BeklemeK

kıymetli midenin mercimek köftesini sindirmesini beklemek

"Tin" suresinde Allah, insanla ilgili olarak "Biz insanı en güzel biçimde yarattık" der. Başka bir tabirle Eşref-i Mahlukattır insan. Yaratılmaşların en üstünü olarak niteler. Lakin surenin devamında insan yaptıklarıyla "Aşağıların en aşağısına" -esfele safilin- iner.

Varlığının getirdiği üstünlüğü, insanoğlu yaptıkları ile yokeder. Kendini en aşağılık pozisyona sokmayı başarır. İnsan olma vasfını kaybeder.

"Kolay insanlarla zor yola çıkılmaz"

Kalbimde derin bir ağrı oluştu.

Gözlerimin görme yetisi azaldı.

Keşke unutmayı bilsem...

"kaldı bu silinmez yaşamak suçu üstümde"

Ağlamalı birazcık

kırılan yanlarımıza, özlem duyulan için...

varlığın içinde yoklukla sınayan için...

Her gecenin sonunda çıkartıp attım şu kalbimi

Ve her sabah uyandığımda içimde buldum yine seni

Bir deli düş kurdum ki içimde sadece sen ve ben

https://www.youtube.com/watch?v=mzg0Ql7y_kA

sadece yatmalıydı dizlerinde...

"Bazılarımız şiirlere, şarkılara, filmlere, kitaplara tutunuyor.

Sanırım artık insan, tutunamıyor insana."

İnandığı gibi yaşamyan insan. Yaşadığı gibi inanmaya başlar demiş Hz. Ömer..

Bunu ta lisedeyken farletmiştim.

Yapmam dediğin şeyleri yaparak sıradanlaştıryor insan kendi hayatında.

Önceleri ayıpladığı şeyler artık normaldir. Değerleri, yargıları değişiyor.

Ortaya

"İşte size her şeye müsait bir insan..."

çıkıyor.

Önce itham ederler hatta suçlarlar. Açıklarsın üzüldüğünü belirtirsin.

Üzülecek birşey olmadığını söylerler. Başkaları kendilerini itham edecek olursalar kendileri üzüldükkerini söylerler. Kırılan kalp kendilerinindir ve değerlidir. Başkasının duyguları sadece bilgi notudur. Okursun hımm dersin. Bitmiştir.

Etkisizdir. Hassasiyet içeren bir kalp olsaydı size karşı elbet. Yanlış yaptım derdi.

Düşünmüyor çünkü öyle olduğuna.

İşte vicdanlar böyle ölüyor. Yavaş yavaş

Samimiyet kayboluyor ve yalanlar kolayca çıkıyor insandan

Sıradan...

Kaybedilen bir daha kaybedilmez..

Tüketiyoruz sadece hoyratça. Arkadaşlıklarımızı, dostluklarımızı.

Kendi isteklerimiz uğruna. Bencilleşiyoruz. Sadece biz varız gibi yaşıyoruz. Karşımızdakiler bizim isteklerimizi yaptığı ölçüde iyi insanlar oluyor. Doğru söyleyeni sevmiyoruz. Yalanları seviyoruz.

Dost acı söyleyendir. Hep tatlı konuşan ya hatasız birini bulmuştur. Ya da yalan söylüyordur

Her gecenin gündüzün her gündüzün gecesini beklemek...

ben en cok "godot'yu bekleme(k)"yi seviyorum

o da hic gelmiyor zaten

Kurşun adres sormuyor be..

Sekiyor geliyor yine beni vuruyor..

beklemek değil de boşa beklemek yoruyor

Sabretmenin meyvesidir beklemek :)

Beklemekle olmaz gidersen peşinden gelir.

Umutlu olmaktır