aslında hepimiz severiz istisnasız ....
ama sevginin türü belirtir kişiliğimizi çoğu kez farkına bile varmazsak..
ilk sevgi türü eğer sevgisidir ki çoğu kez bencil yanımızı ortaya çıkarır eğer gelirsen eğer alırsa eğer güvenirsen eğer ayarlarsan hep karşı tarafın eylem ve davranışlarının bize kattığı değere göre severiz..
ikincisi cünkü sevgisidir buda egolarımızın tatmini ve üstünlük kurma mücadelesinin göstergesidir seni seviyorum çünkü güzelsin çünkü bana iyisin cünkü geliyorsun gidyorsun yardım ediyorsun diye uzar gider...
üçüncüsü ve en önemlisi yada en olması gereken sevgiyse rağmen sevgisidir. bu çoğu kez kendimizden ödün vermemiz fedakarlık yapmamız gereken bi sevgi türüdür.. ama maalesef az rastlanır bi sevgidir.. çirkin olmana rağmen seviyorum gıcık olmana rağmen cimri olmana rağmen beni sevmemene rağmen gitmene rağmen işte asıl sevgi bu
iletişimsizlik daha ciddi anlamda kendimizle bir türlü yapamadığımız ve bu nedenle sürekli yalnızlık melakolik ve deprasyona girmemize neden olur oysa önce kendiyle konuşmalı insan kendini dinleyebilmeli ve anlayabilmeli..bu başardıktan sonrada diğer bireylere hem bu konuda yardımcı olmalı ve diğer bireylerin ona yaklaşmasına izin verebilmeli söz gelimi tüm insanlar diğerleri ile tanışmak konuşmak tartışmak ister ama nedense kimse ilk adımı atmayı denemez...arabaya bindiğimiz zaman yanımıza oturana hoşgeldin demek fena mı olur yada onun bize demesi bı manzaranın güzelliğini paylaşmak vb... yada daha can alıcı bir noktaya değinelim her kız ve erkek birbiriyle tanışmak ister ama nedense kimse cesaret edip merhaba diyemez diğerine ve diğeride ona ortam hazırlamaz çoğu kez arkadaşların bulduğu abuk subuk kişilerle tanışır yıpranırız...
ilgisizliğe gelince çoğu kez egomuza hitap etmeyen herşeye karşı duyarsız ilgisiz kalırız çünkü benmerkezci ve bencilizdir cahilizdir empatinin sadece adını biliriz dost sohbetlerinde mangalda kül bırakmayız ama yalnız kalınca aslında olmak istediğimiz kişiyi anlatmışızdır kendimizi değil çünkü aslında kendimizle barışık değilizdir... merak ediyorum kaçımız bır arkadaşımızın sırf kendi için kazandığı bir başarıyı kutlayıp ona bişeyler vermişiz...
herkese sevgiler ve saygılar size rağmen sevgisi diliyorm...
aslında hepimiz severiz istisnasız ....
ama sevginin türü belirtir kişiliğimizi çoğu kez farkına bile varmazsak..
ilk sevgi türü eğer sevgisidir ki çoğu kez bencil yanımızı ortaya çıkarır eğer gelirsen eğer alırsa eğer güvenirsen eğer ayarlarsan hep karşı tarafın eylem ve davranışlarının bize kattığı değere göre severiz..
ikincisi cünkü sevgisidir buda egolarımızın tatmini ve üstünlük kurma mücadelesinin göstergesidir seni seviyorum çünkü güzelsin çünkü bana iyisin cünkü geliyorsun gidyorsun yardım ediyorsun diye uzar gider...
üçüncüsü ve en önemlisi yada en olması gereken sevgiyse rağmen sevgisidir. bu çoğu kez kendimizden ödün vermemiz fedakarlık yapmamız gereken bi sevgi türüdür.. ama maalesef az rastlanır bi sevgidir.. çirkin olmana rağmen seviyorum gıcık olmana rağmen cimri olmana rağmen beni sevmemene rağmen gitmene rağmen işte asıl sevgi bu
iletişimsizlik daha ciddi anlamda kendimizle bir türlü yapamadığımız ve bu nedenle sürekli yalnızlık melakolik ve deprasyona girmemize neden olur oysa önce kendiyle konuşmalı insan kendini dinleyebilmeli ve anlayabilmeli..bu başardıktan sonrada diğer bireylere hem bu konuda yardımcı olmalı ve diğer bireylerin ona yaklaşmasına izin verebilmeli söz gelimi tüm insanlar diğerleri ile tanışmak konuşmak tartışmak ister ama nedense kimse ilk adımı atmayı denemez...arabaya bindiğimiz zaman yanımıza oturana hoşgeldin demek fena mı olur yada onun bize demesi bı manzaranın güzelliğini paylaşmak vb... yada daha can alıcı bir noktaya değinelim her kız ve erkek birbiriyle tanışmak ister ama nedense kimse cesaret edip merhaba diyemez diğerine ve diğeride ona ortam hazırlamaz çoğu kez arkadaşların bulduğu abuk subuk kişilerle tanışır yıpranırız...
ilgisizliğe gelince çoğu kez egomuza hitap etmeyen herşeye karşı duyarsız ilgisiz kalırız çünkü benmerkezci ve bencilizdir cahilizdir empatinin sadece adını biliriz dost sohbetlerinde mangalda kül bırakmayız ama yalnız kalınca aslında olmak istediğimiz kişiyi anlatmışızdır kendimizi değil çünkü aslında kendimizle barışık değilizdir... merak ediyorum kaçımız bır arkadaşımızın sırf kendi için kazandığı bir başarıyı kutlayıp ona bişeyler vermişiz...
herkese sevgiler ve saygılar size rağmen sevgisi diliyorm...
Lanet
