ben? Çıkış yok sevgili, çırpınışlarım çaresiz? Yokluğun kanıyor sevgili, devasa bir yara bu.. Kan ter içinde ruhumun çağlayanları,, Ruhum ağlıyor,sen ağlıyorsun içimde?. Bu gece yüreğim haykırıyorsa seni , susmalı evren,, Susmalıki duymalısın beni o uzak kentin soğuk akşamında.. Hüzün duvarları ördüm bu akşam,, Bu akşam benden gittim? Bu akşam sen oldum, mağrur gururun ardındaki çocuk ruhlu adam,, Saçlarını tara ey akıl,,gidiyorsun benden? Vedalaş bendeki ürkek benin kudretiyle.. İlk sedadır ondan gelen intiharına sebep..

Rengim

Gece ve gündüz gibiydiniz

Bense tan yeri aranızda

Siz yakınlaşamazken

Ben ikinize birden sahiptim aslında

İkinizin bir parçasıydı benim sahip olduğum

Ama hiçbir zaman hükmedemeyecektim bütün varlığınıza

En güzel anlarınız

En karanlığınız ve en aydınlığınız

Uzaktı bana

Sönüklüğün kontrastıydım ben

Ve ben adı hiç geçmeyendim

Çünkü insanlar siyah ve beyazı severler aslında

Grilerse sadece benim gibilerin rengidir

Edep Yahu

Edep yahu! ...

Edep;

ağlayabilmektir ağlanılacak yerde

insanlığın üzüntülerine,dertlerine...

bazen gülebilmektir insanların yüzüne edep

güneş gibi...

...

Edep;

müminliğini idrak edip umutla bakabilmek

geleceğe edeple

saadet devrini hatırlamak, hatırlamak neki unutmamak

yaşamaktır edep

...

Edep;

takatin yettiği kadar haykırmak nefsine sessizce

edepsizler duyana kadar

gözyaşıyla yüzü yıkamaktır edep

...

Edep;

kuranın sesini duyabilmek duyurabilmektır edep

gönlüne sindire sindire her zerresinde

secdeye başkoymaktır gecenin bir yarısı...

...

Edep;

hülyalarında sadece onu görebilmektir...

ona ümmet olabilmektir edeple

ve sevebilmektir yaratılanı

yaratandan ötürü

...

en zor anında

ümidini kaybetmemek

paylaşmaktır medinedeki paylaşma gibi

imanın yaldızıdır edeb

ciddiyettir edep latifeyi unutmadan

Dalkavukluğa kafa kaldırmaktır edep

...

Edep;

islam deryasına atabilmektir kendini

fedakarlıktır aşktır edep

dost kalabilmektir Allah dostuyla

amanete sadakattır edep...

bazen susmaktır gözyaşıyla edep

günahları tövbeyle yakmaktır edep

...

Edep yahu! ...Edep yahu! ..Edep yahu! ...

yyyaaa bu yazdıklarınız da şiirmi şimdi?

bazıları başkasının şiirini yazmış, bazıları saçma sapan şiirler yazmış, Allah bilir bunları yazanlar bide edebiyat mezunu falandır. ben turizm mezunu olmama rağmen benim yazdığım şiirler yanında necip fazılın şiirleri bile boynunu büker.

biraz daha güzel seviyeli şiiirler yazın yaa. bu ne canım olmuyoki böyle

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

Bu dalgalar arasında gidip gelişim

Bilge ve güngörmüş martılarla

Benim işim sevinç, aşk bana göre

Hele gün başladı mı sancılanmaya

Başıma gelenlerin hemen hepsi

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

Ölü resimleri gibi solgun yüzler karşısında

Duyarsız kalışım, hatta inatla susuşum

Boş tutkuların, anlamsız korkuların

Kirli yağmur suları gibi biriktiği

Akşamlardan güle oynaya geçişim

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

Dağların ve denizlerin durmadan devinişi

Beni çağırması bütün uzakların

Birdenbire rüzgârlarla uzaylara açılışım

Herşeyimin birden maviye kesmesi

İyileşmez çocukluğum yüzündendir

Sarı sıcak yazılar uzak

Dost uzanan eller uzak

Karanlıklar kurmuş tuzak

Benim sonum dünden belli

Haramiler sarmış yolumu

Güvercinler muhbir ucar

Telden tele fermanım gider

Benim sonum dünden belli

Gözlerim dolar kan sanırım

Betonlar boğar nefessiz kalırım

Şahidim yoktur

Perdeler örtük

İnanamassın ağlarsın

Geceler mi sen, benmi yorgunum

Mermiler mi sen, benmi yangınım

Düşlerim tutsak

Yüreğim sürgün

İçimde bir çocuk tedirgin

Suskunum vurgunum

tedirginim benim

haylanmaz uslanmaz

tedirgin...

Dağlarda kar yollar uzar

Yar belinden kollar uzar

Hasımlarım kurmuş tuzak

Benim sonum dünden belli

Müfrezeler sarmış yolumu

Menekşeler solgun açar

Dilden dile fermanım gider

Benim sonum dünden belli

Gözlerim dolar kan sanırım

Betonlar boğar nefessiz kalırım

Şahidim yoktur

Perdeler örtük

İnanamassın ağlarsın

:(

sensiz bu yollar bitermi bilmiyorum.. ama ben sensiz buralarda nefes alamıyorum.. sanmaki bu ten hala dimdik ayakta..

yokluğunla dökülen yıldızları sayarken geriye dönüp bakmıyorum sensiz kaç viran gün geçmiş diye..

:(

( anneemm özledim senii..)

Gittin...

Bir yıkım gibiydi gidişin

Sen adım adım uzaklaşırken benden

Çöküp kaldı bedenim olduğu yere

Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti

Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.

Kalkamadım...

Gittin...

Ay birikir yorgun düşüncelerimde

Alır götürür beni savişmelere

Fırtına gelir dağıtır geceleri

Alır savurur beni öpüşlere

Umudunu ver ellerimi okşa

Sevgilerden bir demet yap

Gülerek kokla

Aşklar açıdır hiç yaşanmadıkça

Yaşam ölümledir

Kalpler hiç atmadıkça

Ben uçamam sen gelmedikçe

Açamam içimi ak çiçeklere

Gün kararır ben uyandıkça

Atamam kendimi aç gözlerimden

Ölüm büyütür içimde sarhoşluklar

Düşer dilimden baharlıklar

Yaşam bütünlenir güneşler çekilince

Aşklar vurur hep benide

Umudunu ver saçlarımı okşa

Sevgilerden bir demet yap

Gülerek kokla

Düşler tatlıdır hep yaşandıkça

Neşelidir dünya

Kalpler hep çoğaldıkça

Ben uçamam günler doğmadıkça

Açamam içimi bulutlara

Gün boyanır gözler ağlayınca

Atamam rengini uzaklara

Karanlıklar çoğalıyor uykular uyanınca

Şışşşşşt... Konuşma

Ben uçamam gün doğmadıkça

Açamam içimi bulutlara

Karanlıklar çoğalıyor uykular uyanınca

Şışşşşt...Konuşma

Gün kararır ben uyandıkça

yanlızca bir kırıntıydın içime ilk düştüğünde

vakitsiz bir anda...

bilmediğim bir neden beni alıp götürdüğünde o yerlere

keder ve budalalıktan başka yaşamın bir anlamı var mıydı?

DÜNYANIN EN TUHAF MAHLUKU

Akrep gibisin kardeşim,

korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.

Serçe gibisin kardeşim,

serçenin telaşı içindesin.

Midye gibisin kardeşim,

midye gibi kapalı, rahat.

Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.

Bir değil,

beş değil,

yüz milyonlarlasın maalesef.

Koyun gibisin kardeşim,

gocuklu celep kaldırınca sopasını

sürüye katılıverirsin hemen

ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye.

Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,

hani şu derya içre olup

deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf.

Ve bu dünyada, bu zulüm

senin sayende.

Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer

ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak

kabahat senin,

- demeğe de dilim varmıyor ama -

kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!

1947

Nazım HİKMET

Ölümden sonra kalktığımızda, gülceğizim,

Bakmışız, her şey eskisi gibi,

Her şey nasıl bıraktıysak öyle;

Renkler, kokular, biçimler,

Yerli yerinde hepsi;

Ne desenlerde bir kayma,

Ne konturlarda geçişme.

Doğal büyüklüğünde şeyler,

Dağlar, dereler, gökler...

Suyun akışı aynı,

Havanın hafifliği, toprağın terkibi....

Yüzler, maskeler, kalpler,

Hepsi hatırda kaldığı gibi...

Ve önce sen uyanmışsın yine, gülceğizim.

Her sabah olduğu gibi,

Hafiften sarsarak omzumu

Yine sen uyandırmışsın

Bu ölüm uykusundan da beni.

Bakmışız, yine kör kütük sevdalıyız,

Yine aklımız fikrimiz birbirimizde...

Hem öyle yitip gitmişiz ki

Birimiz ötekinde,

Bakmışız, her şey, evet,

Hatırladığımız gibi,

Her şey yerli yerinde fakat,

Bir tek bizim yüzlerimiz,

Resimlerimiz,

Bir tek bizim kemiklerimiz

Karışmış birbirine:

Senin çene kemiklerin Benim yüzümde, gülüm,

Benim elmacık kemiklerim

Senin yüzünde!