Satılık yalnızlık

Paylaştığım hiç bir şiirin telif hakkı bende değil. Yalnızca buradaki tüm şiirlerin ithaf edildiği kişi aynıdır.

Başlığın sahibine

****

Köşe - Sezai Karakoç

Sen geldin benim deli köşemde durdun

Bulutlar geldi üstünde durdu

Merhametin ta kendisiydi gözlerin

http://www.youtube.com/watch?v=2sdX3k2vqJE

Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Resmin Arkasındaki Satırlar - İsmet Özel

http://www.youtube.com/watch?v=3rzrbGcbBac

Ve kapanış şiirimiz Tarık Tufan'dan. İçine anılarımı gömmüğüm bir akşamdan kalma şiir. Yüreğimin ta ortasından vuran. Adını defalarca tekrarlattıran bir şiir....

( ( ( A N N A ) ) )

Bir şiir miktarı kadar otursak...

******

ama geçecek hepsi, geçecek.

şifalı gözlerin her şeyi iyi edecek.

gözlerimin içine bakmaktan korkma anna.

sen adımını attığın andan itibaren

hira dinginliğine dönüşecek ortalık

https://youtu.be/x0AqUf_Kr2I

Bazen koca hüzünler dolar içine. Elinden birşey gelmez. Yalnızsındır yapayalnız.

İşte o sırada gözyaşı yetişir imdadına.

"Akıt beni hafifle" diye

Kalbin merhametidir gözyaşı.

Biraz daha bizi insan tutan. Biraz daha anlamlı kılan.

Tecrübe için "hayatta yenilmiş kazıkların vektörel bileşkesidir" demişler. Ne güzel bir tanımlama bu..

Ah şu önyargılar...

Her şeyi yada her kişinin davranışını aynı şeymiş gibi yorumlamak.

Evet bazı genellemeler yapılabilir.

Lakin genelleme yaptığınız kişinin size daha önceki davranışlarında sözlerinde tutumunda buna benzer birşey hissettirdiyse haklı olabilirsin.

Yok daha önce yapmadığı bir durum için aynı kefede değerlendirmede bulunmak ne kadar doğrudur?

Önyargıların getirdiği negatif yaklaşımlar bizleri hatalı davranmaya itebilir. Kalp kırmamıza neden olabilir.

Azcık sabır ile sözlerin ve davranışların nefrete vardığını anlayabiliriz..

yüzüme baktı gözlerime ama senin gibi değil

anladım ki hiç kimse hiç kimse sen değil

hiç kimse senin gibi canımdan öte can değil

anladım ki hiç kimse hiç kimse sen değil

hiç kimse senin kadar fikrime huzur değil

anladım ki hiç kimse hiç kimse sen değil

hiç kimse senin kadar umuduma yol değil

https://www.youtube.com/watch?v=4878sGVntC4

Her ne kadar biliyor olsak da insanların sözlerinden önce davranışlarına bakmak gerektiğini. Yine de sözlere inanıyoruz ya da inanmayı tercih ediyoruz.

İnanıyor olmanın bizdeki vektörel bileşkesi ne yönde olur acaba?

Yeni başlık açmaya karşıyım ama sözlerinizi dikkate alacağım. Çünkü çok değerli birisin benim için.

Anıların içine daldım kaldım...

Gözlerin karşımda duruyor hala...

O kömür gözlerin del'etti beni- Eylem Aktaş

https://youtu.be/-kwrmSnXZ-8

Allahım, sen mevzuyu biliyorsun...

Amin

Topla Yüreğini Gidelim Burdan - Hiraizerdüş

https://youtu.be/vvGbruFwlic

Nevra: "Bir romanda okumuştum: 'İnsan yoksullaştıkça daha az yer kaplar.' Yani insan yoksullaştıkça sıkışabilme yeteneği de artar."

Sefa: "O yüzden insanların parası oldukça hiçbir yere sığamıyorlar. O hangar gibi evler ondan yani."

(Şahsiyet dizisinden)

Sabah kahvaltını yapıp, elinde keyif çayıyla birlikte kitap okumak büyük zevk.

Cesaret bize pek uğramamış sanırsam. Kendimizden çok karşımızdakine değer vermekten. Canını sıkıcı bir duruma düşürmekten, kzdırmaktan, çkinmekten kaynaklı belki de..

Sonuçta kalbin mahsun kalıyor öyle ya da böyle...

Eğer hala yazdıklarımı okuyabiliyorsa, bilmediğim bir yerlerde, şunu bilmesini isterim ki ben onun için hiç değişmedim, onu hala seviyorum ve hep seveceğim, kendime özgü biçimde, istediği zaman da buraya gelip ekmeğimi ve kaçamak kaderimi paylaşabilir.

Eğer artık güzelliğini yitirmişse de, eh, ne yapalım! İdare ederiz! İçimde ondan kalan o kadar çok güzellik sakladım ki, o kadar canlı, o kadar sıcak, ikimize yetecek kadar var hem de en az yirmi yıllığına, yani iş bitinceye kadar.

(Gecenin Sonuna Yolculuk, Louis-Ferdinand Celine)

"Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz?

Düpedüz sarıl bana dedikten sonra, sarılmanın ne anlamı kalır."

Zülfü Livaneli

Niye gün ortasında akşam oluyorum

Attila İlhan