Bir şehri özlemek...

ah Erzurum senden ayrılmak ne zor...ne kadar haklısınız, her köşesine anı koymuşum, çocukluğumu, gençliğimi yitirmek üzere olduğum herşeyimi...

yahu bu yazı çokmu duygu yüklü...

insan hiç gitmediği bir şehri özler mi??

ben acayip özlüyorum ve gitmek için neredeyse can atıyorum..neden bilmiyorum...

normal mi?

15 yıl yaşadığım şehri memlektimi orada yaşadığım günleri vs her şeyi özlüyorum.

hayallarimizde gidebildiğimiz şehirler vardır bir de...sınırlarını, kendi haritamızda, duygularımızla çizdiğimiz bir şehir... dilini anlatmak ve birilerine duyurmak istediğimiz bir şehir... bir hayalde kaldığı için, bir başkası tarafından hiçbir zaman yıkılamayacak, talan edilemeyecek bir şehir... hikayemdeki insanlar bu şehre tutkundu... ama ben bu tutkunun, hikayesi olan her insana, bir yerlerden seslendiğine inanıyorum...

üniversitede memleki özlerdik, denizini yeşilini

memlekete giderdik bu kezde okuduğumuz şehri

o dengeyi bi türlü kuramadık

ama sanırım bir şehri özleten şey yaşanılmışlıklar,dostlar,arkadaşlar,akrabalar vs

"Özlüyorum!!!O şehri mi yoksa o şehirde yaşanmış anıları mı ayırt edemiyorum...Şehrimin ruhunu özlüyorum...suyuna,havasına sinmiş ruhunu..."

İçinde yaşanmışlıklarım olmasa neden özleyeyim ki?Memeleketimi özlüyorum,ama gittiğimde eski tadı bulamıyorum.Çocukluğumun memleketini istiyorum ben.Bütün aile biraradayken,babam sağken,biz üç kardeş okula giderkenki halini..

Elazığ'ın Arıcak'ını,ordaki dostlukları, birliği, beraberliği özlüyorum ben.Bingöl'ün Karlıova'sını,karlı dağlarını, enjeksiyona gelen hastalarımı,aşı yapmak için ikna etmeye çalıştığım annelerle olan diyaloglarımı...

Yaşanmışlıklarımı özlüyorum demek ki..

bir şehri özlemek içindekini özlemeye bedel bir duygu:)

Peki bir şehri hem sevip hem de ondan nefret etmek nasıl olur limonum:)?

Bazen boğuluyorum bu şehirde, kötü anılar, yaşam yükü..

Bazen de kendimi buluyorum burada. Uzaklardan mahzun görünen Ayasofya'yı izlerken,boğazda demli bir çay eşliğinde martılarla sohbet ederken..

Dostum o konuyu ayrı bir başlıkda değerlendirmek gerek:)) neden neden diye sesini duyar gibi oldum:)) İstanbuldan bahsediyoruz değil mi:) orada yaşıyanların psikolojileri apayrı bir başlık hatta kategori:))

Aynen öyle. Bilahare senden bekliyoruz ilgili başlığı, biz nevrotik İstanbul sakinleri olarak, İzmir Hatun Kişisi:))

Körfeziniz hala o kadar kirli mi bu arada? :))

Yaşadığım şehri özlüyorum, bir,iki caddesini,deniz kenarını,ve en çokta otogarını özlüyorum...

Ben seni bulup, kaybettiğim bu şehri çok özlüyorum...

en yakınında olmak,en uzağa denk olurken; en uzakta en yakınlık kurulur bazen...

özlersin... bir şehir belki,bir mekan yada bir zaman... kendini özlersin aslında,özünü; sakladığın ve sakındığının belki kendinin bile farkına varamadığın o asıl seni...

antik,tozlu,sarımtrak bir şehirsindir belki... yada rengarenk festivalleri anımsatan bir mekanda parya bir vatandaş; kalabalığın tüm gürültüsünü yüklemiş yalnızlığına. yada şimdi'sindir, kaldırımlar ve sen. bir boşvermişlik belki, belki ölesiye bir tükenmişlik...

belki şehirsindir, belki sadece şehirde...

Limon kokulu şehri özledim.

Özledim.

En çok sahilini özledim...ayaklarımın kumlanmasını ..

Elbet şehirlerinde bir ruhu var. İnsan gibi. Çoğu insan kendisi için bir anlamı olan mekanlarda hisseder bunu.

Bir Sabah Tanıdık Bir Şehre Girerken

Bir sabah tanıdık bir şehre girerken

Sıcak ve dost şeyler düşünür insan

Tanıdık bir yatak bekler sizi

Bir çocuk yüzü gülümser anılardan

Dost şehirler, sevgili, anne şehirler

Nice anılar, nice mutluluklar yaşadım her birinizde

Delikanlı bir sevinçle sokaklarınızdan geçtiğim oldu

Kederli günlerim oldu aklımı yitiresiye

Sonsuz kareli bir film gibi

Yaşamım geçiyor belleğimden

Tekrar etmek duygusu

Her şeyi yeniden, yeniden...

Bir sabah tanıdık bir şehre girerken

Hüzünlü, tuhaf şeyler düşünür insan

Sadece o şehrin değil

Kendisinin de değiştiği duygusundan

peki insan hiç gitmediği bi şehri özler mi.özlüyorum

Bir şehri özlemek;

bir insana hasret türküsünü yakmaktır

bir şehri özlemek

ki görmediğin

durup durup yağmurun altında ıslanmaktır.

Bir şehri özlemek orada ki yaşanmışlıkları özlemektir. Sevdiğiniz, saydığınız insanlarla yürüdüğünüz yolları, oturduğunuz parkları, yaptığınız muhabbetleri özlemektir.

Fakat özlediğiniz şehre çok sık gitmeyin hala o şehri özlemeye devam etmek istiyorsanız. Çünkü zamanla anılar kararıyor, üstlerine daha taze yaşantılar ekleniyor ve eskinin pırıltısı sönüyor...

Bir şehri özlemiyorum; bir şehrin sokaklarında seni özlüyorum,

Bir şehrin sokaklarında seni özlemiyorum, yan yana yürürken bizi özlüyorum...

Yan yana yürürken vakit ayrılığa yaklaştıkça vuslatı özlüyorum...

Bir şehri özlemiyorum, o şehirde bizi özlüyorum...