Benim Okuma Güncem

En son lisede best seller okumuş biri olarak elimdeki kitabın "ultra çok satan" olması... ( nazam bekiroğlu çok satanla çok okunan arasındaki farkı çok güzel anlatmıştı hangisi olduğunu anımsayamadığım bir kitabında) bu da yetmiyormuş gibi yine en son lisede okuduğum mümin sekmanın bir kitabında hande yenere başarı öyküsü olarak yer vermesi sonucu kişisel gelişim kitaplarıyla bir daha yolu kesişmemiş biri olarak elimdeki kitabın kişisel gelişim kitabı olması

Birkaç sayfada bir mutlaka b.k kelimesinin geçmesi

Aynı anlamın her biri 3 veya 4 kelimelik 5 ayrı cümle ile tekrar edilmesi...

Ama kitabın ön kapak açıklamasına yakışır şekilde yarısına gelmiş olsam da umudum var

Şaşırt beni kitap

Bir çimen yaprağı yaratmanın yıldızlar kadar zor olduguna inanırım,Karınca da,bir kum tanesi de,çalıkuşunun yumurtası da aynı derecede mükemmeldir,Ve yeşilbağa da en yüce başyapıtlardan biridir,Ve tırmanan böğürtlenler Cennet'in odalarını süsleyebilir,Ve elimin en ince çizgisi her türlü makineyi küçümseyebilir,Ve başını öne eğip geviş getiren inek,her heykelden üstündür,Ve bir fare sayısız inancınızı afallatmaya yetecek bir mucizedir.

Susanna Tamaro,Sonsuza Kadar

2011

Ve

Kitap beni şaşırtıyor

Yeni bir heyecan: Tahsin Yücel

her rastlantının altından yeni rastlantılar fışkırır, en sıradan olgular bile birer rastlantı yumağına dönüşür

...

Rastlantı dediğimiz şey kendisini izleyen olguyu zorunluluğa, yani kendi karşıtına dönüştüren olguysa, o zaman, ya aşılmaz bir çelişki karşısındayız demektir, ya da rastlantı kavramının açıklamakta güçlük çektiğimiz her olgunun üstüne geçirdiğimiz bir kılıftan başka bir şey değil

Uzun zamandır yeni bir kitaba başlayamadım ama Nazan Bekiroğlu'ndan Nar Ağacını, Zülfü Livaneli'den Serenad'ı okumanızı tavsiye ederim, daha okumayanlara.

Nar ağacı güzeldi ama serenadda hayal kırıklığına uğradım

Ama daha siz beni dışlayamadan ben sizi dışladım, bugün öğleden sonra, benim de bir parçası olduğum o soğuk, kemikleşmiş dünyanızın dışına fırlattım kendimi, pistonların üstünde duygusuzca kayan ve kendi etrafında kibirle dönen o büyük mekanizmada sessizce çalışan bir çarktım ben de. Hiç bilmediğim bir uçurumun içine düştüm, yine de o bir saatin içinde sizin aranızda geçirdiğim kaskatı yıllardan çok daha canlı hissettim kendimi. Size ait değilim artık, içinizden biri değilim, ama yükseklerde ama diplerde dışınızda bir yerlerdeyim, fakat asla ve asla sizin burjuva refahınızın düz kumsallarında değilim artık. İlk kez iyiliğin ve kötülüğün insanın içinde yaratabileceği haz adına ne varsa hepsini hissettim, fakat benim nerelere vardığımı asla bilemeyeceksiniz, beni asla tanıyamayacaksınız: Ey siz insanlar, siz benim sırrımı nereden bileceksiniz

Orada öyle çakılmış gibi dururken, buna benzer yüzlerce masanın, binlerce dost insanın önünden bir kez bile bakmayı düşünmeden, sadece kendi dar elit çevrem içindeki başarıya veya takdire önem vererek geçip gittiğim onca yılın kayıtsızca kibrinin kefaretini ödedim ve yaşadığım şu dışlanmışlık halinde ihtiyaç duyduğum dolaysız iletişimin, o iddiasız sözcüklerin etrafının içimde sımsıkı örülmüş olduğunu hissettim.

Ne var ki kaderin tüm beklentilerimi yerine getirmesi ve benim de bunun ötesinde hiçbir şey talep etmeyişim bir alışkanlık haline geldiğinden bu hal giderek yaşamımda bir heyecan eksikliğine ve cansızlaşmaya yol açtı.

İçimdeki duygu kıpırtıları azaldıkça, yaşamın son sürat aktığı yere doğru çekiliyordum ben de: Hiçbir şey yaşamayan biri için başkalarının tutkulu huzursuzluğu, tıpkı tiyatro ya da müzik gibi, sinirleri harekete geçiren bir şey olabilir yine de.

?Bu nedenle sıklıkla kasinoya gidiyordum. Başka insanların yüzünde mutluluğun ya da sarsıntının izlerini görmek, içinde korkunç bir hareketsizlik olan benim için cezbediciydi./ bir kadının yaşamından 24 saat

sizi kurşunlamalı, kırbaçlamalı sizi. Fakat bunu yapan birileri çıkmadığı için haklısınız... Tıpkı kusmuğunu yiyen köpek gibi öfkesini tutan benim gibiler olduğu sürece haklısınız..//bir yüreğin ölümü

...

Bu kadar insan. Ne yaparlar? Ne düşünürler? Hepimiz öleceğiz, hepimiz, ne sirk! Bunu bilmek birbirimizi daha çok sevmemiz için yeterli bir neden olmalı, ama değil. Son derece önemsiz şeyler bizi dehşete sürükleyip dümdüz ediyor, yutuyor. ///Kaptan yemeğe çıktı ve tayfalar gemiyi ele geçirdi

Bu da güzel başlık...

Bir zaman iyi ki dediğimiz insanların varlığına bir zaman sonra keşke demek insandan çok şey götürür ne şanslıyım ki böyle dostlarım var dediklerimiz günahım neydiye dönüşüyor bunu fark edebilmek neden bu kadar zaman alır ve bu kadar pahalıya patlar

...Arabamla bir köprüden geçiyorsam aklımdan mutlaka intihar geçer. İntiharı düşünmeksizin bir göle ya da okyanusa bakamam. Çok durmam üstünde. İNTİHAR. Aniden yanan bir ışık gibi. Karanlıkta. Çıkış yolu olduğunu bilmek içerde kalmayı kolaylaştırır. Anlıyor musunuz?

Hayattan küçük lokmalar almak zorundayım, bütün atamıyorum ağzıma. Kovalar dolusu b.. yemek gibi. Akıl hastanelerinin, hapishanelerin, sokakların dolu olması beni şaşırtmıyor.

Yaşarken hepimiz farklı tuzaklara yakalanırız. Kimse kaçamaz o tuzaklardan. Bütün hayatını bir tuzakta yaşayanlar bile vardır. Önemli olan tuzağın tuzak olduğunu fark etmektir. Fark edemiyorsan, bitmişsin.

Kabul, teşvik edilmeden aşık olabilmek cesaret ister.

Ama her ilgiye kucak açmamak da gerçek aşka hürmetin şanındandır..

Ot dergi

Başkalarının omuz silktiği, gülüp geçtiği garipliğini, dalgınlığını, ıssızlığı arayışını, sessizliğini ansızın anladım. Akşamları neden o tepeye çıkar, gecelerini neden o ırmak kıyısında geçirir, neden başkalarının duymadığı o seslere kulak kabartırdı, gözlerinde o kıvılcım neden parlardı, kaşları neden kalkardı öyle, hepsini anladım. Sevdalı bir adamdı bu. Çektiği sevda da başka bir sevdaydı, derin bir sevda yaşamaya, toprağa duyulan sevda.

Cengiz Aytmatov, Cemile