Tutunmak! Neye ve Nasıl?

tabiki kendimize güvenebileceğimiz tek kişi kendimiziz.

her şeye yetebiliyor muyuz peki?

Her şeyin tek ve gerçek sahibine tutunmak en güvenilir daldır,yasla sırtını O'na ve teslim ol,

bize ait olan bi bölüm yokmu peki?

Bize ait olan ne varki şu dünya da?

Yaratıcı'ya tutunmak en güzeli... O asla yalnız da bırakmaz, ihanet de etmez çünkü..

yaradana uzak hissediyorum kendimi bu aralr.. halbuki aramız çok iyiydi vakti zamanında ben ona yaklaşmak isteyene kadar. ne tezattır ki bunu istediğim zamandan bu yana daha bi uzaklaştığımı farkediyorum.. sorun bende biliyorum.. belki de haksız yere bir isyan *? biz değerlimiyiz gerçekten?

bence insan yaratıcıya tutunmalı sadece başkalarına tutunmamalı....çünkü tutubnduğunda bi insansa nihayetinde oda tutunmaya ihtiyacı olan biri olduğu için ve tutunacağı için o tutunmayı bıraktığında sizinde ona tutunmanızın anlamı olmayacak.ama yaratıcının tutunmaya ihtiyacı olmadığı için ona güvenerek tutunabilirsinz.

eller günahkar adlı şarkının sözlerini anımsadım..

"... Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan.

İçindeki çocuğa sarıl, sana insanı anlatır."

içimizdeki çocuğa ;)

tutunmak

inadına kendime

inadına kaybetsemde kendi içimdeki ben olabilme gücüme ve bitmeyen inanışıma,değerlerime sonu ne olsada dik duruşuma.

budur tebrik ederim örnek alınacak davranış. başka güç derken dini kavramlar galiba işin içine giriyor ama enel hak diyorum başkada bişi demiyorum...

elisya haklı tek tutunulacak yer yüce yaratıcı...onun harici tutunduğum heryerde benim elim kaldı kendim de buna dahil...

İnsan nasıl kendine tutunabilir ki. Bana mantıksız geliyor. Çünkü zayıftır insan, kendi dışında bi varlık olmalı mutlaka.

Bana göre insan sevdiğine tutunur. Her neyi seviyora. Bu varlık ; Allah olur, sevdiği olur, annesi olur, babası olur... Onu bilemem. Ama mutlaka birşey olur bu tutunduğu, yani kendisi olmaz..

dayama sırtını insana çünkü bir gün ölür

dayama sırtını ağaca çünkü bir gün çürür

daya sırtını allah a çünkü ne ölür nede çürür..

kendini bir tanısan insanın dünyadaki varlığını kendi gücünü bir keşfetsen öyle bir tutunursunki kendine ayet vardır ruhuna kendimizden bir paarça üfledik der Yaratan kendini küçük görmek ne büyük günahtır üstelik kendine değer vermeyen annesine babasına değer veremez kendini sevmeyen başkalarını sevemez bu kendini beğenmek demek değil aksine insan olmaya daha çok yaklaşmak. ne ağaca ne insana insan olana kendisi ve Yaratanı yeter

arkadaşlar öncelikle bir insan kendine güvenmeli karşısındaki kisiye saygı göstermeliki hayatın tadına varsın hayata sıkı sıkı bağlansın.

Deme şu niçin şöyle

Yerincedir o öyle

Bak sonuna sabreyle

Mevlâ görelim neyler

Neylerse güzel eyler

e.i.h

insan önce "kendi kendine" tutunmayı öğrenmeli. başkalarına tutunmak öyle kolay birşey ki, kolaya kaçmamalı insan :))

tutunulacak gücün ne kadar olduğunu bilip ona göre hareket etmeli.

tutunmak

kendine

tutunmay hayata

hyata tutunur gibi hataya

ve de hatasız olunmayacagına

bazen bir yürege

bazen bir gülen bebege

bazen kırık bir gönüle

bazen hüzne tutunurdum

bazen kendime

bazen başkasına

en çok da sevdiklerime

sevipte kıymetini bilmediklerime

tutunurdum

yüregimi tutunurdum

gözyaşıma tutunurdum

gözümden ırak gönül bahçemdekilere

bende emegi olanlara

emek verenlere

emegi boşuna gitmeyenlere tutunurdum

en çok da yaptıklarıma

yapamadıklarımada tutunurdum

bsir güvercin titrekligi nce

gönlümde yer verdiklerime tutunurdum