Şehzadeler Şehri *ManisA*

GENEL BİLGİLER4/P>

Yüzölçümü: 13.810 km²

Nüfus: 1.154.418 (1990)

İl Trafik No: 45

Batı Anadolu'da Spil Dağı ile Gediz Nehri arasında yer alan Manisa, Ege Bölgesinin ulaşım bakımından önemli bir noktasında bulunan zirai, ticari ve sanayi açıdan gelişmiş bir kentimizdir. Tarihi M.Ö. 3000 yıllarına inen ilde Hitit, Frig, Lidya, Makedon, Roma, Bizans, Beylikler ve Osmanlı uygarlıklarına ait izler bulunmaktadır. Tarih boyunca kültür ve sanatın yoğunlaştığı, ticaret yollarının geçtiği Manisa, kültürel ve doğal zenginlikleri ile ilgi çekici tatil olanakları sunmaktadır.

Manisa'nın tarihimizdeki önemide büyüktür

manisa ilimizide tanıyalım hem çok arkadaşım var manisalı degerli o insanlara da jest olmuş elleriniz saglık iren edit

sağol neslihanım Manisa'lılar güzel insanlardır

özü sözü bir güvenilirlerdir egenin sıcak insanlarına feda olsun

Manisa ilinin ilçeleri; Ahmetli, Akhisar, Alaşehir, Demirci, Gölmarmara, Gördeş, Kırkağaç, Köprübaşı, Kula, Salihli, Sarıgöl, Saruhanlı, Selendi, Soma ve Turgutlu'dur.

ne güzel insanın yüreginde insan sevgisi olması

Ahmetli ilçesi hakkında - Manisa

ESohbet.net Bilgi Arşivi : Ahmetli, Manisa ilinin bir ilçesidir. 9.500 nüfuslu ilçe halkı geçimini üzüm, pamuk, (kırmızı, tarhanalık, salçalık) biber, domates, tütün ve zeytin üretimi yaparak sağlar. Doğusunda Salihli BAtısında Turgutlu bulunur. Ege bölgesinin en verimli üzüm bağlarının Ahmetli ovasında olduğu belirtilmektedir. İlçede Celal Bayar Üniversitesinin bölümleri de bulunmaktadır. İzmirden oldukca fazla ulaşım bulunmaktadır. Bilgi Alınan Kaynaklar : Wikipedia

akhisar

manisa'ya bağlı bir ilçe. ilçenin yüzölçümü 1 713 kilometrekare, nüfusu 105.058 tir. ilçe topraklarında katırcı, karaoğlan, kılıç dağları bulunur. bu dağlar yer yer ormanlarla kaplıdır. güneyde uzanan akhisar ovasında ise zeytinlikler ve tütün tarlaları yer almaktadır. ilçe merkezi 33.156 nüfuslu akhisar kasabasıdır.

manisa'nın kuzeydoğusunda bulunmakta olan akhisar kasabası, manisa'dan 51 kilometre uzaklıktadır. bizanslılar devrinde "thyateria" adıyla kurulmuş eski bir şehirdir. istiklâl savaşı sıralarında yunanlılar tarafından tamamen yakılmış, fakat cumhuriyet devrinde tekrardan kurularak mamur ve hareketli bir kasaba durumuna gelmiştir. bağlar ve bahçelerle çevrili olan akhisar kasabası, zengin ovasında bulunmakta olan köylerinin ve civar kasabaların pazarı olmuştur..

ALAŞEHİR

manisa'ya bağlı bir ilçe. ilçenin yüz ölçümü 1115 kilometrekare, nüfusu 48.668 dir.

alaşehir, manisa'nın doğusunda bulunmaktadır. yüzeyi, güneybatıdan doğuya doğru uzanan ve çok geniş olan alaşehir ovasıyla ve 1.500 metreyi geçmeyen dağların yamaçlarıyla kaplıdır. halkı bilhassa bağcılıkla geçinmektedir.

merkezi olan alaşehir kasabası 11.537 nüfuslu bir kasabadır. afyon - manisa - izmir demiryolu üstünde önemli kavşak noktalarından biridir.

hellenistik devirde kral ikinci attalos tarafından kurulmuştur. 1390 yılında yıldırım bayezit tarafından alınarak osmanlı sınırları içerisine katılmıştır.

cumhuriyet devrinde her yıl bir miktar daha genişlemiş olan kasabalarımızdandır..

beni mes-ud eddin

sende olasın dosdum

(günün aydın gönlün huzur dolsun bidenem)

can dostum nedemek biz dostlarımızla güzeliz güçlüyüz mutluyuz

onlardan gayri hep eksiğizdir

senin de hep ama hep mutlu olmanı dilerim

eee ne duruyoruz haaydi mutluluğaaaaa

henüz çok eksik Manisa ama tamamlıyacağım katılarınızı beklerim dostum herzaman

:)

Demirci

İlçenin merkezi, eski çağlarda Lydia Bölgesi ile Misis Bölgesi arasında doğal sınır olarak kabul edilen Demirci Dağı'nın batı eteklerinde kurulmuştur.lütfü aksoy aşireti o zamandan beri ilçede varlığını sürdürmektedir. Yontma Taş, Cilalı Taş, Bakır ve Tunç devirlerini yaşamış yerleşim alanıdır.koca lütfü cilalı taş dönemini beğenmediğinden kısa tutup bakır çağına geçmiştir. Hitit, Frigo, Lidya, Pers, İskender, Bergama, Roma'nın ikiye ayrılmasından sonra Bizans (Doğu Roma) egemenliklerini tanıyan, yeni yerleşimlerle gelişen ilçe, Anadolu Beylikleri döneminde Türk egemenliği altına girmiştir. Bütün Anadolu'nun Türkleşmeye başladığı bir sırada Batı Anadolu'ya bir uç beyi olarak atanan Saruhanoğulları Gaza ve Cihad geleneği ve fethedilen yerlerin fethedenlere yurt olarak verilmesi geleneği içinde, Demirci ve Çevresi 1310 yılından sonra Karesi egemenliğine girmiştir.

Karesioğullarının Osmanlı'ya bağlanmasından sonra Yıldırım Beyazıt, Saruhanoğlu Hızır Şah'a Demirci, Adala, Gördes, Kayacık ve Kemaliye taraflarının yönetimini bırakmıştır. Hızır Şah döneminde Demirci,icikler Borlu ve çevre köylerinde birçok vakıf yapılmıştır. Kültürel yatırımlar gerçekleşmiştir. Osmanlı belgeleri Hızır Şah'ın adından da çok söz etmektedir. 141O'da Hızır Şah'ın öldürülmesiyle Devlet Han'ın oğlu Yakup Bey, Demirci'de hüküm sürmüştür. Saruhanoğulları'nın hâkimiyetinin 1412'de sona ermesi sonucu o tarihten 1920 tarihine kadar, yani Yunan işgaline kadar Osmanlı egemenliğinde kalan Demirci, Saruhan Sancağı'na bağlı olarak 1595 yılına dek veliaht şehzadelerin yönetimi altında bulunmuş bir kaza merkeziydi.

İlçe, Ege Bölgesinin iç batı Anadolu bölümünde yer alır. İl Merkezi'ne 165 km uzaklığı nedeniyle diğer ilçelere nazaran en uzak ilçe konumundadır. Doğu ve kuzeydoğusunda Kütahya, kuzeyinde Balıkesir ili ile sınır teşkil eder ve güneyinde Manisa ilçelerinden Selendi, Kula, batısında ise Gördes ile kısmen de Köprübaşı ilçeleri ile çevrili bir konuma sahiptir. Kapalı havza konumunda olan ilçe; Simav Dağları ve 1475 m. yükseklikteki Akçakertik Sırtı, 1487 m: yükseklikteki Türkmen Dağı, 1535 m yükseklikteki Asi Tepesi bulunmaktadır. Ayrıca Demirci Simav Dağlarında Damcık, Ziyaret Tepe 1795 m. yüksekliktedir. İlçede kuzeyden güneye akmakta olan Demirci Çayı bulunmaktadır. İlke çayının kollarını ise Asi Tepesi dağının güney ve doğusuna düşen sahalarda sırayla Gümele Deresi, Değirmen Dere ve Iklıkçı Derelerinin birleşmesiyle Alaağaç Deresi ve nihayet daha doğuda Minnetler deresi oluşturmaktadır.

Bir Manisa ilçesi olmasına rağmen kültürel yapısı Kütahya'ya daha yakındır. Zaten Demirci ilçe merkezi Kütahya il sınırına 20 km uzaklıktadır.

Ekonomi [değiştir]

Başlıca geçim kaynakları az miktarda hayvancılık ve tarımdır. Tütün ve üzüm başlıca tarım ürünleridir. Bunun dışında öğrenciler ekonomiyi oldukça olumlu yönde etkiler. Ayrıca dünyaca ünlü halı fabrikalarıylada ekonomiye büyük katkıda bulunur.anadolu.Manisa?nın Demirci İlçesi?nde dokunan ve toplam büyüklüğü 15 bin 650 metrekareyi bulan halılar, Yemen?in Başkenti Sana?da bulunan Devlet Başkanı Ali Abdullah El Saleh Camisi?ne bir ayda döşendi. Demirci el halısı üretiminde kullanılan aletler. Kirkit, makas, çakı

Gölmarmara: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 16.729 olup, 10.976?sı ilçe merkezinde, 5753?ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 9 köyü vardır. İlçe toprakları hafif engebeli düzlüklerden meydana gelir. Doğusunda Demirci Dağları, güneyinde Marmara Gölü yer alır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri, tütün, çekirdeksiz üzüm, buğday, arpa, kavun, karpuzdur. Gölde başta sazan balığı olmak üzere çeşitli su ürünleri avlanır. İlçe merkezi, Demirci Dağları eteklerinde düz bir arâzide kurulmuştur. Akhisar?a bağlı bucak merkeziyken, 19 Haziran 1987?de 3392 sayılı kânunla ilçe oldu. Belediyesi 1923?te kurulmuştur.

Gördes: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 38.853 olup, 9767?si ilçe merkezinde 29.086?sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 59 köyü vardır. İlçe toprakları dağlıktır. Kuzeyinde Kepez Dağı, kuzeydoğu ve doğusunda Demirci- Simav Dağları, güneydoğuda Çomaklı Dağı, orta kısımda Gördes Çayı Vâdisi yer alır. Gördes Çayı Vâdisinde Gediz Ovasının bir bölümü sayılan Gördes Ovası vardır. Dağlar iğne yapraklı ağaçlardan meydana gelen ormanlarla kaplıdır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri, buğday, arpa, ayva, zeytin, kiraz, susam, tütün ve baklagillerdir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır. En çok koyun ve sığır beslenir. Kızılçam ormanlarında reçine üretimi yapılır. Halı dokumacılığı gelişmiştir. İlçe topraklarında feldispat, mika, linyit ve uranyum yatakları vardır.

İlçe merkezi Gördes Çayı kıyısında yer alır. 1940?taki toprak kayması neticesinde oturulamıyacak hâle gelen ilçe, sağlam bir arâzide yeniden kurulmuştur. İl merkezine 108 km mesâfededir. Belediyesi Cumhûriyetten önce kurulmuştur.

Kırkağaç: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 45.608 olup, 21.421?i ilçe merkezinde, 24.187?si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 10, Gelenbe bucağına bağlı 21 köyü vardır. Yüzölçümü 543 km2 olup, nüfus yoğunluğu 84?tür. İlçe topraklarının büyük bölümü ovalarla kaplıdır. Güneybatısında Soma Dağı yer alır. Başlıca akarsuyu Bakırçay?dır.

Ekonomisi, tarım ve mâdenciliktir. Başlıca tarım ürünleri kavun, karpuz, buğday, zeytin, üzüm, arpa baklagiller olup ayrıca az miktarda tütün, mısır, pamuk ve susam yetiştirilir. Kavunu ülke çapında meşhurdur. İlçe toprakları linyit, yatakları TKİ?ye bağlı Garp Linyitleri Müessesesi tarafından işletilir. Zeytinyağı, çırçır ve tarım araçları üreten atölyeler vardır.

İlçe merkezi Soma-Akhisar karayolu üzerinde yer alır. Doğusundan Bandırma- İzmir demiryolu geçer. İl merkezine 73 km mesâfededir. Eski bir târihe sâhib olan ilçe, çok sayıdaki câmi ve minâreleriyle dikkat çekicidir. Balıkesir?e bağlı iken 1880?de Manisa?ya bağlanmıştır. Belediyesi 1888?de kurulmuştur.

Köprübaşı: 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 15.847 olup, 5816?sı ilçe merkezinde, 10.031?i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 18 köyü vardır. İlçe toprakları orta yükseklikte engebeli arâziden meydana gelir. Kuzeyinde Demirci Dağları yer alır. Demirköprü Barajının bir kısmı ilçe sınırları içinde kalır.

Ekonomisi, ormancılık ve hayvancılığa dayalıdır. Kızılçam ormanlarında reçine üretimi yapılır. Halı dokumacılığı gelişmiştir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir kaynağıdır. Tarıma müsâit yerlerde buğday, üzüm, zeytin, kiraz yetiştirilir.

İlçe merkezi Demirköprü Barajı kıyısında yer alır. Demirci-Sâlihli Karayolu ilçeden geçer. Gördes, ilçesine bağlı bir bucakken 9 Mayıs 1990?da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu. Belediyesi 1968?de kurulmuştur.

Kula: Merkez bucağına bağlı 39, Gökçeören bucağına bağlı 10 köyü vardır. Yüzölçümü 960 km2 olup, nüfus yoğunluğu 50?dir. İlçe toprakları Gördes-Uşak Platosunda yer alır. Başlıca akarsuyu Gediz Irmağıdır.

Ekonomisi tarım ve dokumacılığa dayanır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa ve üzüm olup, ayrıca az miktarda tütün, mısır, susam, zeytin ve kiraz yetiştirilir. Hayvancılık ve halı dokumacılığı gelişmiştir. Meşhur Kula halıları ev tezgahlarında ve iş yerlerinde dokunur.

İlçe merkezi, Ankara-İzmir karayolu kıyısında kurulmuştur. İl merkezine 118 km mesâfededir. İlçedeki 18 ve 19. asırlardan kalma 300?den çok Kula evi 1979?da sit alanı olarak ilân edilmiş ve korunmaktadır. Belediyesi 1877?de kurulmuştur.

kula sokakları tipik ege dar ve samimi sokaklar seslensen duyulacak nitelikte