Umutsuzluk

İngilizce olmazsa olmaz.Tecrüben varsa avantajına.Yaşın çok fazla değilse o da avantaj.

yeğenim akraba var hollanda da kağıt üstü evlenip vatandaşlık almayı düşünüyorum. bizim dayıoğlu. acaba anlaşılır mı?

Allah aşkına kaç senedir bu işin peşindeyim ezbere konuşuyorsun ya :D O kadar kolay olsa ülkede insan kalmaz. Keşke dediğin gibi olsa da yarın gitsem. Neyse bu son mesajım olsun bu konu özelinde. Bir gün göç edeceğim bu ülkeden yaşım kaç olursa olsun.

bilmiyorum bunun ne kadar çaba harcıyorsun ama harekete geçmeden ancak bizim burada yaptığımız gibi anca konuşuruz birşey yapmayız.

meğer çok insan varmış benzer şeyler hissettiğimiz. zamanında üniversite sınavında ilk 20 bine girmiş bir ee mühendisi olarak hak ettiğimin bu olmadığını düşünüyorum. kpss de 1 küsür milyon insanın içinde 3 bininci olmuşken hala atanabilir miyim acaba kaygısı yaşıyorsam bir yerlerde yanlışlık var demektir.

zaman zaman diyorum ki avrupada olup garsonluk yapsam burdan daha mı mutlu olurum acaba diye ama insan araştırınca garson olarak bile gitmenin ne kadar zor olduğunu anlıyor. Allah biz gençlerin yardımcısı olsun.

Kadroların hepsini Sağlıkcılar işgal etti geçen yıl umarım bu yıl biraz da mühendis alır devlet :)

konu 2 yıl önce kapanmış sanırım.Birkaç şey de ben yazmak istedim.

Çoğumuzun aile ve yetişme ortamı olarak okumak bir zorunluluk olarak bize adapte edildiği için okul bitti mi okumayı da bırakıyoruz.Çünkü zorundalığımız ortadan kalkınca o işe olan alakamız haliyle kalkıyor.Sonra da kendimizi alanımızla ilgili konularda güncel tutmuyoruz ve haliyle geriliyoruz.Böyle olunca da umutsuzluğumuz,başarısızlık düşüncelerimiz artıyor, meslekten soğumaya başlıyoruz.E diğer yandan da hayatımızı devam ettirebilmemiz için haliyle para kazanmamız gerekiyor.Bunun için gayretli,umutlu ve alanımızda sebat etmemiz şart...

Kimseyi eleştirme gibi bir niyetim yok onu belirteyim.Bizler mühendis olduk diyelim en azından bir ingilizcemizi iyi duruma getirmeyi akıl edemiyoruz.Sonuçta yabancı kaynaklardan gelişmeleri okuyup takip etmemiz yeni gelişmelere adapte olmamız gerekiyor.Alanımızla ilgili güncel konuları takip edip geri kalmamak için haliyle sürekli okumamızı devam ettirmemiz gerekiyor.

Kendi adıma yanlış planladığım şeyler;

Koyduğum hedefleri önemseyip tamamlamamak, sebat edememek

Yanlış zaman yönetimi

Yapacağım bir işin güzel taraflarına odaklanmadan kendimi umutsuzluğa götürmek

Dar vizyonla hayata bakma

Yaşadığım yetiştiğim ortamın sosyal ve ekonomik yapısını eksik analiz etmek

Açıkçası herkesin kendince hikayeleri var ;

Ben şunu belirtmek isterim dua alın ve dua edin.Bir yüreğe dokunma gayretinde olun.Onlara güzel tecrübelerinizi,savaşmaktan vazgeçmemeyi,mücadele ruhunu ,sebat etme alışkanlığını kazandırın.

Kitap okuyamıyoruz diyoruz hep ama hergün zorla da olsa okula gittik sonuçta ama kitap okumak zorla da okunsa devamlı okunduğunda bir zaman sonra artık vazgeçilmez bir rahatlama yolu oluyor.Önce sevdiğiniz kitapları hergün günlük 5-10 sayfa da olsa okuyun.Ama hergün okuyun 1-2 ay içinde zaten.5-10 sayfa olarak kalmayacak.

vay be 2 yıl önce yazmışım bu başlığa konu hortlatılınca gördüm ve hatırladım bu mesajımı. aralık alımında istediğim şehre ve kuruma atanmak nasip oldu bakalım bundan sonrası ne olacak. o kadar umutsuzluğun ve tükenmişliğin ardından emeklerinin karşılığını almak duygusu güzel şey tabi ama bir hayalin gerçek olsa bu sefer başka endişe edecek kafaya takacak şey buluyor insan mesela şimdi de bu kadar zamdan hayat pahalılığından sonra geçinebilmenin ne kadar zor olacağını düşünüyorum özellikle evlendikten sonra:)

bunu buraya yazmamdaki amaç karamsar ve umutsuz arkadaşlara belki bir nebze örnek olmasıydı haya bazen hiç ummadığımız anlarda beklemediğimiz sürprizler yapabiliyor önemli olan kalbimizi ferah tutmamız ve her zaman olumlu düşünmemiz. konu dışı olarak da bir tavsiyem bu konularda bakış açısını değiştirmek isteyen 'bilinçaltının gücü' kitabını okusun düşüncelerimizin hayatımızı ve yaşadıklarımızı nasıl etkilediğini çok güzel anlatıyor.

bu dediğinize de katılıyorum evet sistemin suçu var iş bulmanın bu kadar zor olmasında ama kendini iyi yetiştirmiş mühendislerin de iş sıkıntısı çektiğini görmedim hatta birçoğu özelde iyi paralara çalışıyor. hala üniversite okumakta olan ve buraları okuyan arkadaşlar varsa bölümü sevip sevmediklerini iyi gözlemlesinler seven insan zaten bölümü hakkını vererek bitiriyor güzel projeler yapıyor ve sonunda da iyi şirketlerde başlangıç yapabiliyor. bana da çok fırsat geldi büyük şirketlerden üniversitemin etiketi sayesinde ama bölümü çok severek okumadığım için mülakatları geçemedim oralarda anladım mesleği sevmenin ve kendini geliştirmenin önemini

üstad çok güzel bir konuya değinmişsiniz son cümlenizde.Mesleğini sevemeyen kendini nereye kadar ne amaçla yetiştirebilir ki.Amaç sadece para ise para az olduğu zaman sabredemez haliyle insan.Ama severek yaptığında sebat edip zaten zor anda dahi yılmayacak ve başarı da para da zamanla gelecektir.

Bizler normal olarak ilk sıraya parayı koyuyoruz,mesleği sevme boyutunu hesaba katmıyoruz.Severek yapmayınca madden düşük kazandığımızda doğrudan meslek haliyle bıkkınlık veriyor.

Mesleğini sevmeyen biri, torpili vs. de yoksa ne yazık ki bu işte başarılı olamaz. Eğri oturup doğru konuşalım şimdi. Bence yol yakınken sevdiği işi yapmanın zamanıdır derim