Son Kelimeyi Alıp Başa Koyalım

Götürmen gereken tek şey kalemimin mürekkebi.

Mürekkep mavisi gözlerinde aradım aşkı.

Aşkı yaşamalı,yaşatmalı en mavisinden.

Aşkı bekleyen mükedder gözlerde gördüm, nihayetsiz ızdırabın halelerini.

Halelerini ekledim acılarıma aşkımızın,sonunda yüreğimin dehlizlerinde kaybettim seni.

Seni gördüğüm ilk sokakta,ilk adımımı atıyorum mütereddüt.

Mütereddüt gelme bana,topu tüfeği toplayıp gemileri yakıp gel.

Gelir aklıma bazen adın; sesini unuttum, duysam belki hatırlarım.

Hatırlarım hâlâ beni terk edip gittiğin o günü...

Hatırlarım hiç gidemem deyişini,hatırlarım erken ölürüm deyişini, gözlerinden süzülen yaşlarla birlikte.

Birlikte olmak seninle sanki güneşin içinde erimek gibi, birbirimize eriyoruz ey sevgili.

Sevgili artık görünmez oldu gözümüze.

Ey sevgili,en sevgili uzatma dünya sürgünümü benim.

Gözüme gece gündüz uyku girmez; bilirim uykusuzluğum sevdamdandır.

Sevdamdadır sana haykırışlarım,seni kırışlarım,üzmelerim.

Üzmelerim pişmanlığımdır, gitmelerin hasretim...

hasretinle yandım küle döndüm...

Döndüm hazanda sararan yapraklara, yokluğun yakar beni...

beni bir ben bilirim birde yaradan, bana bir ben lazım birde beni anlayan...

Anlayan olmadı bugüne kadar gözlerimden akan yaşı.