O'na de ki;

O'na de ki, kırk nasihattense bir musibet iyidir.

O'na de ki;diri diri ölmeyi yaşadım nen...Umarım sende yaşamazsın aynı duyguyu...

ona de ki. seni burda buldum, sen gittin ben kendimi kaybettim.

Ona de ki: bu kadar cümlenin sebebi kimdir?

De ki O'na;

Ne Kafdağı'nın ardındaki Zümrüdü Ankaydın

Ne de bir masal perisi...

Az bilinen yanı bir türküydün

Gün geldi,

Herkes söyledi seni...

Acımı içime batırıp

Sustum..

Gerçekler , bu kadar arka arkaya gösteriliyorsa belki de artık görmeli...

Rüzgardan rüzgara savruluyor. Ve kim bilir kaç rüzgarın daha peşine düşecek...

kısır bir döngünün içinde...

Meğer kapısı herkese açıkmış. Duvarları sadece bana...

Insan kırıldıkça sevmekten vazgeçmezmiş. Göstermeyi bırakırmış..

Baştan yenildiğim bir savaşın içindeymişim.

Kül oldum. Artık savrulma vaktidir...

Bir şey söyleme;

Galiba en iyisi böyle..

İnsanın bir karakteri bir duruşu olmalı, saygı denilen şey böyle kazanılır. Söylediği ve yaptıkları birbirini tutmuyorsa , saygınlığını kaybedip kendi yokluğunda kalmalı.

Herkese ışık olana karanlık kalmalı....

ona de ki ;

ben ona tutundum

bu zor günleri böyle atlattım

Şimdi sen yoksun

Senin ayağın bastığı her yerde bir güzellik bir neşe var da

benim içim neden hep karanlık böyle

Ona de ki ;

Sırtında yük olduğumu hissetirmesin bana.

Bu kadar yakın olup sonsuzluk kadar uzak olması.....

Ona de ki kelimeler de yorulur bazen