Kurumsal Şirketlerle Patron Şirketleri Arasındaki Belirleyici Özellikler....

thanks

Kurumsal şirketlerde çalışanlar için söylüyorum,genel müdürlük bünyesini görmemiş hiçbir çalışan kurumsal bir şirkette çalışıyorum dememeli öyleki önemli bir kurumsal yapının genel müdürlük bünyesinde 1 saatte dahi yerine göre neler neler olur yaşamayan bilemez.Örneğin bir bankanın genel müdürlüğündeki çalışanın,bölge müdürlüğündeki çalışanın ve şubesindeki çalışanın psikolojileri oldukça farklıdır,genel müdürlüklerde politikalar daha hızlı hissedilir,çalışma süreçleri çok daha hızlıdır,kurallar çok daha sıkıdır,personel ve müdürler arasındaki ilişkiler daha resmidir ama bölge müdürlükleri ve şubeler bazı konularda daha bağımsız gibidirler heleki şubeler adeta farklı bir şirket havasındaymış gibidir yani personeller arasındaki ilişki ve işlerin akışı küçük bir patron şirketine yakın denilebilir tabi şubelerin bulundukları lokasyon ve iş yüküne görede durum değişir,birde teftiş süreçlerinde müfettişler gelince kurumsallık ve disiplin oralarda da hissedilir.

bi tanıdığım çok bilinen bir sigorta şirketinden,18 yıl çalıştıktan sonra maaşını ödeyemiyoruz diyerek adeta kovuldu.

şimdi bunun neresi "kurumsalcılık" bana söyleyin lütfen.

en güzel kurumsalcılık memurluktur.

patron şirketinde boyna yalarsınız . kurumsalda sadece işiniz neyse onu yaparsınız

Kurumsal şirketlerde performans değerleme ve denetimi açısından bakıldığında en ölçülebilir,kanallar satış kanallarıdır.Satış işini gerçekleştiren tüm personelin şirket politikalarınca aylık ya da yıllık bazda tanımlanmış belli satış hedefleri vardır,dolayısıyla da personel kendisine tanımlanmış aylık ya da yıllık hedeflerini tutturmak zorundadır,öyle ki bir satış personelinin gerçekleştirdiği satıştan genel müdürün bile haberi olabiliyor,bir satış personelinin satış konusundaki perfomansı bağlı olduğu birimin,bölümün,bölgenin ve departmanın performans durumunu dahi etkileyebiliyor.Tüm bu unsurlar düşünüldüğünde özelliklede satış süreci en zor olan,gerek teknik anlamda,gerek niteliksel anlamda fazla önemi olmamakla birlikte üstün yetenek gerektiren ürün ya da hizmetlerin satışından sorumlu personellerin şirketteki konumu tanımlanan afaki hedeflerle de mevsimlik işçiden pek farklı olmaz,personellerin çalışma süreleri oldukça kısa olur,işe alımlarda fazla eğitim düzeyi ve deneyim gibi özelliklerede bakılmaz zaten verilen maaş ve sağlanan yan haklar pek fazla değildir,genelliklede yeni mezun ve genç yaşta kişiler tercih edilir,ülkemizde genç ve işsiz nüfusun aşırı yoğun olması bu tarz ürün ve hizmetlerin ticari faaliyetlerini yürüten şirketler tarafından önemli bir potansiyel oluşturur,böylece 6-7 ayda bir satış personeli değiştirerek (sirkülasyon yaratarak) sürdürmek dahi şirketlerin gelişimini olumsuz yönde etkilemez.

Burdaki yorumları okudumda birtakım şeyler bana hiç yabancı gelmedi. Şu an bundan birkaç yıl önceki çalıştığım bir şirket aklıma geldi, çalıştığım şirket fazlaca büyük olmayan orta ölçekli bir patron şirketiydi, bu şirkette işe başlayışım öyle kolay olmuştu ki, üstünkörü bir mülakat süreci, iş teklifi ve birkaç gün sonrada işbaşı ancak iş hayatım boyunca böylesine farklı bir şirketle ilk defa karşılaşmıştım,öylesine tecrübeli ve donanımlı bir personel olmama rağmen çalışma hayatına yeni atılan bir personelmişim gibi kendimi hissetmeye başladım.

Patron sürekli personelleri izler, takip eder, işle ve sektörle ilgili soru yağmuruna tutar, sürekli test ederdi,elbetteki bu tavrı mesleki donanıma verdiği önemi gösterirdi ancak personeli bunaltacak düzeye gelirdi birde personeller arası ilişkilere de çok takılırdı öyle ki bu şirkette üretim performansı oldukça iyi olmasına rağmen mesleki bilgisinin zayıf olduğu ve antisosyal olduğu kanaatine varılan kaç personelin kısa sürede işten çıkartıldığına tanık oldum.

Özel sektörde özellikle de satış birimlerinde yetkilendirme ve hedef belirleme de belirgin iki ana strateji vardır, birincisinde yöneticiye şirket tarafından belli bir satış hedefi tanımlanır, yönetici personel alımında ve personel çıkartmada tam yetkilidir, yönetici tek personelle de hedefini tuttursa şirketin personel konusunda müdahalesi yoktur ancak yönetici çok satış yapabilecek personeli daha fazla elinde tutar, bu strateji bazı patron şirketlerinde yaygındır, ikinci stratejide ise yöneticilerinde, satış personellerinin de belli hedefleri vardır, yöneticinin yetkileri ve personelin sorumlulukları şirket politikalarınca belirlenmiştir, kurumsal nitelikli şirketlerde en yaygın stratejidir.

Türkiye'de kurumsal diye nitelenecek kaç şirket kaldı?