Bugün Hangi Şiir Sizi Anlatıyor?

"Kusura bakma dünya, biz seninle anlaşamıyoruz. Ya ben sana fazla geliyorum,

Ya da sen benim hayallerime dar geliyorsun.

Ayır bizi hakim bey.

Zaten görücü usulü evlendik.

Ne ona sordular "bunu alır mısın?" diye,

Ne de bana sordular "Dünya"ya gelir misin?" diye...""

Gel

*
Biliyorum, konuşucak birşeyimiz yok
Ama yine de gözlerini al gel
Elindeki yarayı, suskunluğunu, acemiliğini
Beni biri severse inanmam
Seni biri severse utanırsın
Bilmediğin bir hastalığa acımak gibi bile olsa gel
Biliyorum konuşacak bir şeyimiz yok
Ama ıstırabım sende, mutlaka al da gel

Birdenbire, kapın açılır gibi, sevdalanmak birilerine ansızın. Nazım Hikmet Ran

kimi zaman bir tek balık yaratır

çırpıntısını bir okyanusun

batıklarla anlamlanır

geçmiş denizler

Yağmurlardan sonra büyürmüş başak,
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış,
Birgün gözlerimin ta içine bak,
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış,
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak.
Sezai KARAKOÇ

"uzun denizlerde yorulmazdı gözlerimiz

birbirimizin güneşine baktıkça

en yeni yerlerimizi birbirimize borçlandık

çünkü aşıktık kararlıydık haklıydık

bir denize kaç dalga sığarsa"

"Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi
Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır
İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım
Pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim
Belki bir yağmur yağar akşama doğru
Yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım"

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa

hiçbir şiir...

belki yağmur yağarakşama doğru yarıda bıraktığımşiirleri tamamlarım

AŞK HİÇ BİTER Mİ?

Aşk bitti
Elimden sanki minik bir balık kayıp gitti
Aşk bitti
İçimden sanki bir şeyler kopup gitti
Aşk hiç biter mi
Hiç bir şey olmamış gibi
Boşlukta kaybolup gider mi
Aşk hiç biter mi
Kalır adımızla
Bir sokak duvarında
Bir ağaç kabuğunda
Bir takvim kenarında
Kalır bir çiçekte
Bir defter arasında
Bir tırnak yarasında
Bir dolmuş sırasında
Kalır bir odada
Bir yastık oyasında
Bir mum ışığında
Bir yer yatağında
Aşk hiç biter mi
Kalır dilimizde
Yinelenen bir şarkıda
Bir okul çıkışında
Bir çocuk bakışında
Kalır bir kitapta
Bir masal perisinde
Bir hasta odasında
Bir gece yarısında
Kalır bir durakta
Yırtık bir afişte
Buruk bir gülüşte
Dağılmış yürüyüşte
Aşk hiç biter mi
Kalır bir sokakta
Bir genel telefonda
Bir soru yanıtında
Bir komşu suratında
Kalır bir pazarda
Bir kahve kokusunda
Bir tavşan niyetinde
Bir çorap fiyatında
Kalır bir yosunda
Bir deniz kıyısında
Bir martı kanadında
Bir vapur bacasında
Aşk hiç biter mi

CAHİT SITKI TARANCI

DESEMKİİİ

Bu gece pencereni açık bırak,
Çok uzaklardan mavi bir kuş uçurdum.
Biraz yorgun, biraz mağrur, biraz da ıslak,
Sen uyurken kulağına sevgimi fısıldayacak...”

ANLADIM..

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı herhangi biri kırabilir,ama bir tek en çok sevdiği, acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..
Fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım..
”Sana ihtiyacım var, gel ! ” diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ”git” dediğimde anladım..
Biri sana ”git” dediğinde, ”kalmak istiyorum” diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..
Özür dilemek değil, ”affet beni” diye haykırmak istemekmiş pişman
olmak, Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni af etmeni ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş…

Uzakları yakın eder,

Biraz dua

Biraz Özlem

Biraz da düşer...!

Biliyorum

Yetmedi sana bu sevda

Yetmedi sana bu aşk

Sana gelen tüm trenleri kaçırdım

Sana giden bütün otobüsleri

Acılar istasyonunda biletsizim şimdi

Çıkışım yok, dönüşüm yasak

İstesem de gelemem artık

Uzakların en uzağında

Sonsuzluğun sonundasın

Sen de bekleme beni

Hadi durma

Yeni ülkeler bul kendine,yepyeni adresler

Mesela Katmandu

Mesela Hindistan

Mesela Tibet

Orda da yeni aşıklar bul kendine

Onlarda benim gibi

Önce şair

Sonrada doğduğuna pişman et

Oysa yıllardır

Kutsal bir emanet gibi sakladım aşkını

Ve seni bekledim

Her sabah terkedilmiş istasyonlarda

Hiçbir sevgili

Böylesine kanatmadı gözlerimi

Hiçbir sevgili

Böylesine sökmedi yüreğimi

Rüzğar bile dokunsa ağlarım şimdi

Bak hala parmak izin duruyor avuçlarımda

Ve her gün aynı soru dudaklarımda

Sana böyle yanmaktan

Seni böyle sevmektense

Dağ başlarında taş mı olaydım söyle?

Ah benim göçebe ruhlum

Ah benim kaçağım

Ah benim bağrıma saplanmış esmer bıçağım.

Ahmet Selçuk İlkan

Bir coşku var içimde bugün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
*
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi, süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
*
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
*
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
*
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum..

Muhsin Yazıcıoğlu

Mekanı cennet olsun.

Yitirdim Yüzümü

Bir yağmur mevsiminde yitirdim yüzümü,

Dilimi incelikli bir sözün eşiğinde.

Yollar yapılar çarşılar boyu,

Yükselen bile yalnızlığı geçerek geldim.

Düşen her damla kanıma düştü,

Tenim kupkuru;

Söylenen her söz biraz daha,

Biraz daha büyüttü suskunluğumu…

Yüzümü bir çamur mevsiminde yitirdim.

Şükrü Erbaş

küçücük bir bakışın, çözer beni kolayca

kenetlenmiş parmaklar gibi sımsıkı kapanmış olsam

yaprak yaprak açtırırsın, ilk yaz nasıl açtırırsa

ilk gülünü gizem dolu, hünerli bir dokunuşla

hiçkimsenin, yağmurun bile böyle küçük elleri yoktur

bütün güllerden derin bir sesi var gözlerinin

baş edilmez o gergin kırılganlığınla senin

her solukta sonsuzluk ve ölüm

yaprak yaprak açtırırsın ilk yaz nasıl açtırırsa

ilk gülünü gizem dolu, hünerli bir dokunuşla

hiçkimsenin, yağmurun bile böyle küçük elleri yoktur

bütün güllerden derin bir sesi var gözlerinin

Üşüyorum

Bir coşku var içimde bugün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi, süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum.

Muhsin Yazıcıoğlu