Her bireyin temel sorunu değilmidir bu ? kalabalıklar içinde yanlız kalmak.
Gülümsemek, gülümsemeye çalışmak, kimi zaman insanın sırtında bir kaynar kazan varmışcasına can yakar, özünde güzeldir gülümsemek, ama gülümsemek isterse insan, zorunluluktan, gereklilikten hep bir şeyler için gülmeye çalışmak, "mış" gibi yapmak/yaşamak, budur zor gelen insana, her insanın içinden geçer bu duygu, panik atak gibidir, nereye gideceğini ne yapacağını bilemez insan ama duygu geçince görürki bu onun uyanık gördüğü kabusudur aslında hiç bir yere kaçamaz, yaşamayı öğrenmek zorundadır bununla çünkü cesaretli değildir hayata tekmeyi vurup çekip gidecek kadar ya ailesi vardır geride, ya eşi, ya çocuğu, ya da kendini bağlı hissettiği bir şeyler, hoş bağlılık hisside kendine aittir insanın. belki oda yüreğinin kaçmak istemeyen bir yanının bahanesidir ya kim bilir ?
Hal böyle olunca ya cesaretli olmalı insan, vurmalı tekmeyi hayata, mış gibi yaşamaktan vazgeçip yapışmalı hayatın yakasına ben yaşayacağım seni demeli, ya da bir kenarda atağın geçmesini bekleyip, saçlarını, yüzünü düzeltmeli ve içinde dağılanları toparlayıp gülümsemeye çalışmalı ve "mış" gibi yaşamaya devam etmeli hayatı kaldığı yerden.
Her bireyin temel sorunu değilmidir bu ? kalabalıklar içinde yanlız kalmak.
Gülümsemek, gülümsemeye çalışmak, kimi zaman insanın sırtında bir kaynar kazan varmışcasına can yakar, özünde güzeldir gülümsemek, ama gülümsemek isterse insan, zorunluluktan, gereklilikten hep bir şeyler için gülmeye çalışmak, "mış" gibi yapmak/yaşamak, budur zor gelen insana, her insanın içinden geçer bu duygu, panik atak gibidir, nereye gideceğini ne yapacağını bilemez insan ama duygu geçince görürki bu onun uyanık gördüğü kabusudur aslında hiç bir yere kaçamaz, yaşamayı öğrenmek zorundadır bununla çünkü cesaretli değildir hayata tekmeyi vurup çekip gidecek kadar ya ailesi vardır geride, ya eşi, ya çocuğu, ya da kendini bağlı hissettiği bir şeyler, hoş bağlılık hisside kendine aittir insanın. belki oda yüreğinin kaçmak istemeyen bir yanının bahanesidir ya kim bilir ?
Hal böyle olunca ya cesaretli olmalı insan, vurmalı tekmeyi hayata, mış gibi yaşamaktan vazgeçip yapışmalı hayatın yakasına ben yaşayacağım seni demeli, ya da bir kenarda atağın geçmesini bekleyip, saçlarını, yüzünü düzeltmeli ve içinde dağılanları toparlayıp gülümsemeye çalışmalı ve "mış" gibi yaşamaya devam etmeli hayatı kaldığı yerden.