Öğretmenlikten nefret ediyorum.

Hocam gerçekten anlıyorum sizi bnde lise öğretmeniyim otorite kurmakta zorlanıyorum bir öğretmen arkadaşım sınıf içerisinde ilk derslerinde asla gülme güler yüz gösterme dersler ilerledikçe seni tanısınlar demişti olmuyor olmuyor. Diğer sınıflar sessiz kırmamaya çalıştıkça bağıran çağıran gurur kıran öpretmenleri hwm dinliyorlar hem seviyorlar. Anlam veremiyorum.

Hocam bende aynı şekilde kendi çocukluğumda öğretmenler bize saygı duymaz dertlerimizle ilgilenmezlerdi. Ben onların herbirinin sıkıntısıyla teker teker ilgilenmeye çalışıyorum. Basit ya da zor farketmez aileyle iletişim kuruyorum. Bir şeyi yapma demek yerine neden yapmamalisin diyerek açıklıyorum. Lisede görülen sorunlar olmalıydı bunlar öğretmene saygısızlık ilkokulda olmamaliydi

hocam öncelikle saygılarımı sunarım meslegınızde deformasyona ugramışsınız yani inşallah bu durum cabuk biter ve tekrar eski mutlu olacagınız günlere ulaşmanızı temenni ederim.memleket havası ıyı gelır belki birkac gün veya yıllık ızın alıp ayrılsanız fena olmaz şahsi görüşümb bu.ögretmenlerın büüyk kısmı böyle mutsuz huzursuz ,kırgın ve ayrıca bircogu büyük cogunlugu hakettıgı degerı göremiyor tıpkı sızde oldugu gibi.ögretmenler mutlu olursa aileler mutlu olur bizler mutlu oluruuz..okul idaresi de bu durumun oluşmasında bazen etken oluyor mesela ılgısız sorumsuz ve baskıcı bir yönetim varsa şayet bu da siz degerli ögretmenlerımız üzerinde baskı oluşturuyor.ögrencıler problemlı,böylelerının aılelerı de problemlı olur.allah yardımcınız olsun bi psikolog destegı alsanız veya bol bol dua etsenız cok güzel olur,dua en etkılı yöntemdır...

Okul idarem ancak beni eleştirir. Mobbing yapar. Anlamsız bir şekilde müdür yardımcısı benden nefret ediyor. A dediğime b diyor. Zaten İzmir den Hakkari gibi bir yere gelmişim ciddi bir kültür çatışması yaşıyorum. Köy merkeze çok uzak. Veliler çok ilgisiz. Herkes her şeyi benden bekliyor.

alışmaya calışsanız dıyecegım bu da zor gibi.bende doguluyum bizim oraların insanı bazen sıkıntılı olabiliyor ,ıyısı de var kötüsü de ,imkanlar batı kadar geniş ve fazla degıl,yerı gelır sobayı sınıfa sız kurarsınız duvarları sız boyarsınız,sıraları masaları sız boyarsınız.her yerde iyisi kötüsü var ama sıcakkanlı ınsanlardır gercekten,bazıları ögretmeni gercekten düşünür ve onlara elınden geldııgnce yardımcı olmaya çalışırlar.inşalah bu mutsuz halınızden en kısa sürede kurtulup feraha ve huzura kavuşursunuz ,dua edın bol bol dua etkılı bir sılahtır..

lütfen bırakmayı aklınızdan dahi gecirmeyın hocam bizim sizlere ihtıyacımız var pes etmeyın savaşmaya devam edin elınızden gelenı yapıyorsunuzdur emınım daha fazlasını da yapabilirasiniz,hele kı şu dönemde atanmak ve işe başlamak cok zor iken sız bunların hepsının üstesinden geldınız,devlet sizi doguya yolladı,görev verdi..sizlere her zamankınden doguya gelen her ögretmene ıhtıyacımız oldugu gibi fazlasıyla ıhtıyacımız var,dogu ınsanımızı egitin,yetiştirin ve gelecege emın adımlarla ilerleyin.umud sizin gözlerınızde hocam o ışıgı söndürmeyelım gitmeyın bi yere,dogu gercekten cok güzel emınım batı da öyledır..belkı sonra pışmanlıgını yaşarsınız yapmayın bırakmayın güzel şeylerle vakit gecirmeye bakın..inşalah kısa bir süre sonra mutlu oldugunuzu da görmek nasıp olur..

Sevildiğinin farkında olmaktır. Bir akşam vakti şarjı olmayan telefonu önemsemeyince kapıya muhtarın dayanmasıdır. Hocam merak ettik ulaşamayınca, sağ mısın var mısın bakmaya geldik cümlesini duyup tüylerin ürpermesidir. Sonra sobanın üstündeki çaydan içilirken anlatılan hatıralarda gözlerin dolu dolu olmasıdır. Hele biraz da duygusallık varsa serde ağlamaklı olmaktır görülen ilgi karşısında. Komşunun gelip de lojman merdivenlerindeki buzları kazmayla kırmasıdır Doğuda Öğretmen Olmak. Yahu Mehmet amca bırak ben atlıyorum onun üstünden uğraşma sözüne karşılık, sen bilmezsin hoca, düşüp de kafan yarılırsa biz ne yaparız cümlesiyle tekrar tekrar sarsılmaktır. Öğretmenim size yoğurt getirdim diyen çocuğun gözlerindeki işe yarama ve mutlu etme arzusuyla yerin dibine girmektir. Hocam senden de para alırsak biz yolumuzu bulamayız diyen minibüs şoförüne teşekkür edip ille de para vermeye uğraşmaktır. Sen neden bizden hiç ekmek istemiyorsan deyip küsen velilerin olmasıdır. Yahu ihtiyacım olsa isterim elbet diyerek gönül alma çabalarına girmektir. İftar ve Mevlid davetlerinde onca saygın ihtiyara rağmen toy bir genç olarak başköşeye oturtulmaktır. Ezilip büzülmeler fark edilince hocam rahat otur sen bizim en değerli misafirimizsin cümlesiyle gene sarsıntılar geçirmektir. Nardır, kordur kimi zaman ama öyle bir olay yaşanır ki zamanı gelince en güzel yardır Doğuda Öğretmen Olmak...

doguda ögretmen olmak ınanınkı cok güzeldır,yeterkı sız cocuklarımızın gelecegini saglam kurun....SAYGILAR

Kendi okuduğum okuduğum okuldan da hatırlıyorum, öğrencilerin çoğu maalesef biraz mal.

Okulumuzda sert hocalar vardı 2-3 tane, adı çıkmış. Dersinde kimse ses çıkarmaz, tabiri caizse it gibi beklerlerdi öyle. Nerde anlayışlı, hâl hatır soran, derste öğrenciye fikrini soran, derse katmaya çalışan hoca var, onun dersinde zıvanadan çıkardı bunlar. İnsan gibi muamele görünce hemen sapıtıyorlar. Aileden görmemişler hiçbir şey. İnsan gibi davranan olmamış. Vurmuş kafasına susturmuş, okula da yansıyor.

Yani size verilen tavsiye esasında doğru. Yüzlerine gülmemek lazım. Ben de maalesef 3 yıldır, bildiğim halde, yaptım aynı hatayı. Çocuklara sert davranmak istemiyorum. Herkes kötü davranmış, anlayışlı olayım, diyorum ama olmuyor. Bu sene artık gülümsememeye, sert tepki göstermeye kararlıyım. Başladım, gidiyorum, göreceğiz neticeyi. Başka da çözüm yolu bilmiyorum. Anladıkları dil bu maalesef. Akıllı öğrencilerin olduğu okullara gidene kadar bu derdi çekeceğiz.

Değerli Hocam, işte öğretmenlik budur.

Başta yöneticilerin sonra da okul idaresinin, velinin hatta öğrencilerin paspasıolmamız için kurulmuş bir sistem.

27. yılım. İlk yıllarımdaki hatayı görüyorum sizde.

Bana maaş verilmese de bu işi yaparım diyordum yıllarca böyle gitti.

Bizim hatamız birşeyleri değiştirmeye çalışmak.

Ne yapsanız değişmiyorlar.

Başta aileler.

İlkokul çocuğuna ufacık bir elwştiri yapıp yanlışını düzeltemiyoruz, aileler ve idare tepemize biniyor. Neler neler yaşadık.

Ben artık değiştiremeyeceğimi kabullenerek avunmaya çalışıyorum, bir an önce emeklilik yasasının çıkmasını umuyorum.

Kabullenin.

Daha çok yıpranırsınız.

Hayatında hiç öğretmenlik yapmamışbakanlık siyasileri tarafından idare edildiğimizi unutmayın.

Onlar eğitimdeki sorunu öğretmenler olarak gördükçe birşey değişmez

Yer değişikliğinin iyi gelebileceğini söyleyenler olmuş. Katılmıyorum.

Merkezdeki sorunlar köyden beter. Merkezdeyim.

Katlanarak artıyor baskılar.

Yukarda bahsettiğim durum hep geçerli.

Ailelerin ve yöneticilerin baskısı öğretmenlik yapmamızı, yanlışları düzeltip iyi bir nesil yetiştirmemizi engelliyor.

Öğrenciyi istediğin sıraya oturtursan hemen aile cimeri arar ve farklı bir şekilde olayı değiştirerek anlatır. İftiraya uğradığınla kalırsın.

Kırık Cetvelle birbirine vuran çocukları ayırırsan çocukların psikolojisini bozmuş olup ceza alırsın.

Yüzlerce örneğini yaşadım.

Artık ne veliyi ne de öğrenciyi değiştirmeye çalışmıyorum.

Olumlu davranış geliştirme ideali hikaye..

Hocam ilk başladığımdaki halimi anlatmışsınız resmen. Şu an 4. yılımdayım ve daha iyi yönetebiliyorum. Düşünün alışmam olayı kavramam 4 yılımı aldı ve hala keyif almıyorum meslekten. Ama şöyle bir şey var ilk yıl yaptığım fedakarlıkların hiçbirini şu an yapmıyorum diyebilirim. Öğrencileri ciddiye almıyorum artık. Her şeyi şakaya vuruyorum. Çocuklarla dalga geçiyorum kırıcı olmayacak şekilde böylece eğlenmiş oluyorum ben de onlar da. Bunlara rağmen sıkıntı çektiğim bir sınıf hala var. Ne yaptıysam olmadı. Ben de şimdi umursamıyorum dinleyenlerle işleyip çıkıyorum dersi.

Öğrenciler birer birey olarak birbirinden farklılar ve muhakkak değerliler.Ama grup psikolojisi bambaşka birşey.En iyi çocuk bile gruba uyup sizi rahatsız eden davranışlarda bulunabilir.Bu tip davranışları sizi rahatsız etmek için yaptıklarını düşünmeyi bırakın herseyden evvel.Onlar çocuk ve zarar verme amacı gütmüyorlar.Dikkat çekmek için birlikte eğlenmek için kimbilir dersi kaynatak için yapıyorlar belki de.Siz olan biteni şahsınıza alırsanız üzülürsünüz.Binlerce öğrenci gördüm 9-18 yaş arasi sınıflara ders verdim.Öğrencinin sizi yönlendirmesine fırsat vermeyin. Dersin her anını siz yönlendirin.İsterseniz boş bırakıp oyun oynatın ister ders yapın. İpler hep sizin elinizde olursa sıkıntı yaşamazsınız.Sesinizi yukseltmenizde bir sakınca yok yeter ki disiplin sağlayın.Ama sınıfı bırakıp çıkmayın dersten bu onların işine gelir.Bir taraftan da yapacağım dediğiniz her cezayı uygulayın.Uygulamayacaginiz ceza veya ödülü soylemeyin.Uslu çocuklara daha sevecen davranırken yaramaz olanlara daha ciddi olursanız iyi davranışı haketmek için iyi çocukları örnek alacaklardır.Kendinizi sürekli sorgulayıp psikolojinizi yormayın.O an doğru gözüken şeyi yaptım deyip geçin.Başka yollar kendi yolumuz var onu muhakkak bulursunuz.Sevgiler

1) Öğrencilerden, ailelerden, idareden ve hatta bütün hayatınızdan beklentiyi kesin. Beklentiniz olmasın.

2) Temel bilgileri, okuma yazmayı, 4 işlemi öğretin( illa öğrenecek diye diretmeyin)

3) Sosyalleşin köydeki insanlarla, öğretmenlerle , kimi bulabiliyosanız hoş sohbet edin. Yakınma ve hayatın kötü yanlarını dile getirmeyin. Aktivite bulun kendinize.

4) Her şeyi halledemeyeceğinizi kabullenin.

5) Sınıf defterini düzenli doldurun. Resmi evraklarınız tam olsun.

6) Yanlış yaparım, konuda geri kalırım, bana cexa verirler vs. Gibi düşünceleri aklınızdan çıkarın.

7) Öğrencilere ev ödevi verin.

8) Çığrından çıkan çocuğu idareye bildirin. Zihin engeli vs tarzı Bepli olması gereken çocukları tespit edin, her sınıfta belli sayıda öğrenci olabilir bu tarzda, fazlasını veremezler.

9) Öğrencilere bi şey aldığınızı velilere hissettirin( devlet değil cebimden veriyorum).

10) Köylünün konuştuklarını kafaya takmayın, kendinizi sevin, hayata mutlu bakın ama kibire kapılmayın.

11) Çok yumuşak olmayın.

Hayatta başarılar. İşiniz zor, bir süre sonra çözersiniz merak etmeyin bunlar geçici süreçler.

Tavsiyem: imkan varsa önce altı ay ücretsiz izin. Sonra da başka okula geçmek. Hatta ilçe ve il değiştirmek.

Tebdil-i mekanda ferahlık vardır.

Tatli sert olacaksiniz yoksa bu boyle surer gider.

Merhabalar. Anladığım kadarıyla siz öğretmenlikten nefret etmiyorsunuz, siz o sınıftan ve o okuldan nefret ediyorsunuz. Bu tür öğrenciler mecburiyetten okula gelen , çoğunluğu okumanın önemini bilmeyen , çevresinde ve ailesinde küfür edenlerin ve birbirini dovenlerin çok olduğu öğrenciler. Örneğin benim sınıfımdaki öğrencilerin tamamı diğer okullardan atılan ve aile sevgisi nedir bilmeyen öğrenciler. Bu tarz öğrenciler için eğitim, okuma yazma ,çarpma bölme hiç önemli değil. Bu tarz öğrencilerin öncelikli istediği şey anlaşılmak ve sevgi görmek. Fakat okul bu öğrencilerin bilinçaltında sevilmeyecek bir mekan. Siz ne kadar iyi bir insan olursaniz olun bu cocuklar sizi sevemeyecek çünkü bilincaltlarinda okul ile ozdeslesiyorsunuz , bu da hem onların hem de sizin önünüzde bir set oluşturuyor. Geçiçi bi süre öğretmenliği bırakmanız ve sadece bir abi abla olmanız gerekiyor. Önceliğiniz öğretim olmayacak sadece eğitim olacak. Okul dediğimiz bu seti aşmak içinde, okul dışında bir şeyler yapmanız gerekecek. Nasihat etmeden,birlikte dışarıda vakit geçirin.birlikte pikniğe gidin, birlikte köyü gezin. Çocuklar size köyleri tarlaları göstersin.tehlikeli olmayacak etkinlikler yapın. Bir süre kendinizi bir köylü ve köy hayatından hiç çıkma ümidi olmayan insan yerine koyun. Birlikte birşeyler ekin. O öğretmen görüntüsünden kurtulun bir süre. Ister sınıfın en sorunlu çocuğunu sevgi ve anlayışınızla kendi tarafınıza çekin ama sorunsuz öğrencileri ihmal etmeden isterseniz de parça parça ilerleyin. Bu tür öğrenciler şimdiye kadar hiç sevgi ile disipline edilmemiş insanlar. Hep dayak ile terbiye edilmişler.dayak atılırsa anlayacak kişileri sevgi ile disipline etmek biraz zaman alacaktır. Ve herkesi kurtaracam gibi bir hayale kapılmayın yoksa sorunları olan öğrencilere fazla vakit ayırınca, ihmal ettiginiz diğer ogrencileri de sorunlu hale getirirsiniz.

Başlık sahibi;son cümleniz "Öğretmenlik bu mu, nereye kadar sürecek?"

Cevap veriyorum :

a l ı ş a c a k s ı n. maalesef.

29. yılımı çalışıyorum halen ben de boğuşuyorum.Biraz beklentilerini düşür,sorun ne öğrenci ne öğretmen ne de veli. Sorun EĞİTİM SİSTEMİ. Cehaletle mücadele etmeye değer bu meslek..