16 yıldır evliyiz.Öncesi dahil olmak üzere ne elime başka bir kadın eli, ne de nefesime başka bir kadın nefesi değdi.Elimi bir kez bile kaldırmadım, akşamları gezmem tozmam,belki bir kaç sefer bir kaç saat.
Alkolün kokusunu bilmem, gazozuna dahi tavla oynamışlığım yok.
İki yavrumuz var;Bakmaya kıyamam,öyle akıllı ve güzeller.Can parem boşanmak istiyor.Kararlılığından bir dirhem dahi geri adım atmadı uzun süredir.Kabahat bende.Onların geleceğini daha iyi nasıl inşa ederim diyerek daha çok çalıştım.Akşamları da nasıl daha güçlü bir geleceğimiz olabilir diye düşünceli, suskun ve içine kapanık bir ruh halini yaşadım ve yaşattım.Yaşattığım tufanın acı tablosunu gün ağarınca farkettim;40 yaşından sonra.
Ben annemden bile 2 kere suistemem,öyle gururluyumdur. Ama köpekler gibi sevdiğim karım ellerimi bırakmasın diye kayın valideme, baldızıma, en yakın arkadaşlarına sürüngenler gibi sürüne sürüne yalvardım. Farklı farklı şehirlerde değer verdiği kim varsa aradım, buldum... Ne olur yardım edin,ruhum bedenimden sessiz sessiz çıkıyor, bir şeyler yapın diye...
İcat edilmemiş umutlar yeşerttim zihnimde aylarca. Yeşerttim ama cansuyu sadece onun ellerindeydi.Dökmedi.Her umut için Bir kaç gün o tutundum hayata. Hepsi hüsranla sonuçlandı.
O kadar çok dua ettim ki Allah'a. Bir gün işyerime gelen bir müşterime hoşgeldin Allah'ım sözleri dökülüvermiş ağzımdan. Annemde kalıyorum şimdi, gündüzler akşam olmasın istiyorum. Annem dahi olsa akşamları ayaklarım götürmüyor beni o eve. Dört dönüyorum evin etrafında geceleri. İstemsizce ağlıyorum dakikalarca, sonra belli olmasın diye gözlerimin yorgunluğu biraz daha dolaşıyorum sessiz sokaklarda.'Anne lan bu' kaçar mı gözünden bir şey...
Tanımadığım birisi yanıma yaklaştığında ya avukat sanıyorum, ya da kurye; boşanma davası evraklarını getirecek. Güçlü biriyim diye bilirdim. Ciğerlerim soldu ciğerlerim. Kim demiş erkekler için kolay diye. Şunu biliyorum sadece;o bensizliğe sevdalanmış ben ona. Hayatımın hakimin kararından sonraki kısmını düşünemiyorum. Şu an bunları yazarken bile bir şey olacak da mutlaka karım bana dönecek diye inanıyorum.Ama dönmeyecek biliyorum kadınım.Onu anam kadar sevdim.
16 yıldır evliyiz.Öncesi dahil olmak üzere ne elime başka bir kadın eli, ne de nefesime başka bir kadın nefesi değdi.Elimi bir kez bile kaldırmadım, akşamları gezmem tozmam,belki bir kaç sefer bir kaç saat.
Alkolün kokusunu bilmem, gazozuna dahi tavla oynamışlığım yok.
İki yavrumuz var;Bakmaya kıyamam,öyle akıllı ve güzeller.Can parem boşanmak istiyor.Kararlılığından bir dirhem dahi geri adım atmadı uzun süredir.Kabahat bende.Onların geleceğini daha iyi nasıl inşa ederim diyerek daha çok çalıştım.Akşamları da nasıl daha güçlü bir geleceğimiz olabilir diye düşünceli, suskun ve içine kapanık bir ruh halini yaşadım ve yaşattım.Yaşattığım tufanın acı tablosunu gün ağarınca farkettim;40 yaşından sonra.
Ben annemden bile 2 kere suistemem,öyle gururluyumdur. Ama köpekler gibi sevdiğim karım ellerimi bırakmasın diye kayın valideme, baldızıma, en yakın arkadaşlarına sürüngenler gibi sürüne sürüne yalvardım. Farklı farklı şehirlerde değer verdiği kim varsa aradım, buldum... Ne olur yardım edin,ruhum bedenimden sessiz sessiz çıkıyor, bir şeyler yapın diye...
İcat edilmemiş umutlar yeşerttim zihnimde aylarca. Yeşerttim ama cansuyu sadece onun ellerindeydi.Dökmedi.Her umut için Bir kaç gün o tutundum hayata. Hepsi hüsranla sonuçlandı.
O kadar çok dua ettim ki Allah'a. Bir gün işyerime gelen bir müşterime hoşgeldin Allah'ım sözleri dökülüvermiş ağzımdan. Annemde kalıyorum şimdi, gündüzler akşam olmasın istiyorum. Annem dahi olsa akşamları ayaklarım götürmüyor beni o eve. Dört dönüyorum evin etrafında geceleri. İstemsizce ağlıyorum dakikalarca, sonra belli olmasın diye gözlerimin yorgunluğu biraz daha dolaşıyorum sessiz sokaklarda.'Anne lan bu' kaçar mı gözünden bir şey...
Tanımadığım birisi yanıma yaklaştığında ya avukat sanıyorum, ya da kurye; boşanma davası evraklarını getirecek. Güçlü biriyim diye bilirdim. Ciğerlerim soldu ciğerlerim. Kim demiş erkekler için kolay diye. Şunu biliyorum sadece;o bensizliğe sevdalanmış ben ona. Hayatımın hakimin kararından sonraki kısmını düşünemiyorum. Şu an bunları yazarken bile bir şey olacak da mutlaka karım bana dönecek diye inanıyorum.Ama dönmeyecek biliyorum kadınım.Onu anam kadar sevdim.