Kalbin harfiyatı

Sen beğenmesen de Ekin beni sevimli buluyor ohhh canıma değsin.

Kıskan çatla. Yediklerin bol bol kilo ve selülit olsun :))))

Amin :Pp

Gram selülit yok sen çatla.

Ahahaha.)

Gram selülit yok ama kilo var ahahaa :)))

Olmasaydı yok derdi.

Hadi doğru yatağına dişlerini suya koy. Şeker hapını tansiyon hapını yut.

Gözlüklerin çıkar bastonunu da yakın bir yere koy.

Allah rahatlık versin.

Ben de kitap okuyacağım sessizlikte :)

Sensin kilo.))

İyi geceler.

He bu arada konuyu ne hale getirdin, yarın senin konudan devam.))

Öptüm kib. By. P

çok mu sevimlisin sen

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Sabahattin Ali sözü ne olacak şaşkın

bu başlığı uzun süreli takip edebilirim.

4 yıl sonra mayıs ayında falan mesajlarım olabilir bu başlıkta.

şu tip cümleler, alıntılar falan:

"kitaplar en mükemmel eğlencedir: reklam yok, pil yok, para gerektirmez. insanlar o ölü anlar için neden kitap taşımazlar anlamam."

umarım konu ile ilgili bir alıntıdır

:) '4 yıl sonraki mayıs ayı' nda beklediğin ya da hafriyat biriktirmek için gerekli gördüğün ya da ne bileyim uydurduğun bu gelecek zaman bana sadece, "umarım hayatta olur" dedirtti.

Alıntın konuyla alakalı elbette, çünkü konu her şey.

Kitaplar çoğu zaman para gerektirir.

gülen surat mı o?

belki daha pozitif bir şeyler yazmalıyım. gayret edilerek yapılabilecek bir şey de değil.

iyi geceler dileyeyim en azından.

umarım hayatta olur

Hiç'ledim umutlarımı da.

Bırak ne ektiysem onu biçmeyi, rüzgar ekip fırtına biçmeye de razıydım..

Umudundan sevdasına ektim de ektim..

Ancak hasat vermedi toprağım.. Kabul, toprakta değil ırgatındaydı hata..

ya çapa yanlıştı ya çaba!!

Bu, o zamanlarda salonu bana kocaman, koridoru upuzun gelen ev.. Korkuluklu demir kapısı, avlusu, arka bahçesi..

İçeride sobanın üzerinde kızaran ekmeğin yaydığı koku.. ona karışıp üzerime sinen, en sevdiklerimin sesleri..

İzler yeniydi, cok uzaklamış olamazdı çocukluğum..

şimdi bi yerlerden çıkıp gelirdim, yaşıma büyük gelen us'umla..

Güzel babaannemin sinesine sığınırdım..

- avut beni-

Ömrüm !.. çocukluğumu benden kaçırma..!

:))) gunaydın ayyuzlu melek.

* Aslında hiç umut etmemeliyiz.

* Ve korkularımızı yenmeliyiz.

* Umutlarımız ve korkularımız bizi tedirgin, sinirli, mutsuz birine dönüştürüverir, farkında bile olmayız.

:)))

Uzunca yazıcam Korku ve Umut.

Dikkatle okuyacak olduğumu bilmeme borçluyum zaman ayırarak yazacak olmayı, boşuna olmadığını biliyorum. Ve kendim için en değerli olan zamanlarımdan birini (sabah işe giderken) veriyorum :)

İnsan umut tasarrufundan vazgeçerse bi sonraki soluğunu alacak olmaktan dahi vazgeçecek demektir. Zira umut; bir sonraki nefesimiz, işten eve dönüş sebebimiz,(ailemizi görecek olmayı ummak, ısınmayı ummak, yemeği ummak gibi) kısacası her anımızın kendimizce sebebidir.

Kendinden vazgeçmek ise, telaffuzu kadar kolay değildir.

Başkası için umut etmek dahi umuttan kurtul(a)mamak için bir sebeptir. Kronik hastalığı olan bir çocuk tanıdığımızda; umarız. (umarım saglığına kavuşur, "umarım hayatta olur" gibi.)

Ama umut emek zorunda mıyız? -Değiliz.

Umut, kendin var için ise, yaşam; başkası için var ise, vicdan, her ikisi icin varlık gösteriyor ise mücadeledir. Vazgeçmek (sana göre kurtulmak) zor, ama olmayacak şey değildir.

Yaşamın nedenini sorgulayıp yaşam kaynaklarının birinin de umut olduğunun bilincinde olduğunu, umudun ise korku ve endişeyi yarattığı sonucunu çıkarmışsın. (yorumlarsam)

Toparlamaya çalışayım;

(1) Umut etmek yani (bir şeyi) istemek bizim dışımızda, başka herhangi biri/ bir şeyin iradesine bağlı olduğundan aslında keyifsiz bi duygudur.

Umudun zararını çok iyi tespit etmişsin ancak faydası da vardır ki karşıkonulamazdır çoğunlukla. (2) Bu, "yaşam isteği"mizdir. Umut olmazsa yaşam da olmaz.

Her iki sonuçta da işlem hatası yok, sonuçlar doğru. :)

:))) gunaydın ayyuzlu melek.